Υγρό στα πλευρά και στους πνεύμονες. Τι μπορεί να συμβαίνει στην υγεία μου;

<p><span style="font-size: medium;">Μεταξύ του θωρακικού τοιχώματος και πνευμόνων υπάρχει ένας λεπτός υμένας ο οποίος ονομάζεται υπεζωκότας. Αυτός αποτελείται από 2 τμήματα (πέταλα): ένα εσωτερικό (σπλαγχνικός υπεζωκότας) το οποίο καλύπτει τους πνεύμονες κι ένα εξωτερικό (τοιχωματικός υπεζωκότας) το οποίο καλύπτει το θωρακικό τοίχωμα.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Τα 2 πέταλα του υπεζωκότα σχηματίζουν μία κοιλότητα μεταξύ τους την υπεζωκοτική, η οποία περιέχει μία μικρή ποσότητα υγρού (πλευριτικό υγρό) και η οποία σε φυσιολογικές συνθήκες είναι λιγότερη από 1ml. Το υγρό αυτό λειτουργεί σαν λιπαντικό (αποφυγή τριβής μεταξύ των πετάλων του υπεζωκότα κατά τις αναπνευστικές κινήσεις). Η αύξηση αυτής της ποσότητας του πλευριτικού υγρού, η οποία συμβαίνει μόνο σε παθολογικές καταστάσεις, ονομάζεται πλευριτική συλλογή ή υγρή πλευρίτιδα. Το πλευριτικό υγρό μπορεί να αφορά μόνο το ένα ημιθωράκιο ή και τα δύο (αμφοτερόπλευρη πλευριτική συλλογή).</span></p>
<p><span style="font-size: medium;"><strong>Αιτίες πλευρίτιδας</strong></span></p>
<p><span style="font-size: medium;"><strong>Οι αιτίες αύξησης του πλευριτικού υγρού είναι πολλές. Πολλά νοσήματα των πνευμόνων, της καρδιάς αλλά και άλλων συστημάτων, μπορεί να προκαλέσουν πλευρίτιδα:</strong></span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Λοιμώξεις (πχ. πνευμονία) ή ειδικές λοιμώξεις (πχ.φυματίωση)</span><br /><span style="font-size: medium;">Νεοπλασίες</span><br /><span style="font-size: medium;">Λεμφώματα</span><br /><span style="font-size: medium;">Μεσοθηλίωμα</span><br /><span style="font-size: medium;">Πνευμονική εμβολή</span><br /><span style="font-size: medium;">Ρευματοεδής νόσος &amp; άλλες διάμεσες πνευμονοπάθειες</span><br /><span style="font-size: medium;">Καρδιακά νοσήματα</span><br /><span style="font-size: medium;">Παθήσεις νεφρών, εντέρου, παγκρεατίτιδα</span><br /><span style="font-size: medium;">Κακή διατροφή</span><br /><span style="font-size: medium;">Μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στο θώρακα και την κοιλία</span><br /><span style="font-size: medium;">Η υπεζωκοτική συλλογή μπορεί να μην είναι τόσο “αθώα” και να προκαλεί συμπτώματα που μερικές φορές είναι βασανιστικά και άλλες φορές απειλητικά για τη ζωή των ασθενών, ενώ η ένταση αυτών των συμπτωμάτων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η ποσότητα του υγρού, η παρουσία υποκείμενης νόσου, η καρδιοαναπνευστική λειτουργία και η ταχύτητα παραγωγής του υγρού.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;"><strong>Τρόποι αντιμετώπισης</strong></span></p>
<p><span style="font-size: medium;">1ον) Η εκκενωτική παρακέντηση ενδείκνυται μόνο σε ασθενείς με πολύ περιορισμένο προσδόκιμο επιβίωσης ή όταν υπάρχουν έντονα συμπτώματα, απειλητικά για τη ζωή τους. Η υποτροπή της συλλογής του υγρού μετά από εκκενωτική παρακέντηση είναι σχεδόν σίγουρη σε όλους τους ασθενείς και μάλιστα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Οι επανειλλημένες παρακεντήσεις πρέπει να αποφεύγονται, γιατί προδιαθέτουν σε λοιμώξεις και ανάπτυξη εμπυήματος, δημιουργία συμφύσεων ή εγκυστώσεων και αυξάνουν τον κίνδυνο τρώσης του πνεύμονα με αποτέλεσμα τη δημιουργία πνευμοθώρακα, καταστάσεις που πολλές φόρες αντιμετωπίζονται δύσκολα και μόνο ταλαιπωρία προκαλούν στον ασθενή.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">2ον) Άλλος τρόπος αντιμετώπισης είναι η τοποθέτηση παροχέτευσης θώρακα και η ενδοϋπεζωκοτική έγχυση ουσιών οι οποίες θα δημιουργούν συμφύσεις και θα αποτρέψουν την ανάπτυξη υγρού (χημική πλευροδεσία ή πλευρόδεση).</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Ιδανική ουσία είναι εκείνη που έχει μικρή πιθανότητα πρόκλησης παρενεργειών, είναι ακίνδυνη για τον θεράποντα γιατρό, είναι εύκολη η προμήθειά της, έχει χαμηλό κόστος και έχει ικανοποιητικό άμεσο και απώτερο αποτέλεσμα. Ως τέτοιες ουσίες χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς: ο χρυσός, ο φώσφορος, η αζωτούχος μουστάρδα (Nitrogen Mustard), η τετρακυκλίνη, η ιντερφερόνη β, Quinacrine, το ιώδιο-lodine povidone (Betadine), η adriamicin, η μπλεομυκίνη (bleomycine) και το τάλκ, ιωδιούχου ή απλό.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Το μεγάλο πρόβλημα είναι η πλευριτική συλλογή νεοπλασματικής αιτιολογίας η οποία είναι πολλές φορές δύσκολο να διαγνωσθεί ότι είναι νεοπλασματική και ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπισθεί με συντηρητικά μέσα (παρακέντηση, παροχέτευση θώρακα). Οι ασθενείς συχνά υποβάλλονται σε μακροχρόνιες, αναποτελεσματικές, επανηλλημένες παρακεντήσεις με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται. Όταν η υποκείμενη νόσος πιθανολογείται ότι είναι ο καρκίνος τότε αυτό συνεπάγεται και σπατάλη του χρόνου ζωής του ασθενούς .</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">3ον) Ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της υπεζωκοτικής συλλογής ιδίως της νεοπλασματικής συνίσταται με τη βοήθεια της θωρακοσκοπικής χειρουργικής-VATS (Video Assisted Thoracic Surgery) με γενική αναισθησία. Η τεχνική της πλευροδεσίας με τη χρήση της θωρακοσκοπικής χειρουργικής πρέπει να εφαρμόζεται σε ασθενείς με καλό προσδόκιμο επιβίωσης, με μειωμένο περιεγχειρητικό κίνδυνο, όταν δεν υπάρχει διάγνωση και όπου υπάρχουν εγκυστώσεις του υγρού, προκειμένου να γίνει λύση των συμφύσεων και να ακολουθήσει η πλευροδεσία. Το μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι ο χειρουργός έχει οπτική εικόνα για να αναγνωρίσει την βλάβη, μπορεί να πάρει ικανή ποσότητα υλικού (βιοψία πνεύμονα, υπεζωκότα) για να θέσει με σιγουριά την διάγνωση αλλά και στον ίδιο χρόνο να πραγματοποιήσει πλευροδεσία λύνοντας το πρόβλημα του ασθενούς, επιτρέποντάς του να συνεχίσει την θεραπευτική του αγωγή (π.χ. χημειοθεραπεία).</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Ήδη στην κλινική μας η μέθοδος της θωρακοσκοπικής χειρουργικής-VATS (Video Assisted Thoracic Surgery) εφαρμόζεται και έχουν αντιμετωπισθεί με επιτυχία πολλοί ασθενείς .</span><br /><span style="font-size: medium;"><img class="alignleft size-full wp-image-36533" title="thorakiki" src="http://www.iator.gr/wp-content/uploads/2012/03/thorakiki1.jpg" alt="" width="282" height="179" /></span></p>
<p><span style="font-size: medium;">4ον) Στις περιπτώσεις όπου υπάρχει ατελεκτασία πνεύμονα ή λοβού ή αδυναμία έκπτυξης του πνεύμονα, τότε ενδείκνυται η τοποθέτηση υπεζωκοτο – περιτοναϊκής αντλίας, γνωστής ως Denver Shunt. Προϋπόθεση για την εφαρμογή της μεθόδου είναι η απουσία φλεγμονής τόσο στο θώρακα όσο στην περιτοναϊκή κοιλότητα και το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών μεγαλύτερο των τριών μηνών.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">5ον) Η χειρουργική πλευροδεσία που συνίσταται στην αφαίρεση του τοιχωματικού πετάλου του υπεζωκότα δεν συνιστάται, εκτός από σπάνιες και αυστηρά επιλεγμένες περιπτώσεις, παρά το υψηλό ποσοστό επιτυχίας, που φτάνει το 100%.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Η πρώιμη διάγνωση, η αποφυγή υπερβάλοντος ζήλου – υπερβολών (ατέρμονες παρακεντήσεις) και η αιτιολογική αντιμετώπιση της πλευριτικής συλλογής, όπου αυτό είναι εφικτό, προσφέρουν στους ασθενείς λιγότερο πόνο και ταλαιπωρία προσδίδοντας ίαση και διάρκεια επιβίωσης.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">ΠΗΓΗ: iator.gr</span></p>

Σχετικά άρθρα