<p>Εδώ και τρεις μήνες έκανα μια λάθος επιλογή επαγγελματική και τώρα είμαι χωρίς δουλειά. Με έχει πάρει εντελώς από κάτω. Δεν μπορώ να το ξεχάσω. Τι να κάνω; Νομίζω ότι είμαι σε κατάθλιψη.</p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής:</strong></p>
<p>Αγαπητέ αναγνώστη,</p>
<p>η απώλεια της εργασίας δεν είναι μια ευχάριστη κατάσταση, ιδιαίτερα δε όταν δεν είναι και δική μας επιλογή. Διαβάζοντας το ερώτημα σου, αρχικά θέλω να σταθώ στην «λάθος επιλογή».</p>
<p>Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κάθε άνθρωπος στην διάρκεια τις ζωής του θα κάνει αρκετά λάθη και λάθος επιλογές. Σε κάθε λάθος πιστεύω πως έχουμε δύο επιλογές. Η μια είναι να σταματήσουμε την πορεία της ζωής μας κοιτάζοντας το λάθος και επικρίνοντας τον εαυτό μας και η άλλη επιλογή είναι να παρατηρήσουμε τι ακριβώς κάναμε λάθος και πώς μπορούμε μέσα από αυτό να γίνουμε καλύτεροι και ικανότεροι.</p>
<p>Το δεύτερο σημείο που θέλω να σταθώ είναι η «κατάθλιψη» μετά την «απώλεια» της εργασίας σου. Στο συγκεκριμένο σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στην θεωρία των σταδίων που περνά ένας άνθρωπος όταν βιώνει μια απώλεια ή πένθος, τα οποία περιγράφηκαν από την Elisabeth Kubler-Ross το 1969 στο βιβλίο της "On Death and Dying". Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την θεωρία, ένας άνθρωπος θα πρέπει να περάσει μέσα από τα στάδια της Άρνησης, του Θύμου, της Διαπραγμάτευσης, της Κατάθλιψης και της Αποδοχής προκειμένου να αντιμετωπιστεί η απώλεια και να αποκατασταθεί η ψυχική ισορροπία του ατόμου.</p>
<p>Επίσης, το να αντιμετωπιστεί η απώλεια είναι σε τελική ανάλυση μια βαθιά προσωπική και μοναδική εμπειρία. Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει να περάσεις μέσα από αυτά τα πέντε στάδια με πιο εύκολο τρόπο, ή να κατανοήσεις όλα τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν. Σίγουρα, όμως, μπορούν να αποδειχθούν βοηθητικά εκείνα τα αγαπημένα σου πρόσωπα που θα είναι κοντά σου σε αυτήν τη διαδικασία, έστω και με την απλή παρουσία τους.</p>
<p>Τέλος, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να επιτρέψεις στον εαυτό σου να αισθανθεί ανεμπόδιστα την θλίψη που σε πλημμυρίζει. Με το να αντιστεκόμαστε απέναντι στο αναπόφευκτο, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να παρατείνουμε την φυσική διαδικασία της επούλωσης. Αν βέβαια είναι και αυτό ιδιαίτερα δύσκολο ίσως να χρειαστεί η συνδρομή κάποιου ειδικού.</p>