Tαινίες με θέμα τη γυναίκα και την ψυχολογία της

14/10/2013
Ομάδα Σύνταξης
City life

<div class="articleTitlos">Η μοναξιά είναι γένους θηλυκού</div>
 Τρεις ταινίες, τρεις πόλεις, τρεις αποσπασματικές ιστορίες με κοινό σημείο τη γυναίκα και την ψυχολογία της
Του Δημητρη Μπουρα / [email protected]
«September», «Γκλόρια», «Frances Ha»: τρεις ταινίες, διαφορετικές αισθητικά, που έχουν όμως κοινό τους σημείο τη γυναίκα και την ψυχολογία της. Τρεις αποσπασματικές ιστορίες στην Αθήνα, στο Σαντιάγκο της Χιλής, στη Νέα Υόρκη. Και στις τρεις πόλεις το φάντασμα της μοναξιάς στοιχειώνει τις κινηματογραφικές εικόνες.
Στο «September» της Πέννυς Παναγιωτοπούλου, η νεαρή Αννα θάβει τον σκύλο της στον απέναντι κήπο. Αίφνης, τα συναισθήματα της απώλειας και της μοναξιάς της παρεισφρέουν σαν ομίχλη στη μονοκατοικία των μεσοαστών γειτόνων της. Θα απειλήσουν την κανονικότητα της ζωής, που μάθαμε να την μπερδεύουμε με την ευτυχία. Στην «Γκλόρια» του Σεμπαστιάν Λέλιο, η 58χρονη Γκλόρια αφήνεται στον πειρασμό μιας δεύτερης (και ύστατης) εφηβείας: ερωτεύεται θέλοντας να ξορκίσει το φάντασμα της μοναξιάς της. Θα ξαναζήσει όμως την απογοήτευση, όπως στα νεανικά πάρτι της νιότης της. Τέλος, στο «Frances Ha» του Νόα Μπάουμπαχ, η 27χρονη Φράνσις έχει ζωντάνια και αυθεντικότητα που την κάνουν να μοιάζει με απροσάρμοστο κορίτσι απέναντι στον κόσμο των μεγάλων.
Ζωντανή, όχι trendy
H Φράνσις Χα (το Χα, από το επώνυμο Χάλιντεϊ, ταιριάζει ηχητικά και με το γέλιο της) αλλάζει διαμερίσματα και συγκατοίκους μέχρι να βρει μόνιμη δουλειά. Λατρεύει τον χορό κι ονειρεύεται να γίνει δασκάλα σε σχολή μπαλέτου. Η κίνησή της, όμως, δεν έχει ακρίβεια αέρινης, ιδανικής μπαλαρίνας. Προδίδει κάτι πεζό και αληθινό: μια αγχώδη νέα γυναίκα που πρέπει διαρκώς να ισορροπεί σε ένα σχοινί πάνω από το κενό – βασικός κανόνας της επιβίωσης στις μέρες μας.
Η Φράνσις Χα τρέχει σαν παλαβή στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Οχι για να προλάβει το μέλλον. Φαντάζει σαν ζωντανή αντίστιξη απέναντι στον ρυθμό μιας καθημερινότητας που, αν χάσεις έστω και για λίγο το βήμα σου, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς loser. Αυτόν τον αυτοσχεδιασμό διάλεξε για τη ζωή της. Η Φράνσις Χα συμπεριφέρεται όπως τα παιδιά όταν τ’ αφήνεις ελεύθερα να χαρούν την ηλικία τους. Είναι ζωηρή και cool, αλλά όχι trendy, καθώς ψάχνει να βρει τον αληθινό της εαυτό. Κάποια στιγμή, η Φράνσις Χα απορεί που οι γυναίκες της ηλικίας της, δυναμικές και ανταγωνιστικές, δεν τρελαίνονται με την εγκυμοσύνη. Σε μια άλλη στιγμή, περιγράφοντας αβίαστα την ανάλαφρη αίσθηση που έχει η μοναξιά της, σκέπτεται τη συγκάτοικό της και μονολογεί με λεπτό σαρκασμό: «Είμαστε σαν ένα ζευγάρι λεσβίες που δεν κάνουν πια σεξ». Λίγο μετά, η συγκάτοικος την αφήνει για να ζήσει στην ακριβή γειτονιά της Τραϊμπέκα με τον φίλο της.
Το «Frances Ha» είναι ασπρόμαυρο για χάρη ενός στυλ που θυμίζει παλιές γαλλικές ταινίες της νουβέλ βαγκ. Εχει έναν λανθάνοντα μελοδραματισμό (χαρακτηριστικό της νέας αμερικανικής ηθογραφίας), αλλά και μια ακατέργαστη ζωντάνια που φέρνει μια νότα αισιοδοξίας.
Η αισιοδοξία και η δίψα για ζωή προσφέρονται σαν αντίδοτο της κατάθλιψης στο «Γκλόρια». Η μεσήλικη Γκλόρια, χωρισμένη μητέρα που περιμένει να γίνει γιαγιά, συχνάζει σε ντισκοτέκ όπου συναντιούνται γυναίκες και άντρες της ηλικίας της. Χορεύει και φλερτάρει χωρίς ταμπού, αρνείται όμως να θαφτεί για λόγους ασφαλείας σε μια νεκρή σχέση. Στο τέλος της ταινίας, το τραγούδι «Gloria» του Ουμπέρτο Τότσι είναι σαν δίχτυ ασφαλείας που περιμένει τον ακροβάτη στην πτώση του.
Ασπρόμαυρη ζωή
Ο ελληνικός «Σεπτέμβρης» είναι σαν αλλόκοτο όνειρο, που μέχρι την τελευταία του σκηνή δεν ξέρεις αν θα γίνει εφιάλτης ή αν θα σε επαναφέρει στην πραγματικότητα λυτρωμένο. Στο πιο κομβικό σημείο του «ονείρου», η Π. Παναγιωτοπούλου προκαλεί μια ρωγμή στη μοναξιά και την απελπισία της ηρωίδας της (εξαιρετική η Κόρα Καρβούνη), αφήνοντας μια διέξοδο διαφυγής της.
Το παραλίγο θρίλερ (στη θέση της Π. Παναγιωτοπούλου ένας Αμερικανός σκηνοθέτης θα αράδιαζε πτώματα) αλλάζει και γίνεται τρυφερό «κοριτσίστικο» δράμα με μια αίσθηση ρετρό. Η φαντασία εισβάλλει σαν ο από μηχανής θεός στην τραγωδία της νεαρής Αννας, που έθαψε τον σκύλο της στον κήπο της μοναδικής της φίλης (;). Ο σκύλος, ασπρόμαυρος σαν τη ζωή της Αννας, φάνταζε σαν παραφωνία στο απαλό, υπερεκτεθειμένο στο φως, παλ σκηνικό της ταινίας.
Δείτε
«September» (2013)
Η Αννα, υπάλληλος σε φαστ φουντ, ζει σε διαμέρισμα, σε μια πολυκατοικία σαν κι αυτές του αθηναϊκού κέντρου, με τον σκύλο της τον Μανού. Απέναντι, σε μια μονοκατοικία σαν κι αυτές των βορείων προαστίων ζει μια ευτυχισμένη οικογένεια. Οταν ο Μανού πεθαίνει, η Αννα ζητάει από τη σύζυγο της οικογένειας να τον θάψει στον κήπο τους. Ο σύζυγος, που δεν θέλει κάτι πεθαμένο στην αυλή του, διαβλέπει στον ορίζοντα μια ολέθρια σχέση. Της Πέννυς Παναγιωτοπούλου. Παίζουν: Κόρα Καρβούνη, Μαρία Σκουλά, Νίκος Διαμαντής, Χρήστος Στέργιογλου. (Προβάλλεται στις αίθουσες)
«Γκλόρια» (Gloria, 2013)
Γλυκόπικρη ταινία για τη μοναξιά και την ευτυχία από τον Χιλιανό σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Λέλιο, που προτιμά να βλέπει το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο. Μια 58χρονη χωρισμένη γυναίκα, η Γκλόρια, ερωτεύεται τον 65χρονο Ροντόλφο, επίσης χωρισμένο. Τον περασμένο Φεβρουάριο στην Μπερλινάλε, η Παουλίνα Γκαρσία (φωτ.) βραβεύτηκε με την Αργυρή Αρκτο γυναικείας ερμηνείας. (Προβάλλεται στις αίθουσες)
«Frances Ha» (2012)
H καθημερινότητα της 27χρονης Φράνσις Χα, η οποία ζει στη Νέα Υόρκη και θέλει να γίνει δασκάλα χορού. Του Νόα Μπάουμπαχ. Με την Γκρέτα Γκέργουικ. (Προβάλλεται στις αίθουσες)