Η σχέση της παχυσαρκίας με τα καρδιαγγειακά νοσήματα

<p><span style="font-size: small;">Η κλιμακούμενη παγκόσμια επιδημία της παχυσαρκίας δεν αποτελεί δυστυχώς πρόβλημα αισθητικό, αλλά συνιστά μια βραδυφλεγή υγειονομική βόμβα. Αυτό ισχύει γιατί τα άτομα με παχυσαρκία διατρέχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν ή και να πεθάνουν από πληθώρα νοσημάτων. Μεταξύ αυτών, τα καρδιοαγγειακά νοσήματα αποτελούν το συνηθέστερο αίτιο θανάτου. Εάν δε συνυπολογισθεί το γεγονός ότι η παχυσαρκία σχετίζεται άρρηκτα με την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, μιας καταστάσεως που, αφ' εαυτής, ενέχει αυξημένο κίνδυνο για καρδιοαγγειακές επιπλοκές, γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος. </span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Υπολογίζεται ότι ένα παχύσαρκο άτομο έχει σχεδόν πενταπλάσιο κίνδυνο για καρδιοαγγειακή νόσο σε σχέση με ένα άτομο φυσιολογικού βάρους. Κύριες εκδηλώσεις από το καρδιοαγγειακό σύστημα είναι η αρτηριακή υπέρταση, η στεφανιαία νόσος και τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. </span></p>
<p><br /><span style="font-size: small;"><strong>Η παχυσαρκία ευνοεί την εμφάνιση υπέρτασης </strong></span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Η παχυσαρκία είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης. Ένα άτομο με Δείκτη Μάζας Σώματος 30kg/m2 διατρέχει τριπλάσιο έως τετραπλάσιο κίνδυνο να πάσχει από υπέρταση σε σύγκριση με ένα άτομο με Δείκτη Μάζας Σώματος 21kg/m2. </span></p>
<p><span style="font-size: small;">Αυτό συμβαίνει διότι από το λίπος, ιδιαίτερα το ενδοκοιλιακό (σπλαγχνικό), παράγονται πολλές ουσίες που προκαλούν αύξηση στην τάση των αρτηριών και κατακράτηση υγρών, ενώ επιπλέον, η παχυσαρκία οδηγεί σε ενεργοποίηση τμήματος του νευρικού συστήματος που είναι υπεύθυνο για την αύξηση της αρτηριακής πίεσης και της καρδιακής συχνότητας. Η απώλεια βάρους, έστω και εάν είναι μέτρια, μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Υπολογίζεται ότι απώλεια 10% του αρχικού βάρους μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της συστολικής και διαστολικής πίεσης μεταξύ 10 και 20 mmHg. </span><br /> <br /><span style="font-size: small;"><strong>Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου </strong></span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Η στεφανιαία νόσος είναι μία ακόμη κατάσταση από την οποία κινδυνεύουν τα παχύσαρκα άτομα περισσότερο από εκείνα φυσιολογικού βάρους. Ειδικά για το έμφραγμα του μυοκαρδίου, ο κίνδυνος είναι 2 έως 3 φορές μεγαλύτερος στα άτομα με παχυσαρκία. Επιπλέον, οι επιπτώσεις ενός εμφράγματος και οι πιθανότητες θανάτου από αυτό είναι μεγαλύτερες σε παχύσαρκους ασθενείς, λόγω των παθήσεων που συχνά συνυπάρχουν, όπως ο διαβήτης, η υπερτροφία της αριστεράς κοιλίας της καρδιάς (που οφείλεται στην υπέρταση), οι αναπνευστικές διαταραχές και άλλες συνοδές καταστάσεις. Η απώλεια βάρους αναμένεται να βελτιώσει σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης ενός παχύσαρκου ασθενούς με στεφανιαία νόσο και να τον προφυλάξει σημαντικά από επιπλοκές, γι' αυτό και θεωρείται κεφαλαιώδους σημασίας παρέμβαση στον τρόπο ζωής. </span><br /> <br /><span style="font-size: small;"><strong>Ενδοκοιλιακό («σπλαχνικό») λίπος και εγκεφαλικά επεισόδια </strong></span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Τα παχύσαρκα άτομα έχουν το θλιβερό προνόμιο να εμφανίζουν συχνότερα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, μια κατάσταση που οφείλεται στην απόφραξη αγγείων του εγκεφάλου λόγω αθηρωμάτωσης. Παρότι η σχέση αυτή δεν έχει περιγραφεί τόσο σαφώς όσο για την Classified – Internal use στεφανιαία νόσο, υπάρχουν μελέτες που υποδεικνύουν ότι η σπλαγχνική εναπόθεση λίπους, η ύπαρξη δηλαδή λίπους μέσα στην κοιλότητα της κοιλιάς, αποτελεί ισχυρό και ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια. Σε μια τέτοια μελέτη υπολογίσθηκε ότι τα άτομα, άνδρες και γυναίκες, με την υψηλότερη αναλογία περιμέτρου μέσης προς ισχία (ενός δείκτη που αντανακλά σε σημαντικό βαθμό την παρουσία κοιλιακής παχυσαρκίας) διέτρεχαν περίπου τριπλάσιο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο σε σύγκριση με εκείνα που είχαν τις χαμηλότερες τιμές αυτού του λόγου. </span><br /> <br /><span style="font-size: small;"><strong>Το υπερβολικό σωματικό λίπος συμβάλλει στην εμφάνιση διαβήτη και δυσλιπιδαιμίας </strong></span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Την στενή σχέση της παχυσαρκίας με τα καρδιοαγγειακά νοσήματα ενισχύει η συχνή συνύπαρξη σακχαρώδους διαβήτη και δυσλιπιδαιμίας, δύο ανεξάρτητων παραγόντων κινδύνου για καρδιοαγγειακή νόσο, στα παχύσαρκα άτομα. Το συντριπτικό ποσοστό των περιπτώσεων σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 μπορεί να αποδοθεί στην παχυσαρκία, ενώ μέτρια μόνο απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου σε ποσοστό άνω του 50%. </span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Σημαντική είναι επιπλέον η συνεισφορά της παχυσαρκίας στην εμφάνιση δυσλιπιδαιμίας, της διαταραχής δηλαδή των συγκεντρώσεων των λιπιδίων στο αίμα. Συγκεκριμένα, στα παχύσαρκα άτομα παρατηρείται συχνά αύξηση της "κακής" LDL χοληστερόλης και ακόμη πιο συχνά μείωση της "καλής" HDL χοληστερόλης και αύξηση των τριγλυκεριδίων. Οι συνθήκες αυτές αποτελούν επιπλέον επιβάρυνση όσον αφορά τον καρδιοαγγειακό κίνδυνο. Η πιθανότητα ενός παχύσαρκου ασθενούς να αναπτύξει υπερχοληστερολαιμία είναι περίπου διπλάσια έναντι ενός ατόμου με </span><br /><span style="font-size: small;">φυσιολογικό βάρος. Η απώλεια βάρους μπορεί να οδηγήσει σε αξιοσημείωτες ευνοϊκές επιδράσεις στα λιπίδια: κάθε απώλεια 3 kg συνοδεύεται από αύξηση της "καλής" HDL κατά 1 mg/dl, ενώ απώλεια της τάξεως του 10% του αρχικού βάρους από μείωση της "κακής" LDL κατά 15%. </span><br /> <br /><span style="font-size: small;">Η σημαντική συμβολή της παχυσαρκίας στην εμφάνιση καρδιοαγγειακών νοσημάτων καθιστά επιβεβλημένη τόσο την προσπάθεια πρόληψής της, όσο και την αντιμετώπισή της στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, αφού κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ενός δυσβάστακτου φορτίου για τη Δημόσια Υγεία</span></p>

Σχετικά άρθρα