<p style="text-align: justify;">Αναγνώστης μας ρωτά την ομάδα των ειδικών μας:</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Καλησπέρα σας. Είμαι 21 ετών και το πρόβλημα που αντιμετωπίζω κάθε μέρα είναι ότι η μητέρα μου ψάχνει συνέχεια τα προσωπικά μου αντικείμενα και συνέχεια θέλει να ξέρει το τι συμβαίνει στη ζωή μου. Έχω πολλά προβλήματα με τη μητέρα μου και εδώ και δυο βδομάδες δεν μιλάμε καθόλου. Η μητέρα μου είναι χωρισμένη με τον πατέρα μου και για όσο διάστημα έμεινα μαζί του είχα λίγο ηρεμήσει. Πλέον, τώρα που επέστεψα έχει αρχίσει ήδη να παρεμβαίνει στη ζωή μου και αυτό με εκνευρίζει πολύ. Ο τελευταίος μας καβγάς είχε να κάνει με το ότι κατάλαβα ότι είχε ψάξει τα συρτάρια στο δωμάτιό μου, τσακωθήκαμε πολύ εκείνη απάντησε ότι απλά έπρεπε να συγυρίσει το δωμάτιο.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Συνήθως με κατασκοπεύει θέλει να ξέρει που πάω, με ελέγχει για το πόσες φορές βγαίνω και βρίσκει κάθε φορά δικαιολογία το ότι δεν έχουμε πολλά χρήματα και δεν πρέπει να ξοδεύομαι. Επίσης, θέλει συνέχεια να γνωρίζει με ποιες παρέες βγαίνω αλλά δεν καταλαβαίνει ότι είμαι σε μια ηλικία που πρέπει να έχω φίλους. Έχω πολλούς φίλους μου αρέσει να είμαι κοινωνικός και να γνωρίζω κόσμο αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει και η μητέρα μου να ξέρει όλον αυτόν τον κόσμο από τη στιγμή που έχω ενηλικιωθεί. Είναι ακόμα επίμονη και στο θέμα του αν έχω κοπέλα ή όχι με ρωτά συνέχεια ποια από τις φίλες μου στην παρέα είναι η κοπέλα μου. Την τελευταία φορά που τσακωθήκαμε την απείλησα ότι θέλω να μείνω μαζί με τον πατέρα μου και εκείνη στεναχωρήθηκε μαζί. Άλλες φορές την δικαιολογούσα αλλά πια δεν μπορώ να καταπιέζω τόσο πολύ τον εαυτό μου επειδή εκείνη έχει φοβίες και εμμονές. Κάθε φορά νιώθω ότι είμαι εγώ που ρίχνω τον εγωισμό μου και που ζητάω συγνώμη ενώ εκείνη δεν κάνει καμία υποχώρηση για να τα βρούμε.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Πάντα στο σπίτι μας υπήρχε μια ένταση από τον καιρό που οι γονείς μου τσακώνονταν, πριν από το διαζύγιο. Και σήμερα αυτή η ένταση και οι φωνές συνεχίζονται. Νιώθω πραγματικά να έχω απελπιστεί και προσπαθώ να μην είμαι σπίτι όσο μπορώ. Προσπαθώ να αργώ μετά το σχολείο ή να κάθομαι περισσότερη ώρα στο φροντιστήριο για να γλιτώσω αλλά και πάλι εκείνη με παίρνει τηλέφωνο για να δει που είμαι. Ο αδερφός μου είναι πολύ μεγαλύτερος και αρραβωνιασμένος οπότε όλο το βάρος πέφτει σε μένα. Πολλές φορές του έχω ζητήσει τη βοήθειά του αλλά εκείνος δεν δίνει και ιδιαίτερη σημασία, μένει πότε με εμάς πότε με την κοπέλα του και έτσι η μητέρα μας ασχολείται μονάχα με εμένα γιατί στον άλλο δεν μπορεί πια να επιβληθεί. Αναρωτιέμαι γιατί δε δείχνει καμιά εμπιστοσύνη και γιατί ψαχουλεύει συνέχεια τα πράγματά μου, ακόμα και την τσάντα μου αφού ποτέ δεν της έχω δώσει αφορμή για κάτι κακό, τι να κάνω πρέπει να φύγω και να μείνω με τον πατέρα μου που είναι πιο χαλαρός; Παρακαλώ θέλω τη βοήθειά σας ευχαριστώ.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em> </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η ομάδα των ψυχολόγων του boro.gr σας απαντά:</p>
<p style="text-align: justify;">Από ότι μας περιγράφετε οι σχέσεις στην οικογένεια ήταν πολύ συχνά τεταμένες. Υπήρχαν στιγμές στην οικογένεια όμορφες που έχετε συγκρατήσει στη μνήμη σας και που θα μπορούσαν να είναι ένα θετικό παράδειγμα για το μέλλον της συνύπαρξής σας; Θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνετε με τη μητέρα σας έναν ειλικρινή διάλογο για όλα όσα νιώθετε. Έχετε μιλήσει ανοιχτά για όλα όσα σκέφτεστε;  Της έχετε εξηγήσει τι είναι αυτό που σας πληγώνει και που θέλετε να αλλάξει;</p>
<p style="text-align: justify;">Οι γονείς πολλές φορές δεν είναι έτοιμοι να δεχτουν ότι τα παιδιά τους μεγάλωσαν και πρέπει μόνα τους να κάνουν τις επιλογές τους. Το ερώτημα που πρέπει να της κάνετε είναι το κατά πόσο σας εμπιστεύεται πραγματικά γιατί το να ψάχνει τόσο εντατικά τα πράγματά σας δείχνει ότι δεν σας έχει εμπιστοσύνη. Και αν όντως δεν σας έχει πρέπει να συζητήσετε το γιατί.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό που θα συνιστούσαμε να αποφύγετε είναι να παίρνετε αποφάσεις σχετικά με τη συμβίωσή σας εν βρασμώ ψυχής και να αποφασίσετε να μείνετε στο σπίτι του πατέρα όσο είστε ακόμα τσακωμένοι με τη μητέρα σας. Το καλύτερο είναι να το αποφασίσετε όσο υπάρχει ηρεμία και τα πράγματα θα έχουν καλυτερεύσει για να μπορέσετε να δείτε αντικειμενικά τα πράγματα. Ίσως φταίει και το γεγονός του ότι έφυγε και ο αδερφός σας από το σπίτι και έπειτα από το διαζύγιο νιώθει μεγαλύτερη ευθύνη για εσάς. Καλό είναι να διερευνήσετε ποιες είναι οι προθέσεις της, από πού πηγάζει όλη αυτή η ανασφάλεια.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν νιώθετε ότι πρέπει να της αναφέρετε τη σκέψη του να μείνετε μαζί με τον πατέρα σας τότε πρέπει να το θέσετε όχι σαν απειλή αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλάβει πόσο πολύ κουραστήκατε από τη συμπεριφορά της. Ακόμα και αν εκείνη τη στιγμή δεν παραδεχτεί το ότι έχετε δίκιο είναι πολύ πιθανόν όταν το σκεφτεί μόνη της να αναλογιστεί τα λάθη στη συμπεριφορά της και να αναθεωρήσει. Από ότι καταλαβαίνουμε και η μητέρα σας έχει περάσει αρκετά και αυτό το γεγονός είναι πολύ επιβαρυντικό. Μπορείτε να της το αναφέρετε και αυτό αν φυσικά το πιστεύετε και να της δείξετε ότι είστε εκεί σαν σύμμαχος και όχι σαν εχθρός. Ακόμα και αν αποφασίσετε να μείνετε με τον πατέρα σας, μια ειλικρινής και ξεκάθαρη κουβέντα πρέπει να έχει προηγηθεί μεταξύ σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Μπορεί και εσείς με τη σειρά σας να έχετε κάνει λάθη και να έχετε προκαλέσει φόβο στη μητέρα σας για το μέλλον. Οι γονείς ξέρετε, φοβούνται πολύ μήπως επαναληφθούν πράγματα που συνέβησαν στην εφηβεία και αγχώνονται για τα παιδιά τους. Είναι καλό να δείξετε ότι είστε ισότιμο μέλος στην οικογένεια και υπεύθυνο άτομο πια. Ότι μπορείτε να αναλάβετε ακόμα και υποχρεώσεις μέσα στο σπίτι, με λίγα λόγια ότι έχετε μεγαλώσει.  Οι άνθρωποι αντανακλούν αυτό που εκπέμπουν, προσπάθησε να αλλάξεις και εσύ με τη σειρά σου οτιδήποτε θεωρείς λάθος και θα δεις τα πράγματα σταδιακά να αλλάζουν .</p>