<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά:</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα άγχους το οποίο είμαι ανίκανη να διαχειριστώ Είμαι αιώνια φοιτήτρια στο 8ο έτος φοίτησης και τα τελευταία έξι χρόνια το μόνο που θυμάμαι να κάνω είναι να διαβάζω για τη σχολή Αρχικά δεν είχα καταλάβει πως αυτό σιγά σιγά είχε καταντήσει εθισμός Τα τελευταία 2 χρόνια παρόλο που τα μαθήματα έχουν ελαχιστοποιηθεί την ημέρα της εξέτασης έχω πονοκεφάλους και τάση για εμετό με αποκορύφωση την ώρα της εξέτασης που έχω τάση για λιποθυμία ή ακόμα κι λιποθυμία και στη συνέχεια ακατάσχετο κλάμα πονόκοιλο και εμετούς Φυσικά παρόλο που γνωρίζω τα θέματα δεν μπορώ να ανταποκριθώ καθότι δεν θυμάμαι τίποτα Έπειτα συνειδητοποίησα ότι και στην προετοιμασία διάβασμα για την εξέταση μετά από ένα σημείο ήμουν εξίσου αγχωμένη με αποτέλεσμα το διάβασμα να καταντάει παρέλαση γραμμάτων και συμβόλων μπροστά από τα μάτια μου Τώρα ετοιμάζομαι για ακόμη μία εξεταστική Πέρασα μια διαδικασία χαλάρωσης και μέχρι στιγμής αποδίδει το διάβασμα μου ωστόσο βλέπω αρχές αυτών των κρίσεων πονοκεφάλους και σφίξιμο στο στομάχι όλοι οι φίλοι μου με αποφεύγουν γιατί πάντα καταλήγουμε να συζητάμε για την σχολή και το πρόβλημα μου Πως μπορώ να ξαναγίνω καλά;</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια, απευθύναμε το ερώτημά σας στον καθηγητή Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, κύριο <strong>Αναστάσιο </strong><strong>Σταλίκα.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><img src="/contentfiles/eidikoi/psyxologoi/anastasios-stalikas.jpg" alt="" width="87" height="87" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Δεν έχουμε αρκετές πληροφορίες αλλά αυτά που μου περιγράφει η αναγνώστρια με παραπέμπουν στα συμπτώματα της αγχώδους διαταραχής και κρίσεων πανικού. Θα ήταν καλό να συμβουλευτεί έναν ειδικό. Υπάρχουν πολλά είδη ψυχοθεραπείας που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά και παράλληλα υπάρχουν και φάρμακα τα οποία βέβαια δίδονται μόνο από ψυχιάτρους και μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά. Βέβαια είναι προτιμότερο να υπάρχει μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση σε συνδυασμό με τα φάρμακα, γιατί τα φάρμακα δεν λύνουν πραγματικά το πρόβλημα απλά απαλύνουν τα συμπτώματα. </p>
<p style="text-align: justify;">Τι συμβαίνει άραγε στην υπόλοιπη ζωή της αναγνώστριας; Έχει ερωτικές σχέσεις; Βγαίνει έξω; Έχει δραστηριότητες ή μονάχα αφοσιώνεται στο διάβασμα; Το άγχος έχει να κάνει μόνο με το διάβασμα; Και αν ναι, η επιμονή στο διάβασμα είναι κάτι που της το έχει εμφυσήσει η οικογένειά της; Η δική μου συμβουλή είναι να αναρωτηθεί η ίδια γιατί έχει τόσο πολύ άγχος για το συγκεκριμένο θέμα; Θα ήταν καλύτερα να κοιτάξεις συνολικότερα τη ζωή σου και να προσπαθήσεις να την κάνεις πιο ισορροπημένη. Να περιλαμβάνει και πράγματα που να σε χαλαρώνουν. Να αποκτήσει και κοινωνικά ενδιαφέροντα. Να βγαίνει έξω, να γνωρίζει καινούργιο κόσμο να επιδιώκει θετικές καινούργιες εμπειρίες. Η γυμναστική επίσης μπορεί πράγματι σύμφωνα με τους επιστήμονες γιατί παράγονται με το τρέξιμο λόγου χάρη ενδορφίνες που βελτιώνουν τη διάθεσή μας. </p>