Είναι πάντα επιβλαβές το ξύλο στο παιδί;

<p style="text-align: justify;"><span>Διατυπώσεις όπως «Το παιδί μου δεν το χτύπησα ποτέ… άντε μια ξυλιά στον ποπό ή κανένα χαστούκι πού και πού…» και «Δεν θυμάμαι ποτέ να έφαγα ξύλο από τους γονείς μου… καμιά ξυλιά στον ποπό και στα χέρια ίσως…» ακούγονται συχνά από γονείς αλλά και ενήλικες που ανατρέχουν στα παιδικά τους χρόνια και στην τιμωρία που λάμβαναν όταν έκαναν μια αταξία. Από τις προαναφερόμενες διατυπώσεις μοιάζει η κοινή αντίληψη ότι μερικές ξυλιές δεν θεωρούνται σωματική βία, κακοποίηση ή αυστηρή τιμωρία καλά να κρατεί. Είναι όμως έτσι;</span><br /><br /><span>Οι γονείς συχνά ρωτούν αν η τιμωρία που περιλαμβάνει «λίγο ξύλο» είναι τελικά τόσο επιζήμια, ιδίως στις περιπτώσεις που και οι ίδιοι ως παιδιά είχαν υποστεί παρόμοιες μορφές τιμωρίας και αυτό δεν αποτέλεσε κάποιου είδους τραυματικό βίωμα, επιπροσθέτως θεωρούν ότι είναι η μόνη μέθοδος για να νουθετήσουν το παιδί τους.</span><br /><br /><span>Αρκετές έρευνες έχουν επικεντρωθεί στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ψυχική υγεία του ατόμου η υψηλού βαθμού παιδική κακοποίηση. Σύμφωνα όμως με άρθρο που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του CNN, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε σε πρόσφατο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού «Pediatrics» διερευνά την πιθανή σύνδεση μεταξύ των διαταραχών ψυχικής υγείας και της σκληρής σωματικής τιμωρίας παρά την απουσία κακοποίησης. Τα συμπεράσματα μπορεί να πείσουν τους γονείς να μη χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο τιμωρίας.</span><br /><br /><span>Ερευνητές από τον Καναδά ανακάλυψαν ότι η σωματική τιμωρία, όπως το χαστούκι, το σπρώξιμο ή οι ξυλιές σε άλλα μέρη του σώματος, όπως τα χέρια, τα πόδια ή τα οπίσθια, ακόμα και όταν δεν σημειώνονται μορφές κακοποίησης όπως η παραμέληση ανηλίκου, και η σωματική, συναισθηματική και σεξουαλική κακοποίηση σχετίζονται με τις διαταραχές διάθεσης και προσωπικότητας, τις αγχώδεις διαταραχές και την κατάχρηση ουσιών.</span><br /><br /><span>Πότε, λοιπόν, αυτή η «αθώα» – κατά τα άλλα – τιμωρία μετατρέπεται σε κακοποίηση; Πιθανόν να αληθεύει ότι πολλοί από τους σημερινούς γονείς, ενώ είχαν τιμωρηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο ως παιδιά, σήμερα δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα τουλάχιστον λόγω αυτών των βιωμάτων. Μελέτες, παρ’ όλα αυτά, έχουν συμπεράνει ότι το ξύλο έστω και αυτής της μορφής αυξάνει τον κίνδυνο της κατάθλιψης, της κατάχρησης αλκοόλ, της ενδοοικογενειακής βίας, μια και, όταν το παιδί ενηλικιωθεί, έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει ένας βίαιος ενήλικας προς τον σύντροφό του και τα δικά του παιδιά, ενώ να είναι πιο επιρρεπής στην παραβατική συμπεριφορά.</span><br /><br /><span>Λαμβάνοντας, λοιπόν, σοβαρά υπ’ όψιν όλα τα παραπάνω, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής και η Καναδική Εταιρεία Παιδιατρικής αποτρέπουν τους γονείς και τους κηδεμόνες από τη χρήση αυτών των μεθόδων τιμωρίας, παρά το γεγονός ότι είναι νόμιμες σε 32 χώρες, πλην του Καναδά και των Η.Π.Α..</span><br /><br /><span>Η φυσική τιμωρία δεν βοηθά, δεν διαπαιδαγωγεί, παρά μόνο τρομοκρατεί και πληγώνει. Υπάρχουν άλλοι τρόποι τιμωρίας, πολύ πιο εποικοδομητικοί και αποτελεσματικοί, που κάνουν το παιδί να κατανοήσει ότι η συμπεριφορά του δεν είναι πρέπουσα, ότι δεν έχει μόνο εκείνο δικαιώματα και ότι χρειάζεται να σέβεται την ελευθερία των άλλων. Έτσι, η συμπεριφορά του δεν θα βελτιώνεται ή θα αλλάζει διότι εκείνο λειτουργεί επαπειλούμενο από το ξύλο, αλλά επειδή θα κατανοεί τι είναι σωστό και τι όχι, χωρίς με μια κίνηση βίας να του στερείται η αξιοπρέπειά του, το αναφαίρετο δικαίωμά του να αισθάνεται ασφάλεια, και να ξεκινά ένας κύκλος τρομοκρατίας.</span><br /><br />Από την ομάδα ψυχολόγων του <br /><span>Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, </span><br /><a href="http://www.andrologia.gr/" target="_blank">www.andrologia.gr</a></p>

Σχετικά άρθρα