6 μαγικά κουτούκια της Αθήνας!

16/12/2013
Ομάδα Σύνταξης
City life

Αν γύρω σου κάνεις μια έρευνα στους γνωστούς του κύκλου σου αναζητώντας παλιά κουτούκια, οι περισσότεροι έχουν να θυμηθούν στέκια που έχουν πλέον κλείσει. Στέκια που ερήμωσε ο θάνατος ή η ανοικοδόμηση της γειτονιάς. Ωστόσο, η παλιά ταβέρνα ακόμη υπάρχει, άλλοτε αναλοίωτη στο χρόνο άλλοτε ανακαινισμένη και φρεσκοβαμμένη. Το ίδιο και οι εραστές της. Ακόμη και κείνοι που προτιμούν κυρίως τη νεωτεριστική πλευρά της νέας γαστρονομίας, κατά καιρούς καταφεύγουν με ηδονή στην ταπεινή αγκαλιά της, όταν τα οικονομικά δεν αντέχουν τον επώνυμο chef, όταν δεν έχουν όρεξη να ντυθούν και να στολιστούν, όταν το κέφι αποζητά κάτι το αυθεντικό, το χαλαρό, μια παρένθεση στην κοινωνία του “φαίνεσθαι" και της εικόνας. Ψυχή του κουτουκιού ο ιδιοκτήτης του, ενίοτε υπερήλικας και ξαφνικά σε πιάνει μια θλίψη: δεν ξέρεις αν την επόμενη φορά που θα πας θα τον βρεις ακόμη εκεί, στο πόστο του πίσω από το παλιό ψυγείο ή αν φεύγοντας, θα γράψει τον επίλογο μιας ολόκληρης εποχής. Από την άλλη αισθάνεσαι ακόμη τυχερός. Που αξιώθηκες την εμπειρία μιας Ελλάδας που δεν θα προλάβουν τα παιδιά σου. Κι είναι κρίμα, όταν στα ταξίδια μας στο εξωτερικό αναζητούμε περιπαθώς την αυθεντικότητα ενός παλιού παριζιάνικου μπιστρό, να αγνοούμε την ελληνική εκδοχή τους, που βρίσκεται κάπου δίπλα στο σπίτι μας. 
 
*To Ειδικόν, Ψαρρών 38 & Σαλαμίνος, Ταμπούρια, 2104612674 Αν δεν ήταν κουτούκι θα ήταν μουσείο. Μιας Ελλάδας που ξεχάστηκε κάπου στη δεκαετία του ’20, με τα παλιά ραδιόφωνα, το σκαλιστό μοναδικό ξύλινο ψυγείο του ’38, τη μαρμάρινη ποτηριέρα, το γραμμόφωνο, τις αντίκες ζυγαριές, το καρό στα πλακάκια του πατώματος, τους χρυσούς πολυελαίους, τα καρό τζαμωτά της νεοκλασικής πρόσοψης. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες θυμούνται παλιά γλέντια, τα υπόλοιπα θα σου τα διηγηθεί ο γλυκύτατος κυρ-Αποστόλης, δεύτερη γενιά του οινοπαντοπωλείου, θα σου πει για την αξεπέραστη ρετσίνα του που ωριμάζει στο υπόγειο, θα σου δείξει τις τρύπες από τις σφαίρες των γερμανών στο μεταλλικό ρολό. Κι όλ’αυτά όσο τηγανίζει το μοναδικό συκώτι και τα κεφτεδάκια του, την ομελέτα με κορν-μπιφ και τυρί, τις υπέροχες τραγανές τηγανητές πατάτες και όσο εσύ ταξιδεύεις στο χρόνο με τις υπέροχες θρούμπες και τη γραβιέρα του και μ’έναν καυτό καγιανά με ντομάτα που μόλις βγήκε από τη φωτιά. 
 
*Το κουτούκι του κουρέα, Σάμου 31, Αμφιθέα, 2109921839 Ο κουρέας μπαμπάς κληρονόμησε στην γλυκύτατη μουσικό Τασία το κουτούκι που θυμίζει καφενείο σε νησί, με την φυστικί ξόχαρη λαδομπογιά που βάφει τους τοίχους και τα ντουλάπια στο ανοιχτό κουζινάκι. Η ρετσίνα σπιτική από τα βαρέλια του ντεκό, το τσίπουρο δυναμίτης από την Άρτα, στα τραπέζια φρέσκα ζουμπούλια, κάτω από το πορτρέτο του πάτερ φαμίλια η τηλεόραση παίζει τα σίριαλ της ημέρας. Στην Τασία πηγαίνεις για τα κεφτεδάκια της αλλά στην βιτρίνα του παλιού ψυγείου θα σε τραβήξουν οι φρέσκιες γόπες, η σαρδέλα και τα μπακαλιαράκια που θα σου ψήσει στα κάρβουνα. Οι σουπιές με ρύζι ονειρεμένες, το ίδιο και τα μαυρομάτικα με τη ρόκα και η φάβα, όλα σε μερίδες για γίγαντες. Οι πατάτες κόβονται και τηγανίζονται στη στιγμή τραγανές κι αλάδωτες, τα χόρτα ζεστά, οι σαρδέλες όπως πρέπει *Το κουτούκι του κουρέα, Σάμου 31, Αμφιθέα, 2109921839 ψημμένες, πλούσιες στην πιατέλα τους. Σαν την καρδιά και το μπρίο της οικοδέσποινας. 
 
*Το Κατσίκι, Αθηναίων 12, Γαλάτσι, 2102920700 Κατεβαίνοντας τα σκαλιά του υπογείου προσγειώνεσαι σε ένα ξύλινο, χαμηλοτάβανο φολκλόρ σύμπαν με τα υφαντά και τα ταγάρια του. Δεν έχεις προλάβει να απεγκλωβιστείς από τα παλτό και τα κασκόλ και ήδη στο τραπέζι έχει προσγειωθεί το κρασάκι, μια σαλάτα με λάχανο και καρότο κι ένα τραγανό, ολοστρόγγυλο καρβέλι καυτό από το φούρνο. Με κρητικές και μόνο καταβολές στην όρεξη, το Κατσίκι μενού δεν έχει. Στο τραπέζι έρχονται τα “στάνταρ”, τα καταπληκτικά κρεμμυδάκια στιφάδο, οι χυλοπίτες με λίγη ντοματούλα και άφθονη τριμμένη μυζήθρα, το τσιγαριαστό κατσικάκι που για όποιον δεν χόρτασε υπάρχει και σε χοιρινό. Ο μουσικός με το μπουζούκι του περιφέρεται σε όλα τα τραπέζια, γλυκά και ταπεινά οι μελωδίες του ’60 αννάβουν τα αίματα, οι παραγγελίες διπλώνουν, το κρασί βρίσκει το δρόμο του σε κορμιά που λικνίζονται, μάτια που λάμπουν. Και η έγνοια του οικοδεσπότη, “μήπως δεν χορτάσατε”, κατευθείαν από την φιλόξενη καρδιά της Κρήτης. 
 
*Το Δίπορτο, Σωκράτους 9 & Θεάτρου, Βαρβάκειος, 2103211463 Με ιστορία παλιά όσο η Αθήνα κι όσο το διώροφο νεοκλασικό που το στεγάζει, το Δίπορτο είναι το cult μυστικό του κόσμου της διανόησης, του “ψαγμένου” τουρίστα, των ανθρώπων της Βαρβακείου και το πιο διάσημο κουτούκι της πόλης. Δίπλα στα τεράστια βαρέλια καμμιά δεκαριά ξύλινα τραπέζια, η ζήτηση τεράστια, πάντα θα σε βάλουν να καθίσεις με κάποιους που δεν ξέρεις μέχρι να βρεθεί τόπος, που άμα βρεθεί εσύ δεν φεύγεις γιατί στο μεταξύ πάνω από τα διάσημα ρεβύθια με το δεντρολίβανο έχεις πιάσει καινούριες φιλίες. Το σέρβις θα μπορούσε να δώσει μαθήματα ταχύτητας στα απανταχού fast της νέας γενιάς, ανάλογα με την εποχή, φασολάδα, κουκιά, φάβα σκέτη και παντρεμένη, μπακαλιάρος και τηγανητή σαρδέλα, γιουβέτσι κριθατάκι, πατάτες γιαχνί. Συμπληρώνεις με το τυρί και τις ελιές που θα ψωνίσεις περνώντας από την αγορά κι όποιος κάνει κέφι, φέρνει μαζί και το μπουζούκι του. 
 
*Το τριφύλλι, Παναθηναϊκού 7, 2106446585 “Βιαστικοί και νευρικοί σερβίρονται αύριο” προειδοποιεί η ταμπέλα κι άμα είσαι νεοσύλλεκτος, ο κυρ-Γιώργος θα ζητήσει να μάθει αν είσαι της κατηγορίας. Ένα χαμηλό χαμόσπιτο στριμωγμένο ανάμεσα στις πολυκατοικίες, τσιμεντοκονία με πατίνα από το 1962, μια σειρά βαρέλια, παράταιρα τραπεζάκια στρωμμένα με πλαστικό, πράσινη λαδομπογιά στους τοίχους, ο Γιώργος διευθύνει μια ορχήστρα από τρία τηγάνια, η κυρα-Κούλα η μαμά βγαίνει από τα ιδιαίτερά της να ελέγχξει την ορθή λειτουργία. Οι θαμώνες σερβίρονται το κοκκινέλι τους κατευθείαν από την κάνουλα, στο τραπέζι ψιλοκομμένη τηγανητή συκωταριά, αφράτα κεφτεδάκια, ντοματοσαλάτα με ένα θεϊκό λάδι πειρασμό της βούτας, ωραία φέτα, λαχανοντολμάδες, ξεροψημμένος μπακαλιάρος με πλούσια κρούστα και οι πιο μαμαδίστικες κομμένες στο χέρι τηγανητές πατάτες. 
 
*Το κουτούκι του Τσανάκου, Φιλαδελφείας 11, Καισαριανή, 2107228793 Μπροστά ακριβώς στον τοίχο του Νίαρ Ιστ, το κουτούκι του Παναγιώτη, που τυγχάνει και μουσικός, είναι από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά, off Broadway της Καισαριανής. Κέντρο-απόκεντρο, ησυχία, το φεγγάρι από πάνω σου, μαγαζάκι μια σταλιά, καρέκλες απλές και ταπεινά τραπεζάκια, γιρλάντες από χρωματιστά λαμπιόνια και γατιά που τρίβονται στα πόδια σου ζητιανεύοντας τα απομεινάρια της σαρδέλας και να πώς η Αθήνα γίνεται μεμιάς το χωριό που δεν είχες. Ούζο καραφάκι όπως παλιά και το μενού έρχεται τυπωμένο στο χαρτί να τσεκάρεις μόνος σου την παραγγελία. Θα ξεκινήσεις μ’ένα καπνιστό σκουμπρί, κολοκυθοκεφτέδες και ντοματοκεφτέδες για το μεζεδάκι πριν την κυρίως πείνα, όσο στη σχάρα θα ψήνονται οι ωραιότατες σαρδέλες που σερβίρονται με φέτες φρέσκιας ντομάτας. Νοστιμιά που δεν θα αφήσει τίποτα για τα πεινασμένα γατάκια, το ίδιο εξαιρετικό και το φρέσκο καλαμάρι που ψήνεται ολόκληρο στη σχάρα. Στο μεταξύ θα έχεις πιάσει γνωριμία και με τον Παναγιώτη και ποιός ξέρει, μπορεί να σκάσει και καμμιά απρόβλεπτη μουσική βραδιά με τους φίλους του στα όργανα. Αλλιώς, θα παρηγορηθείς με το ταπεινό ψαράκι που εδώ θα βρεις σε ποικιλία που σπάνια βρίσκεις αλλού: καιρός να εξερευνήσεις τη νοστιμιά της σάλπας στα κάρβουνα, το ταπεινό σαβρίδι, μικρά άγρια τσιπουράκια και γάβρο. Για τους κρεατοφάγους έχει πανσέτα, συκώτι, μπριζόλες, λουκάνικο και μπιφτέκι και ωραιότατα χοιρινά φιλετάκια με αληθινές τηγανητές πατάτες. 
 
Πηγή: <a href="http://www.lifo.gr/team/elenipsychouli/44565">www.lifo.gr</a>