Ο Θανάσης Λάλας προτείνει: J.M. COETZEE " Περιμένοντας Τους Βαρβάρους"

<p>J.M. COETZEE</p>
<div> </div>
<div>Περιμένοντας Τους Βαρβάρους</div>
<div> </div>
<div>μεταφραση: Μίλτος Φραγκόπουλος</div>
<div> </div>
<div>Εκδοσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ</div>
<div> </div>
<div>Πριν από όλα να ξεκαθαρίσω ότι αυτό το βιβλίο ειναι ίσως από τα λίγα δειγματα στη λογοτεχνία που αποδεικνύει ότι βία δεν ασκείται μόνο από αυτους που κατηγορουνται ότι την ασκουν αλλά και από αυτους που καταγγελουν τη βία… Μόνο που όσοι καταγγελουν τη βία μπορουν να το κάνουν γιατί υπάρχουν άλλοι που ασκουν βία εκ μέρους τους. Το παραλογο σε όλη αυτή την σχέση είναι ίσως το θέμα του βιβλίου του Κουτσύ που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό και ήταν η συγγραφική αρχή μιάς πορείας που των οδήγησε σε πολλές διακρίσεις βραβεία αλλά και την απονομή του Νομπελ Λογοτεχνίας το 2003.</div>
<div> </div>
<div>Το «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» του Κουτσύ είναι μιά αλληγορία, ένα μυθιστόρημα με το οποίο δίνεται με συμβολικούς όρους η ανάγκη επιστροφής σε μια απλούστερη μορφή διαβίωσης, καθώς και η ανάγκη αναστροφής του κλίματος που συχνά πλήττει τις κοινωνίες και τις οδηγει αναπόφευκτα στην παρακμή.</div>
<div>
<div>Το μυθιστόρημα αυτό του Κουτσύ, δημοσιευτηκε το 1982 στη Νότια Αφρική, την εποχή του Απαρχαϊντ, δηλαδη στα χρονια της κυριαρχίας των λευκών ρατσιστών που είχαν επιβάλει ένα βαναυσο απολυταρχικό καθεστώς με ακραίες φυλετικές διακρίσεις.Είναι η ιστορία μιάς αυτοκρατορίας που στον αγώνα της να καταστειλει εν τη γενεσει της μια φημολογούμενη εξέγερση των βαρβάρων, εκβαρβαρώνεται σταδιακα η ίδια. Με αλλα λόγια ο Κουτσύ διηγείται σταδιακά μια κλιμάκωση της αγωνίας και της αναμονής, για να καταλήξει απότομα στη διάψευση της προσδοκίας.</div>
<div> </div>
<div>Το μυθιστόρημα είναι αμιγώς συμβολικό και τα σημάδια παρακμής που καταγράφει μπορούν να παρουσιαστούν σε οποιαδήποτε κοινωνία και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή κι αυτό το κάνει συγχρονο.</div>
<div>Το μυθιστορημα "Περιμένοντας τους Βαρβάρους", δεν έχει εφαρμογή μόνο σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά και σε ατομικό επίπεδο, καθώς εκφράζει την ανάγκη που αισθάνονται κάποτε άνθρωποι που έχουν γεμίσει τη ζωή τους με υποχρεώσεις κι ευθύνες, να επιστρέψουν σε μια πρότερη κατάσταση όπου η ζωή ήταν ανέμελη, χωρίς ευθύνες και όπου ο άνθρωπος μπορούσε πραγματικά να απολαύσει την κάθε στιγμή. Μια παρόμοια ανάγκη έχουν και οι πνευματικοί άνθρωποι που έχουν περάσει τη ζωή τους μελετώντας, και θέλουν κάποτε να γυρίσουν σε μια κατάσταση απλότητας και άγνοιας, όπου κάθε τι μοιάζει νέο και ανεξερεύνητο, σε μια κατάσταση δηλαδή όπου μπορούν να νιώσουν ξανά την έκπληξη μπροστά στα μυστήρια της ζωής.</div>
<div> </div>
<div>Στον πρόλογο του βιβλίου στην ελληνική εκδοση ο μεταφραστής _μιά αληθινα υπέροχη μεταφραση του Μίλτου Φραγκόπουλου_ σημειώνει: "Κι ίσως εδώ, σε αυτή την πύρρεια νίκη των αξιών του πολιτισμού μας, ενος πολιτισμού που τελικά αυτοκαταστρέφεται από τη δική του βαρβαρότητα, βρισκεται και η δυναμη της αλληγορίας που δανείζεται συνειδητά τον πυρήνα του νοήματος της από τον καβάφη και την οποία ο Κουτσύ απευθυνει όχι μόνο στους τότε αφέντες της χωρας του, μα και σε όλους εμας, κυρίως εμας που θα το διαβάσουμε, που θέλουμε να τον ακουσουμε, που παλευουμε ανάμεσα στην ενοχή και την εξιλέωση: οι βαρβαροι είναι πάντα, σε τελική ανάλυση μια κάποια λύση"</div>
<div> </div>
<div>Καλή ανάγνωση.</div>
</div>

Σχετικά άρθρα