Γιατί μένω σε αυτήν τη σχέση; Είναι συνήθεια ή φόβος ότι δεν θα βρω άλλον;

Είμαι 30 χρονών, εργάζομαι κι εδώ και 9 χρόνια έχω σχέση με έναν άντρα. Το προπερασμένο καλοκαίρι δώσαμε λόγο για γάμο. Από την αρχή της σχέσης είχαμε κάποια θέματα και η σχέση διαιωνιζόταν με ενδιάμεσους χωρισμούς οι οποίοι κρατούσαν από μία εβδομάδα μέχρι δυο μήνες. Οι λόγοι ήταν κυρίως ο περιορισμένος χρόνος που μου αφιέρωνε ο σύντροφός μου λόγω αθλητικής δραστηριότητας, οι διαφωνίες μας λόγω αδυναμίας να πάρει πρωτοβουλίες και η έλλειψη δυναμικότητας. Εμένα αυτό με έχει φτάσει στο σημείο να μην είμαι σίγουρη αν πρέπει να παντρευτούμε. Ξέρω ότι περάσαν τα χρόνια, άλλα έκανα υπομονή γιατί περίμενα να αλλάξει κάποια πράγματα. Δεν νιώθω ασφάλεια διπλά του.

Στα πρώτα χρόνια ήμουν πάντα η προτεραιότητά του και έκανε υπομονή με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα μου. Πλέον όμως έχει αλλάξει αυτό και αντιδράει σε κάποια θέματα, ενώ στο παρελθόν τα αποδεχόταν. Σαν χαρακτήρας είναι χαμηλών τόνων και καθόλου νευρικός σε αντίθεση με εμένα. Μου έχει ζητήσει να παντρευτούμε, άλλα δεν κάνει κάτι γι’ αυτό πχ. να μαζέψουμε κάποια χρήματα.

Έχουν περάσει τα χρονιά κι έχω κουραστεί πλέον να τσακώνομαι για τα ίδια πράγματα. Δεν ξέρω πλέον αν μένω λόγω συνήθειας και αγάπης ή γιατί φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει άλλος με τα καλά στοιχειά του συντρόφου μου, όπως το ότι είναι πιστός, χαμηλών τόνων, πράος, υπομονετικός, φιλότιμος και σέβεται τις επιθυμίες μου. Τελικά φταίω εγώ που άλλαξε η συμπεριφορά του και τώρα που δεν μπορώ να τον αποδεχτώ με αυτόν τον χαρακτήρα; Πώς να προχωρήσω τη σχέση αυτή σε γάμο; Μονίμως υπάρχουν θέματα και ο γάμος αναβάλλεται για οικονομικούς λογούς, λογούς ασθένειας και ο θυμός μου μεγαλώνει κάθε φορά. Εκείνος μου λέει ότι θα πάνε όλα καλά, χωρίς να πράττει κάτι γι’ αυτό…

Η απάντηση της ειδικού στο ερώτημά σας:

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι ήδη η σχέση περνάει κρίση… Ποτέ σε μία σχέση δεν φταίει μόνο ο ένας, σίγουρα έχετε μερίδιο και οι δύο στη δυσλειτουργία της. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι σε κάνει να σκέφτεσαι τα εμπόδια στον επικείμενο γάμο κι όχι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε μεταξύ σας. Η παρότρυνσή μου είναι να προσπαθήσετε να ακούσετε ο ένας τον άλλο και να καταλάβετε τι σας συμβαίνει…

Πιστεύω ότι στην περίπτωσή σας η απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο μέσα από συμβουλευτική ζεύγους κι αυτό γιατί εκεί θα μπορούσαμε να δούμε τις δυσκολίες και από τις δύο πλευρές. Σίγουρα, όμως, είναι πολύ κακός σύμβουλος ο χρόνος και η ανασφάλεια μήπως μείνεις μόνη σου, οπότε θα έλεγα αν μπορέσεις να απομονώσεις αυτές τις σκέψεις για να δεις και τη σχέση πιο καθαρά.

Με εκτίμηση,

Ντόρα Μίνου
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας
Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Σύμβουλος

Διαβάστε κι αυτό:

Τι είναι η συναισθηματική εξάρτηση στις σχέσεις;

Είναι πολλές οι περιπτώσεις που ένα άτομο βρίσκεται σε μια σχέση χωρίς να ξέρει ακριβώς ποια είναι τα συναισθήματά του για το σύντροφο του. Ο έρωτας, η αγάπη και η εξάρτηση είναι έννοιες που μπερδεύονται. Στην περίπτωση της συναισθηματικής εξάρτησης του ενός συντρόφου από τον άλλο είναι δυνατόν μια σχέση να διαιωνίζεται βασισμένη σε λανθασμένους λόγους με καταστροφικές συνέπειες.

Άτομα που δεν βίωσαν τη συναισθηματική ασφάλεια και προστασία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον είναι δυνατό να καταλήξουν να εξαρτώνται παθολογικά από το σύντροφό τους. Έχουν συνήθως συναισθηματικά αποστασιοποιημένους γονείς ή έχουν βιώσει ψυχολογική κακοποίηση σε παιδική ηλικία.

Αυτά τα άτομα αναπληρώνουν τη συναισθηματική έλλειψη της παιδικής τους ηλικίας μέσα από τη συναισθηματική εξάρτηση στην ενήλικη ζωή. Μπερδεύουν δηλαδή ασυνείδητα την αγκαλιά του συντρόφου με τη συναισθηματική «αγκαλιά» που είχαν ανάγκη σε παιδική ηλικία. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην αντίθετη περίπτωση. Οι ρίζες της εξάρτησης εντοπίζονται συχνά σε υπερπροστατευτικές συμπεριφορές των γονέων που τροφοδοτούν εξαρτήσεις.

Ποια είναι η κατάληξη αυτών των σχέσεων;

Τέτοιου είδους σχέσεις καταλήγουν να στοιχειώνουν το άτομο και οδηγούν σε συναισθηματικό άγχος, φόβους ακόμα και σε ψυχοσωματικές εκδηλώσεις.

Μια γυναίκα παγιδευμένη σε μια σχέση-φυλακή παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:

  • Εστιάζει στις ανάγκες του συντρόφου της και σχεδόν καθόλου στις δικές της
  • Σε περιπτώσεις σύγκρουσης νιώθει υπερβολικά ένοχη
  • Είναι απομονωμένη από το κοινωνικό της περιβάλλον, παραμελεί τις φιλίες της και αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο της και την προσοχή της στον σύντροφο της
  • Βιώνει αντιφατικά συναισθήματα ασφάλειας και ευφορίας από τη μία, θλίψης και απελπισίας από την άλλη που σε αρκετές περιπτώσεις φτάνουν μέχρι την κατάχρηση φαγητού ή αλκοόλ.

Μια γυναίκα που επιμένει να παραμείνει σε μια σχέση που εμποδίζει την εξέλιξή της και θίγει την αξιοπρέπεια της, που αδυνατεί να φύγει, είναι μία γυναίκα που φοβάται. Οι πιο συνηθισμένοι φόβοι που ενισχύουν την εξάρτηση και την οδηγούν στο να είναι προσκολλημένη είναι ο φόβος της μοναξιάς, ο χαμένος χρόνος, η ανασφάλεια ότι δεν θα βρει άλλο σύντροφο, η αίσθηση του εγκαταλελειμμένου στη ζωή ατόμου.

Μια συναισθηματικά εξαρτημένη γυναίκα χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ότι έχει πρόβλημα και πρόβλημα είναι ό,τι κάνει τη ζωή δυσάρεστη. Να βάλει στόχους για αυτόνομη ζωή σχεδιάζοντας την οικονομική της αυτονομία και την αυτοδιαχείριση των αναγκών της. Να παίρνει χαρά και από άλλες σχέσεις, επαγγελματικές, κοινωνικές, φιλικές. Να ζητήσει βοήθεια τόσο από ειδικό όσο και από το περιβάλλον της και κυρίως να επιδείξει αποφασιστικότητα για ριζική αλλαγή της ζωής της.

Είναι σημαντικό ένα άτομο να έχει αποσαφηνίσει τις έννοιες της αγάπης, του έρωτα, της εξάρτησης, πριν δημιουργηθεί μια σχέση. Να είμαστε σε επαφή με τα συναισθήματά μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κάνουμε μια υγιή σχέση, ζωντανή και σε βάθος χρόνου. Η προσπάθεια είναι δύσκολη. Αξίζει όμως να αισθανόμαστε όμορφα μέσα σε μια σχέση που δεν έχει κρατήσει από συνήθεια ή από ανάγκη αλλά που βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή.

Σχετικά άρθρα