Ζαλίζομαι, ιδρώνω, κάνω άσχημες σκέψεις για το παιδί. Είναι από το άγχος;

<p>Εδώ και τρεις εβδομάδες είμαι πολύ χάλια, έχω στρες και πολλή κούραση. Δουλεύω πάντα απόγευμα και αφήνω τα παιδιά μόνα τους, 14 και 5, δύο αγόρια. Είμαι μόνη, χωρισμένη και δεν έχω βοήθεια από κανέναν. Βουίζουν τα αυτιά μου και το κεφάλι μου. Ζαλίζομαι και γίνομαι μούσκεμα στον ιδρώτα. Νομίζω πως θα κάνω κακό στο παιδί μου το μικρό. Έχω μια εμμονή για το παιδί έτσι στα ξαφνικά. Τα λατρεύω τα παιδιά μου, αυτό όμως με τρελαίνει να σκέφτομαι άσχημα. Μου είπαν πως είναι από το στρες. Πώς μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου; Θέλω να γίνω όπως πριν. Πείτε μου, τι να κάνω;</p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής:</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια, το μόνο σίγουρο σε όσα αναφέρεις είναι ότι η κατάσταση που βιώνεις δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Πρώτα από όλα όμως θα ήθελα να σε ρωτήσω και μέσα από την ερώτηση να σκεφτείς αν συνέβη κάποιο γεγονός στην ζωή σου πριν από τις τρεις τελευταίες εβδομάδες που όπως αναφέρεις αισθάνεσαι πολύ χάλια. Μήπως δηλαδή υπήρξε κάποιο περιστατικό που λειτούργησε ως αφορμή για να ενταθεί η συγκεκριμένη κατάσταση.</p>
<p>Επίσης, με βάση τα λεγόμενά σου, φαίνεται πως μάλλον δεν διαθέτεις χρόνο στη φροντίδα του εαυτού σου. Πολλές φορές και σε πολλούς ανθρώπους, ο τρόπος που βλέπουν την πραγματικότητα (μέσα από τα γυαλιά του άγχους) τους οδηγεί σε ένα ατέρμονο φαύλο κύκλο υπερέντασης και υπερπροσπάθειας με στόχο να καλύψουν τους πάντες και τα πάντα αγνοώντας τις δικές τους βασικές ανάγκες, με αποτέλεσμα να βιώνουν τα συμπτώματα της ψυχοσυναισθηματικής εξουθένωσης.</p>
<p>Αν κάτι από τα παραπάνω αισθάνεσαι να αγγίζει την δική σου κατάσταση, όσο και αν ακούγεται δύσκολο ή ανέφικτο, θα πρότεινα να αφιερώνεις καθημερινά από δέκα λεπτά έως μισή ώρα στην προσωπική σου φροντίδα. Με άλλα λόγια, μια πρώτη καλή κίνηση θα ήταν να ικανοποιήσεις κάποιες μικρές καθημερινές σου ανάγκες. Ακόμα και το να μείνεις στο κρεβάτι δέκα λεπτά χωρίς να κάνεις κάτι, μπορεί να σου προσφέρει μια ανάπαυλα στο καθημερινό πρόγραμμα των υποχρεώσεων σου.</p>
<p>Τέλος, όσον αφορά τις αρνητικές σκέψεις που κάνεις, αν σου είναι αδύνατο να τις εκφράσεις σε έναν ειδικό (χρόνος-κόστος) θα πρότεινα να τις αφήσεις να υπάρχουν και να τις αποδεχθείς.</p>

Σχετικά άρθρα