<div>Αναγνώστρια μας έθεσε το εξής ερώτημα:</div>
<div> </div>
<div style="text-align: justify;">"Έχω μια σχέση 3 χρόνια με έναν άντρα. Μετά από λίγους μήνες από την έναρξη της σχέσης μας ανακαλύψαμε ότι πάσχει από νεανικό πάρκινσον. Ηδη κάνει αγωγή φαρμακευτική με azilect και requip θα ήθελα να σας ρωτήσω, επειδή θα θελαμε να συνεχίσουμε μαζί την ζωή μας και να κάναμε ίσως και ένα παιδάκι, η μητέρα μου φοβάται λόγω της ασθένειας του ότι το παιδί που θα κάνουμε θα έχει στο μέλλον και αυτό κάποιο πρόβλημα και ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να στηρίξει με κανέναν τρόπο μελλοντικά. Αργά ή γρήγορα μια οικογένεια η ακόμα και μια σχέση αλλά θα χρήζει περίθαλψη και δεν θα έχει την δύναμη και δεν θα μπορεί να υποστηρίξει έναν φυσιολογικό τρόπο ζωής κοινωνικής κτλ. Θα ήθελα την γνώμη σας όποια και να είναι. Σας ευχαριστώ πολύ."</div>
<div> </div>
<div>Την απάντηση μας 'εδωσε ο κ. <strong>Ευάγγελος Κατσαρός</strong>, Νευρολόγος:</div>
<div> </div>
<div><img src="/contentfiles/eidikoi/giatroi/rest%20of/evangelos-katsaros.jpg" alt="" width="140" height="140" /></div>
<div> </div>
<div>
<div dir="ltr">
<div>
<div>Το Νεανικό Πάρκινσον στην ουσία του ως νόσος δεν διαφέρει  από το γνωστό ως Πάρκινσον που εμφανίζεται στις μεγάλες ηλικίες, αλλά η διαφορά στην ηλικία εμφάνισης σε σχέση με τη γνωστή συνήθη μορφή είναι ουσιαστική για τη συνολική πορία της νόσου.</div>
<div> </div>
</div>
<div>Υπάρχει σταδιακή και σημαντική αύξηση των κρουσμάτων της νόσου επιδημιολογικά στα τελευταία τριάντα χρόνια και ο μέσος όρος ηλικίας εμφάνισης εχει κατέβει αρκετά. (από τα 45 έτη παλιά σε κάτω των 30 σήμερα). Το Πάρκινσον γενικά(νεανικό και μη) εiναι μία χρόνια εκφυλιστική νόσος, δηλαδή με τον καιρό εκφυλίζονται εγκεφαλικά κύτταρα που παράγουν Ντοπαμίνη, που είναι απαραίτητος νευροδιαβιβαστής, και από αυτό προέρχονται τα συμπτώματά του, και για τον ίδιο λόγο χρησιμοποιούνται φάρμακα που περιέχουν Ντοπαμίνη. Ειδικά για το νεανικό Πάρκινσον τελευταία ξέρουμε ότι υπάρχει και γονίδιο που σχετίζεται με αυτό.Εάν ο πάσχων παρακολουθείται τακτικά και λαμβάνει κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι λειτουργικός για αρκετά χρόνια, αν και από κάποια στιγμή και μετά οι προγνώσεις εξατομικεύονται. Με το πέρασμα του χρόνου θα υπάρξει όμως σταδιακά επιβάρυνση, και γιαυτό θα πρέπει η θεραπεία να είναι σταθερή και συνεχιζόμενη. Το άν πάσχει όμως κάποιος από Νεανικό Πάρκινσον δεν αποτελεί απαραίτητα κριτήριο για το αν θα προχωρήσει σε διαπροσωπική σχέση, γάμο ή δημιουργία οικογένειας και θα συνιστούσα γι αυτό να ληφθούν αποφάσεις ενδεχομένως και με τη βοήθεια ειδικού ψυχολόγου.</div>
</div>
<div> </div>
</div>
<div> </div>
<div><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε και η κλινική ψυχολόγος, κυρία Μαριάννα Μιχαλάκη. </strong></div>
<div> </div>
<div><img src="/contentfiles/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/mixalaki.jpg" alt="" width="100" height="151" /></div>
<div> </div>
<div>Όταν ένας άνθρωπος νοσεί χρόνια αυτό δεν του στερεί την ικανότητα να έχει διαπροσωπική σχέση και να κάνει οικογένεια στο μέλλον. Βεβαίως οφείλει να γνωρίζει η ίδια από τον ειδικό ιατρό το κομμάτι της κληρονομικότητας αλλά και λεπτομέρειες για την εξέλιξη της ασθένειας βάση του ιατρικού ιστορικού. Πρέπει να λάβει υπόψη της και το ποιες είναι οι επιπτώσεις της συγκεκριμένης ασθένειας στον συγκεκριμένο άνθρωπο για να δει πώς θα μπορέσει να το διαχειριστεί και να τον βοηθήσει σε κάποια πράγματα- μιλάμε για την λειτουργικότητα του ανθρώπου μελλοντικά. Θα πρέπει να ξέρει τι είναι αυτό που την περιμένει, να είναι ενήμερη για την εξέλιξη της ασθένειας στο συγκεκριμένο περιστατικό.</div>
<div>
<p>Δεν είναι αποτρεπτική η ασθένεια για την δημιουργία οικογένειας. Αλλά κατά πόσο η ίδια αισθάνεται έτοιμη να επωμισθεί τις συνέπειες της απόφασής της. Ναι, είναι πραγματικότητα ότι η λειτουργικότητα αυτού του ανθρώπου μπορεί να φθίνει. Είναι καλό να κάνει μια σχέση μαζί του για να δει πώς μπορεί να αντιμετωπίσει τις πιθανές αλλαγές, εάν η ίδια το επιθυμεί και να έρθει αντιμέτωπη και με τα επιβαρυντικά στοιχεία της νόσου. Να εξετάσει πώς μπορεί να το διαχειριστεί. Αυτό είναι μια σκέψη αλλά το πρώτο που πρέπει να κάνει είπαμε, να λάβει την αναλυτική συμβουλή του ιατρού. Η ενημέρωση είναι η πρωταρχική ανάγκη και θα την βοηθήσει ν α προετοιμαστεί και ψυχολογικά για τις όποιες αλλαγές αντιμετωπίσει στο μέλλον. </p>
</div>