Οικονομική κρίση και χρέη: Πού να βρω ένα στήριγμα;

<p style="text-align: justify;"><strong>H κυρία Πόλυ Ιωσηφίδη, συμβουλευτική ψυχοθεραπεύτρια, εξηγεί πως η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί πλέον σε μία βίαιη κοινωνική και προσωπική κρίση δοκιμάζοντας τα όρια όλων μας καθώς και τον τρόπο για την αντιμετώπισή της.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/photos/eidikoi/iosifidi.jpg" alt="" width="88" height="119" /></p>
<p style="text-align: justify;">Πώς και πόσο μας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση;</p>
<p style="text-align: justify;">Η οικονομική κρίση εκτός του ότι μας έχει ανατρέψει τα οικονομικά δεδομένα, μας προκαλεί και κρίση ταυτότητας. Το βλέπουμε και το βιώνουμε καθημερινά, έχουν  αλλάξει οι σχέσεις μας με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, οι σχέσεις μας με τον εαυτό μας, οι σχέσεις μας με την κοινωνία γενικότερα. Ζούμε σε μία μόνιμη αβεβαιότητα, αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της ανεργίας, πάρα πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν, τις ικανότητες και  τις αξίες τους. Βλέπω παραδείγματος χάριν, στο πλαίσιο της εργασίας μου φοβερές συγκρούσεις που δεν υπήρχαν πριν από μερικά χρόνια.</p>
<p style="text-align: justify;">Για πείτε μας μερικές περιπτώσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Ζευγάρια που αποφάσισαν να χωρίσουν, τώρα το ξανασκέφτονται.Ευλόγως θα με ρωτήσετε θα μου πείτε: «Κακό είναι αυτό;». Ναι, δεν νομίζω ότι είναι καλό! Η υποχρεωτική συμβίωση δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική. Ομοίως βλέπουμε παιδιά, ενήλικες, που είχανφύγει από το πατρικό τους επειδή ήθελαν να αυτονομηθούν από τους γονείς τους, αλλά τώρα γυρνάνε σπίτια τους. Δε θέλω να το χαρακτηρίσω καλό ή κακό, ο καθένας το βλέπει διαφορετικά, εκείνο όμως που θέλω να αναφέρω είναι ότι υπάρχει μία αλλαγή στο πως βλέπει ο καθένας την αυτονομία του, στο πως μπορεί να τακτοποιήσει την ζωή του. Η ελληνική κοινωνία  διακρίνεται για τα παραδοσιακά της πρότυπα, πχ άνδρες – «κουβαλητές» οι οποίοι πλέον υφίστανται μεγάλη ψυχολογική ματαίωση όταν βρίσκονται χωρίς δουλειά.Αισθάνονται μειωμένοι, αισθάνονται ότι απειλείται η ταυτότητα τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι γυναίκες πώς βιώνουν την κρίση;</p>
<p style="text-align: justify;">Και οι γυναίκες το ίδιο, αναζητούν  την ταυτότητά τους.Έχουν  βγει πολλές φορές στην βιοπάλη, στηρίζουν την οικογένεια και υλικά και ηθικά, πολλές μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους, αλλά τα αδιέξοδα μοιάζουν να πληθαίνουν και τις κάνουν να αμφισβητούν την αξία τους, την αποτελεσματικότητα τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ανεργία ή το ενδεχόμενό της λειτουργεί τρομακτικά σε προσωπικό επίπεδο. Πολλοί αναρωτιούνται: «Γιατί να συμβεί σε μένα, γιατί να χάσω τη δουλειά μου ενώ υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που έχουν δουλειά;».</p>
<p style="text-align: justify;">Δυστυχώς στοχοποιούμε εύκολα τον εαυτό μας. Θεωρούμε ότι εμείς σφάλλαμε και είχαμε την συγκεκριμένη επίπτωση. Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε μέχρι τώρα. Πλέον όμως έχει διευρυνθεί ο κύκλος των ανθρώπων, που υποφέρουν, οπότε αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι πράγματα που άλλοτε θεωρούσαμε δεδομένα, ξαφνικά δεν είναι τόσο άγνωστα και απίθανο να μας συμβούν. Πχ όλοι ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε αλλά δεν το σκεφτόμαστε. Όλοι ξέρουμε ότι παραμονεύουν αρρώστιες και δυστυχήματα αλλά δεν το σκεφτόμαστε. Όταν, όμως, βρισκόμαστε χωρίς εξασφάλιση,και όλη η κοινωνική μας συναλλαγή αμφισβητείται, δεν μπορούμε να έχουμε βεβαιότητα για τίποτα. Έτσι νιώθουμε ευάλωτοι, αδύναμοι, ανήμποροι, ανασφαλείς, χωρίς έλεγχο της ζωής μας –κι αυτό είναι από τα χειρότερα που μπορεί να νιώσει κάποιος.</p>
<p style="text-align: justify;">Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τέτοια συναισθήματα;</p>
<p style="text-align: justify;">Διαπιστώνω ότι η πίστη στο Θεό είναι κινητήριος δύναμη για κάποιους ανθρώπους. Ωστόσο, όλοι μας πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε, τι περνάει από το δικό μας χέρι. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε.</p>
<p style="text-align: justify;">Συνεπώς όσοι δεν πιστεύουν χρειάζεται να βρουν άλλο στήριγμα. Ποιο μπορεί να είναι αυτό;</p>
<p style="text-align: justify;">Ακριβώς, ο καθένας χρειάζεται μια πηγή άντλησης δύναμης,ο ίδιος θα την αναζητήσει. Το πιο γερό στήριγμα, όσο περίεργο και αν μας φαίνεται, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε πληροφορημένοι. Να μην αφήνουμε τον πανικό να μας καταλαμβάνει, να διασταυρώνουμε ειδήσεις. Να διασταυρώσουμε γνώμη, να διαμορφώνουμε τη δική μας θεώρηση για το τι ακριβώς γίνεται. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα που ακούγεται υπερβολικό: Μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών ο Φρανκλ μπόρεσε να επιζήσει, και να επιζήσει όλο του το κελί, γιατί πίστευε ότι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του δεν μπορούσε να του την πάρει κανένας.</p>
<p style="text-align: justify;">Άρα,πρέπει ο καθένας να καταλάβει ότι αξίζει…</p>
<p style="text-align: justify;">Και μόνο που υπάρχει, μόνο που έχει ένα γονιό, ένα παιδί,έναν φίλο, έναν άλλον στην ζωή του, ο καθένας αξίζει που ζει. Όποιος είναι μόνος του δεν μπορεί να δει εάν αξίζει. Μέσα από τον άλλον μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας. Και να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η παρουσία των ανθρώπων γύρω μας. Αυτή η κρίση μπορεί να ξαναχτίσει γερές και στέρεες τις σχέσεις μας με τους άλλους.</p>

Σχετικά άρθρα