<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γεια σας πως θα αντιμετωπίσω ένα πεισματάρη μπαμπά ηλικίας 65 που ενοχλείται με όλα; </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Απευθύναμε το ερώτημα σας στην ψυχολόγο υγείας, <strong>Μαριάννα Μιχαλάκη,</strong> ειδικευόμενη στη συστημική ψυχοθεραπεία, συντονίστρια Ομάδων Σχολών Γονέων και συνεργάτιδα του Κέντρου Προσωπικής Ανάπτυξης Women for life.</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/mixalaki.jpg" alt="" width="115" height="175" /></p>
<p style="text-align: justify;">Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αλλάξεις. Είναι αυτό που λέμε ότι πρέπει να μάθουμε να δίνουμε «τόπο στην οργή». Μέσα από την επαφή μου με κόσμο που έχει ανάλογα προβλήματα με τους γονείς σε μεγάλη ηλικία αυτό είναι ένα πολύ σύνηθες  φαινόμενο. Κάτι που πρέπει να διευκρινήσουμε. Αυτή η αρνητικότητα που εκφράζει ο γονέας τι ακριβώς αφορά; Διότι αν έχει να κάνει σε πράγματα που αφορούν μονάχα τον ίδιο εκεί δεν επηρεάζουν τη δική σου λειτουργικότητα και τη δική σου ζωή εκεί δεν έχουμε το δικαίωμα να παρέμβουμε για να αλλάξει η συμπεριφορά. Πρέπει να στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του άλλου και ειδικά όταν πρόκειται για τους γονείς μας που πλέον η προσωπικότητά τους είναι διαμορφωμένη σε μεγάλο βαθμό.</p>
<p>Σε ποια θέματα είναι πεισματάρης; Έχει περάσει κάποιο πρόβλημα υγείας και ακολουθεί μια φαρμακευτική αγωγή ή διατροφή και διαμαρτύρεται; Κάποιο γεγονός έχει αλλάξει τη ζωή του; Όποιο και αν είναι το ζήτημα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να τους δίνουμε να καταλαβαίνουν ότι είναι ευάλωτοι και ότι εμείς πια πρέπει να διαχειριζόμαστε τη ζωή τους. Πρέπει να νιώθουν- ακόμα και όταν μιλάμε για ένα πρόβλημα υγείας -ότι είναι εκείνοι που έχουν τον έλεγχο στη ζωή τους. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι νιώθουν πολύ άσχημα όταν καταλαβαίνουν ότι τους καθοδηγούμε και πολλές φορές αντιδρούν. Εκείνο που τους «τσακίζει» είναι να μην τους φερόμαστε ως ισότιμους. Δε θέλουν τα παιδιά να γίνονται ξαφνικά κηδεμόνες. Και αυτό το ζητούν ακόμα και σε καθημερινά απλά πράγματα. Αφήστε τους γονείς να μαγειρέψουν το φαγητό με τον παραδοσιακό τρόπο που γνωρίζουν. Αφήστε τους να έχουν τις δικές τους συνήθειες όταν κάνουν δουλειές στο σπίτι ή οργανώνουν το νοικοκυριό τους. Μην προσπαθείτε να τους αλλάξετε.</p>
<p>Βέβαια, όταν το παιδί φιλοξενεί στο σπίτι του τον γονιό- πράγμα που συμβαίνει αρκετά συχνά εκεί ναι, το παιδί θα βάλει τους δικούς του κανόνες. Αλλά σε γενικές γραμμές αφήστε τον μεγαλύτερο άνθρωπο με την «ξεροκεφαλιά» του και το πείσμα του αν αυτό δεν επηρεάζει την δική σας λειτουργικότητα ή δεν μένετε μαζί.</p>
<p>Κανόνες πάντως, είναι ο σεβασμός και η αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων του μεγαλύτερου ανθρώπου. Δεν μπορούμε να κάνουμε έλεγχο όπως βέβαια και εκείνος δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στη ζωή του ενήλικου παιδιού. </p>