Πώς θα αντιμετωπίσω την σπαστική κολίτιδα;

Η αναγνώστριά μας, Ελένη ζήτησε τη συμβουλή των ειδικών μας για ένα θέμα που την ταλαιπωρεί εδώ και καιρό:

«Είμαι 53 ετών και πριν ένα χρόνο έκανα εγχείρηση χολής λαπαροσκοπικά. Μετά από 6 μήνες άρχισε να με ενοχλεί το έντερο. Πήγα στο γιατρό, κάναμε εξετάσεις, γαστροσκόπηση, υπέρηχο και ήταν όλα καθαρά. Η διάγνωση ήταν σπαστική κολίτιδα. Μου σύστησε διατροφή και μου έδωσε και σπασμολυτικά .Το βάρος μου είναι 63κιλά με ύψος 1,69. Δεν έγινε τίποτα και συνεχίζω να ταλαιπωρούμαι πότε με κολικούς, πότε με στομαχόπονους. Ξέχασα να αναφέρω ότι έχω και άγχος! Αγχώνομαι με την παραμικρή λεπτομέρεια. Ευχαριστώ πολύ, Ελένη».

Απευθυνθήκαμε στον γαστρεντερολόγο κύριο Στέργιο Δελακίδη και στον ομοιοπαθητικό, κύριο Κωνσταντίνο Τσιτινίδη οι οποίοι έδωσαν τις δικές τους συμβουλές.

 

Στέργιος Δελακίδης

 «Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή σπαστική κολίτιδα όπως επίσης λέγεται, είναι η πιο συχνή διαταραχή που προσβάλλει το έντερο.

Πέρα από τη φαρμακευτική θεραπεία για την αντιμετώπιση της είναι απαραίτητες μικρές διαιτητικές απαγορεύσεις. Πιο συγκεκριμένα, απαιτείται περιορισμός από τη διατροφή των εξής τροφών: όσπρια, χόρτα, πράσινες σαλάτες, ξηροί καρποί, πικάντικα φαγητά, κρεμμύδια, καφές, γάλα, αναψυκτικά με ανθρακικό και  υποκατάστατα ζάχαρης (σορβιτόλη, φρουκτόζη).

Γενικότερα, θα πρέπει να έχετε υπόψη πως η τακτική άσκηση βοηθά στην αντιμετώπιση  της κατάστασης, ενώ θα πρέπει να προγραμματίσετε καθημερινά κάποιο διάστημα της ημέρας για ξεκούραση και χαλάρωση».

Κωνσταντίνος Τσιτινίδης

«Το σύνδρομο του ευερεθίστου εντέρου τίθεται ως διάγνωση με τη μέθοδο του αποκλεισμού. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο ασθενής ελέγχεται διεξοδικά για την εντόπιση τυχόν παθολογικής οντότητας που να δικαιολογεί τα συμπτώματά του.

Όταν τελικά δεν εντοπίζεται η αιτία, ο ιατρός καταλήγει διαγνωστικά στην σπαστική κολίτιδα που πυροδοτείται εντόνως από τον παράγοντα stress και για αυτό αναφέρεται συχνά η ύπαρξή της σε αγχωτικά άτομα.

Θα ήταν ιδιαίτερα βοηθητική η συμβολή μιας ολιστικής θεραπευτικής επιστημονικής προσέγγισης, όπως αυτής της ομοιοπαθητικής.

Στόχος αυτής, είναι η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος σε τέτοιο βαθμό, ώστε αυτός να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις όποιες διαταραχές του. Χρήσιμη βεβαίως είναι η ταυτόχρονη τήρηση του σωστού διατολογίου, με αποφυγή ωμών λαχανικών και φρούτων, ιδιαίτερα των πολύσπορων,  λιπαρών φαγητών, αποφυγή γάλακτος, τα οσπρίων,  αλκοόλ και  μπαχαρικών. Πρέπει να δίδετε έμφαση σε άπαχα κρέατα και βραστά λαχανικά.

Πρέπει επίσης, να επισημανθεί η κεντρική ιδέα της ομοιοπαθητικής, κατά την οποία δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά ασθενείς. Η θεραπεία εξατομικεύεται για κάθε πάσχοντα και σκοπός της είναι η ίαση του ατόμου κι όχι της νόσου. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιλογή ενός φαρμάκου που να ανταποκρίνεται σε όλα τα επιμέρους συμπτώματα του ασθενή κι όχι μόνο σε αυτά της πάθησης».

Σχετικά άρθρα