<p><strong>Oι διακοπές είναι και πάλι μπροστά μας. Η προσδοκία τους γεμίζει με προσμονή τον ψυχισμό, αλλά η προσμονή αυτή γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να γίνει πραγματικότητα.</strong></p>
<p> </p>
<p>Στις μέρες μας τα οικογενειακά βάρη, τα δάνεια, οι ασύλληπτες τιμές καθιστούν τις διακοπές ένα λίγο πολύ μακρινό όνειρο. Γνωρίζουμε όμως ότι η σπανιότητα ενός αγαθού το καθιστά ακόμη πιο θελκτικό. <strong>Οι δυσκολίες στο να απολαύσεις τις διακοπές καθιστούν το αίτημα ακόμη πιο πολύτιμο και επιτακτικό.</strong> Και εδώ μπορούμε να πούμε ότι αρχίζουν οι ψυχολογικές σκιές. Εδώ είναι που η αντίφαση και το παράδοξο παίρνουν το πάνω χέρι.</p>
<p> Εξηγούμαι: διακοπές εξ ορισμού σημαίνει «διακοπή από την καθημερινή ροή», ρωγμή, έστω χαραμάδα ισχνή στο καθιερωμένο πρόγραμμα, με άλλα λόγια, η απόλαυση των διακοπών θα ταίριαζε με απελευθέρωση από καταναγκασμούς, πρέπει και κανόνες.</p>
<p> <strong>Το πρέπει των διακοπών</strong>, το πρέπει του ονείρου των διακοπών, κλέβει από τις διακοπές τη μαγεία της ελευθερίας τους. Το πρέπει των διακοπών κάνει τις διακοπές λιγότερο διακοπές.</p>
<p> <strong>Ολοζώντανη μαρτυρία τα αγχωμένα πρόσωπα των παραθεριστών, οικογένειες, μαμάδες, μπαμπάδες, παιδάκια, να αναζητούν με εντεινόμενη αγωνία τη διασκέδαση, να κουράζονται αναζητώντας την ξεκούραση των διακοπών.</strong> Η βιομηχανία των διακοπών έχει υπονομεύσει βαθύτατα την αμεσότητα και την αυθεντικότητα μίας ανάπαυλας από τη δουλειά ή το σχολείο, που προφανώς όλοι δικαιούνται. Όχι όμως με όρους ψυχαναγκασμού.</p>
<p> <strong>Έχω την αίσθηση ότι οι δυσκολίες που αναφέραμε πιο πάνω θα επιτείνουν ακόμη πιο πολύ τον καταναγκασμό.</strong> Οι καταναγκαστικές διακοπές ως φαντασίωση θα βασανίζουν ακόμα πιο πολύ το μυαλό όσων δυσκολεύονται να τις πραγματοποιήσουν.</p>
<p> Διπλά χαμένοι δηλαδή<strong>. Μία από την υπονόμευση των διακοπών μέσω της καταναγκαστικής χροιάς τους και μία από την αντικειμενική αδυναμία</strong>, είτε έτσι είτε αλλιώς, να υλοποιηθεί το πρόγραμμα διακοπές. </p>
<p>Η πίεση αυτή μοιραίο είναι να περνάει και στα παιδιά, τα οποία παγιδεύονται στις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα μιας δύσκολης ενήλικης συγκυρίας. Ο ψυχολόγος αδυνατεί να προσφέρει τη μαγική λύση. Οι οικονομικές συνθήκες προφανώς δεν αλλάζουν απλά και μόνο με τη βούληση και την επιθυμία μας.</p>
<p><strong>Εκείνο όμως που μπορεί να αλλάξει είναι η στάση μας απέναντι στο θέμα διακοπές.</strong> Η απαλλαγή από τον καταναγκασμό των διακοπών προσφέρει μία άλλου είδους εσωτερική αυτοδυναμία. Η επινόηση εναλλακτικών μορφών ψυχαγωγίας και διακοπών, ανάπαυλας, ξεκούρασης, εκτός βιομηχανοποιημένων και τυποποιημένων προτάσεων, είναι μία πρόκληση. Στην πρόκληση αυτή μπορεί ο καθένας μας να ανταποκριθεί.</p>
<p> </p>
<p>Πηγή: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ</p>