Έχασα τα πάντα για το αγόρι μου κι αυτός με βρίζει όλη μέρα. Κλαίω και υποφέρω…

<p>Καλησπέρα! Χρειάζομαι απεγνωσμένα να μιλήσω σε κάποιον και δεν γνωρίζω πού. Είμαι 22 χρονών και έχω σχέση με ένα παιδί 2 χρόνια. Τον γνώρισα στην πόλη που πήγα να σπουδάσω. Σε αυτά τα 2 χρόνια περάσαμε πολλά μαζί.</p>
<p>Λίγους μήνες πριν τελειώσω την πρακτική μου άσκηση, η μητέρα μου μου επέβαλε να τελειώσω τη σχέση μαζί του επειδή θεωρούσε ότι με εκμεταλλεύεται επειδή, είχα δικό μου σπίτι και κάποια οικονομική άνεση και επειδή θεωρούσε ότι σε αυτήν τη σχέση θα δεινοπαθήσω. Το λάθος που έκανα είναι ότι της εμπιστευόμουν και τους καβγάδες που είχα με το αγόρι μου. Έτσι πήρε το δικαίωμα να χωθεί στη σχέση. Δεν θέλησα να τον χωρίσω και μάλωσα με την μητέρα μου άσχημα. Μου ξενοίκιασε το σπίτι επειδή είπε ότι δε θα πληρώνει εκείνη τη στέγη του καθώς εκείνος έμενε κάποιες μέρες μαζί μου. Της είπα ότι θα δουλέψω παράλληλα με την πρακτική για να πληρώνω και το ενοίκιο.</p>
<p>Μου επέβαλλε να χωρίσω με το αγόρι μου, μου ξενοίκιασε το σπίτι ανεξάρτητα με όσα της είπα ότι θα κάνω και με έστειλε να μείνω στον παππού και στη γιαγιά μου, λες και είμαι ανήλικη. Αναγκαστικά έκατσα εδώ καθώς ο παππούς μου είναι άρρωστος και αν του έλεγα ότι επιλέγω να γυρίσω πίσω στην πόλη που ήμουν και να πραγματοποιήσω τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου, θα πάθαινε τίποτα. Είναι παλαιών αρχών: τα κορίτσια μένουν με τους γονείς ώσπου να μεγαλώσουν, και δεν ήθελα να συμβεί αυτό.</p>
<p>Μέσα σε μικρο χρονικό διάστημα έχασα δουλειά, φίλους, καθημερινότητα, όλα όσα ήθελα και πάλευα να κρατήσω. Μετά από 3 μήνες σε αυτήν την κατάσταση να μένω σε μία πόλη που δε θέλω και να μην κάνω τίποτα, το αγόρι μου άρχισε να μου φέρεται άσχημα. Με βρίζει όλη την ήμερα, λέει ότι δεν κάνω τίποτα, ότι είμαι μια άχρηστη και τον καταπιέζω και μόνο που του μιλάω. Περνάω άσχημα, είμαι μόνη, με τη μητέρα μου δε μιλάω και δεν έχω όρεξη να βγω από το σπίτι. Όλη μέρα κλαίω και υποφέρω από πονοκεφάλους. Πρόσφατα παρατήρησα ότι μου πέφτουν και τα μαλλιά. Τι να κάνω; Δε ξέρω τι έχω πάθει.</p>
<p>Το αγόρι μου στο παρελθόν με έχει βρίσει πολλές φορές και πάντα γυρνούσε και μου έλεγε ότι τα λέει πάνω στα νεύρα του. Υποφέρω πλέον και δεν με καταλαβαίνει. Με μειώνει, παινεύει διάφορα άτομα απ' τη δουλειά του και τόσες φορές που είπαμε να το διαλύσουμε, στο τέλος ζητούσε συγγνώμη και πάλι τα ίδια. Μου είπε προσφάτως ότι με έχει βγάλει από την καρδιά του, δε με θέλει, ότι κλαίγομαι σαν μωρό και του λέω ότι η ζωή μου είναι πολύ άσχημη και δεν έχω κανέναν πλέον. Και με κοροϊδεύει: Λέει να πάω να πάρω ψυχοφάρμακα. Όλα μου πάνε χάλια, έχω κουραστεί. Δε με σέβεται σαν άτομο. Όσα έχτιζα καταστράφηκαν. Έχασα σπίτι, δουλειά, την ανεξαρτησία που έχτιζα και νιώθω ότι δεν υπάρχει πλέον νόημα για το οτιδήποτε. Δεν ήξερα πού αλλού να απευθυνθώ. Δεν μπορώ να πονάω άλλο και να κλαίω. Τι να κάνω;</p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p>Φαίνεται πως χρειάζεται να πάρετε αποφάσεις για να υπάρξει μια ισορροπία τουλάχιστον μέσα σας. Να ξέρετε τί πρέπει να κάνετε, όπως ρωτάτε, για να νιώσετε ψυχραιμία. Η απόφασή σας νομίζω έχει να κάνει με το αν θα συνεχίσετε τη σχέση σας ή όχι, δεδομένου ότι ο φίλος σας μοιάζει να επιβεβαιώνει αυτό που η μητέρα σας σκέφτεται γι' αυτόν.</p>
<p>Σίγουρα έχετε κάνει μια μεγάλη επένδυση χρόνου και ενέργειας σ' αυτή τη σχέση, ωστόσο δε μοιάζει από την περιγραφή να σας ανταμείβει σε κανένα επίπεδο. Αυτή η αναμονή της ανταμοιβής σε συνδυασμό με την κούραση δυναμώνει τη λύπη και δημιουργεί φαύλο κύκλο όπου όταν τον δει κανείς απ' έξω και δε σας συμπονέσει μπορεί εύκολα να πει ότι τεμπελιάζετε.</p>
<p>Αν εσείς εσωτερικεύσετε αυτή την κρίση, λόγω του ότι έχετε στραμμένη στη λύπη την προσοχής σας, και πείτε "ναι, δεν κάνω τίποτα", ουσιαστικά έχετε αποδεχτεί αυτή την κρίση και νιώθετε ακόμα μεγαλύτερη θλίψη. Η ουσία λοιπόν είναι να κατανοήσει κανείς ότι βρίσκεστε σε ένα δίλημμα πριν απ' αυτό που "πρέπει" να κάνετε. Δηλαδή στο δίλημμα που σας αναγκάζει να "πρέπει" κάτι. Αυτό το δίλημμα λοιπόν είναι "ή να τα' χω καλά με τη μάνα μου, ή με το φίλο μου". Κι αυτό ουσιαστικά είναι μια κόντρα μεταξύ του φίλου και της μητέρας σας. Εσείς έχετε μπει στη μέση, κι όλα γίνονται πιο κουραστικά.</p>
<p>Αυτό που πρέπει να κάνετε, κατά τη γνώμη μου, είναι να τα βρείτε με τη μητέρα σας ώστε να μπορείτε να σταθείτε ώσπου να βρείτε τη δουλειά. Όταν βρείτε δουλειά και νιώσετε ότι δε σας ελέγχει οικονομικά η μητέρα σας τότε μπορείτε να αξιολογήσετε πιο ανάλαφρα και κριτικά τη σχέση με το φίλο σας.</p>

Σχετικά άρθρα