<p style="text-align: justify;">O μετρ της πρόκλησης Λαρς φον Τρίερ­ επιστρέφει με το «Nymphomaniac», την τετράωρη αφήγηση των ερωτικών περιπετειών μιας­ ερωτομανούς 50άρας που θα χωριστεί σε δύο μέρη. Το πρώτο θα προβληθεί σε μεταμεσονύχτιο preview αυτό το Σάββατο 25/1, ενώ στη συνέχεια θα κυκλοφορήσει κανονικά στις αίθουσες από την επόμενη Πέμπτη 30/1. Το δεύτερο μέρος θα προβληθεί μέσα στον Φεβρουάριο, ολοκληρώνοντας έτσι πανηγηρικά τη σεξουαλική εξτραβαγκαν­τζα του τρομερού Δανού. Είστε έτοιμοι για ένα χορταστικό μενού γεμάτο κολασμένες εμπειρίες και… τριερική προβοκάτσια;</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/51.jpg" alt=" " />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Eίναι πραγματικά αξιοπερίεργο πώς η μικρή χώρα που απλώνεται πάνω στη στενή χερσόνησο της Γιουτλάνδης, με πληθυσμό σχεδόν το μισό από αυτόν της Ελλάδας, έχει μια τόσο πλούσια και ποικιλόμορφη κινηματογραφική παράδοση. Από τον γεωμετρικό στιλίστα Καρλ Ντράγερ­, έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της παγκόσμιας ιστορίας, μέχρι τον Γκάμπριελ Άξελ, τον Τόμας Βίντερμπεργκ, τη Σουζάνε­ Μπίερ και τον Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, η Δανία αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ευρωπαϊκού σινεμά. Έντονα επηρεασμένοι από τον προτεσταντισμό, τη βορειο­ευρωπαϊκή λογοτεχνία και την υπαρξιστική αναζήτηση, οι Δανοί δημιουργοί ανέκαθεν διέθεταν μια μοναδική ικανότητα στην εικονογράφηση και την εκφραστική ακρίβεια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 όμως ένας αλλόκοτος auteur ξεπηδά μέσα από το παραγωγικότατο κινηματογραφικό φυτώριο της Κοπεγχάγης. <br />Ο Λαρς φον Τρίερ μετατρέπεται μέσα σε λίγα χρόνια στο απόλυτο l’enfant terrible της παγκόσμιας κινηματογραφίας, αντικαθιστώντας την άκαμπτη βορειοευρωπαϊκή αυστηρότητα με οπτικά μανιφέστα προβοκάτσιας και ρηξικέλευθες δηλώσεις εικαστικού πειραματισμού στην οθόνη. Προτιμώντας να διχάσει παρά να σαγηνεύσει το κοινό, ο Δανός σκηνοθέτης βεβηλώνει αξίες που παρέμεναν για χρόνια στάσιμες στο ιερό δισκοπότηρο του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, όπως αυτές του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και της εγγενούς καλοσύνης. Εξάλλου, η αγνότητα είναι η πρώτη που εξορίστηκε από το κινηματογραφικό σύμπαν του Τρίερ.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl02_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/52.jpg" alt=" " />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πρόκληση με ουσία ή για τις εντυπώσεις;</strong> <br />Ο Λαρς φον Τρίερ πάντοτε εξερευνούσε την 7η τέχνη με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Από την εξαιρετική πρώτη του τριλογία «Ευρώπη» («Το Στοιχείο του Εγκλήματος», «Epidemic», «Europa» ), που γκρέμισε έναν έναν τους μύθους που έπλασε η Γηραιά Ήπειρος για τον εαυτό της, μέχρι την τρέχουσα ενδοσκοπική τριλογία της «Κατάθλιψης» («Αντίχριστος», «Melancholia», «Nymphomaniac» ), ο Δανός βιρτουόζος δοκίμασε πολλά διαφορετικά στιλ στην οθόνη. Η απαράμιλλη δεξιοτεχνία του ήταν αυτή που έθρεψε τη δημιουργική αλαζονεία του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κοίταξε αφ’ υψηλού κι έπαιξε με τις στεγανοποιημένες κινηματογραφικές φόρμες. Αποτελώντας έναν από τους ελάχιστους σύγχρονους νεωτεριστές του σινεμά, έφτασε στο σημείο να αποδομήσει με το Δόγμα 95 και το θεατρικό μινιμαλισμό του «Dogville» την 7η τέχνη, ψάχνοντας εναγωνίως την ουσία πίσω από τις τεχνολογικές εξελίξεις του κινηματογραφικού μέσου.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl03_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/53.jpg" alt=" Ο Σάια ΛαΜπεφ σε ασκήσεις
επί κλίνης" />
<div class="lezada">Ο Σάια ΛαΜπεφ σε ασκήσεις επί κλίνης</div>
</div>
</div>
<p>Όπως ένα σκανδαλιάρικο παιδί τεστάρει τα όρια των γονιών του, έτσι και ο Τρίερ δοκίμασε ουκ ολίγες φορές τις αντοχές του κοινού και της παγκόσμιας κινηματογραφικής κοινότητας. Παράλληλα, με τη διεισδυτική του ματιά πάνω στην τυφλή θρησκευτική πίστη, την κοινωνική αδικία, την εξομολογητική παράθεση των φοβιών και των ιδεοληψιών του, δεν είναι λίγες οι φορές που ο Δανός υπέπεσε στα σεναριακά αμαρτήματα του μισογυνισμoύ, της μισανθρωπίας και της επηρμένης φτηνής πρόκλησης­, μια και ήθελε να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο. <br />Η ανεκδιήγητη πλακίτσα του στη συνέντευξη Τύπου του «Melancholia» στις Κάνες το 2011 (στην οποία είπε ότι συμπαθεί σε κάποια σημεία τον Χίτλερ, «αν και δεν είναι το καλύτερο παιδί του κόσμου», ενώ δήλωσε αφελώς: «OK… Είμαι ναζί» ) ήταν, εκτός από κακόγουστη, κι επικίνδυνη τη στιγμή που το αβγό του φιδιού εκκολάπτεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο μετέπειτα αποκλεισμός του από τη σημαντικότερη κινηματογραφική διοργάνωση του κόσμου λειτούργησε μάλλον θετικά στην περίπτωσή του, καθώς ο ίδιος αποφάσισε να κλείσει «διά παντός», όπως δήλωσε, το στόμα του και να βάλει μπροστά την κάμερα.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl04_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/54.jpg" alt=" Ο Τρίερ παραδίδει μαθήματα ερωτικής τριγωνομετρίας
στην οθόνη" />
<div class="lezada">Ο Τρίερ παραδίδει μαθήματα ερωτικής τριγωνομετρίας στην οθόνη</div>
</div>
</div>
<p><strong>Τι είναι αυτό που θέλεις;</strong> <br />Φλερτάροντας σε ολόκληρη τη φιλμογραφία του με τη φροϊδική θεωρία και την ψυχαναλυτική επιστήμη, το σεξ είχε πάντα εξέχουσα θέση στις ταινίες του. Δεν είναι λίγες οι φορές που το ένστικτο της αναπαραγωγής και η ισοπεδωτική ορμή της λίμπιντο συγκίνησαν τον Δανό σκηνοθέτη. Βέβαια, αυτό που τον απασχόλησε περισσότερο στα έργα του είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ανθρώπινος πολιτισμός προσπάθησε και προσπαθεί να ευνουχίσει συστηματικά την ερωτική παρόρμηση φτιάχνοντας μια σειρά από αυστηρούς ηθικούς κανόνες που ενεργοποιούνται μέσα από τη θρησκεία, την κοινωνία και φυσικά την οικογένεια. χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μπες του «Δαμάζοντας τα Κύματα». <br />Μην ξεχνάμε ότι ο Τρίερ σοκάρισε το 1998 κοινό και κριτικούς με τους «Ηλίθιους» –τη μοναδική ταινία του που υπάκουσε σε όλους τους κανόνες του Δόγματος–, όταν έβαλε τους πρωταγωνιστές να κάνουν σεξ μπροστά στην κάμερα χωρίς να χρησιμοποιήσει πορνοστάρ για να τους ντουμπλάρει. Βέβαια, δεν σταμάτησε εκεί… Η εταιρεία παραγωγής­ Zentropa, την οποία ίδρυσε το 1992 μαζί με τον Πίτερ Γένσεν, γύρισε καλλιτεχνικές πορνοταινίες (! ) που απευθύνονταν κυρίως στο γυναικείο κοινό, όπως το «Constance» (1998 ), το «Pink Prison» (1999 ) και το «All About Anna» (2005 ), με μεγάλη μάλιστα εμπορική επιτυχία. Ήταν ζήτημα χρόνου, λοιπόν, πότε ο Λαρς φον Τρίερ θα επέλεγε να κάνει το επόμενο προκλητικά ερωτικό κινηματογραφικό του χτύπημα στην οθόνη.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl05_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/56.jpg" alt=" Σάια ΛαΜπεφ και Στέισι
Μάρτιν στρώνουν τραπέζι
εκτός από κρεβάτι" />
<div class="lezada">Σάια ΛαΜπεφ και Στέισι Μάρτιν στρώνουν τραπέζι εκτός από κρεβάτι</div>
</div>
</div>
<p><strong>Πώς λένε τη νυμφομανή στα δανέζικα;</strong> <br />Αμέσως μετά τον αποκλεισμό του από το Φεστιβάλ Κανών φήμες ήθελαν τον κορυφαίο Ευρωπαίο auteur να ετοιμάζει ένα πορνογραφικό project. Σιγά σιγά άρχισε να αποκαλύπτεται στο Internet το καστ του, το οποίο περιλάμβανε μεγάλες εκπλήξεις. Πέρα από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, το οποίο συνθέτουν δύο συνήθεις τριερικοί ύποπτοι, η μούσα του Σαρλότ Γκενσμπούρ και ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ, ο οποίος συμμετέχει για έβδομη φορά σε ταινία του σκηνοθέτη, έγινε γρήγορα γνωστό ότι στο «Nymphomaniac» θα εμφανίζονταν σε δεύτερους ρόλους η Ούμα Θέρμαν, ο Σάια ΛαΜπεφ, ο Τζέιμι Μπελ και το μοντέλο Στέισι Μάρτιν, σε ένα από κάθε άποψη καυτό κινηματογραφικό ντεμπούτο! Λίγο αργότερα άρχισαν να κυκλοφορούν στο Δια­δίκτυο προκλητικά κλιπάκια με ερωτικές σκηνές μέσα σε τρένα, αποστειρωμένες τάξεις και δωμάτια ξενοδοχείου.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl06_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/57.jpg" alt=" Γουίλεμ Νταφόε και Σαρλότ Γκενσμπούρ σε ηλεκτροφόρο tea break " />
<div class="lezada">Γουίλεμ Νταφόε και Σαρλότ Γκενσμπούρ σε ηλεκτροφόρο tea break</div>
</div>
</div>
<p>Η ιστορία του «Nymphomaniac» ξεκινά όταν ο Σέλιγκμαν βρίσκει την Τζο δαρμένη σε ένα δρομάκι­. Ο ηλικιωμένος εργένης θα περιμαζέψει τη σέξι 50άρα στο διαμέρισμά του. Όταν αρχίσει να περιποιείται τα τραύματά της, η νυμφομανής Τζο θα του αφηγηθεί τη χωρισμένη σε οκτώ κεφάλαια ζωηρή ερωτική ζωή της: «The Compleat Angler», «Jerome», «Mrs H», «Delirium», «The Little Organ School», «The Eastern and the Western Church (The Silent Duck )», «The Mirror», «The Gun».<br />Όπως ανακοίνωσε τον περασμένο­ Νοέμβριο η παραγωγός της ταινίας Λούιζ Βεσθ, η soft εκδοχή του «Nymphomaniac», την οποία θα δούμε στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 30/1, θα έχει συνολική διάρκεια 4 ώρες και θα χωριστεί σε δύο μέρη: το πρώτο θα περιλαμβάνει τα πρώτα πέντε κεφάλαια (110΄ ), ενώ το δεύτερο τα τρία τελευταία (130΄ ). Βέβαια, μια μεγάλη έκπληξη περιμένει τους λάτρεις του Τρίερ: η ατελείωτη hardcore βερσιόν του «Nymphomaniac», διάρκειας πεντέμισι ωρών, η οποία θα κυκλοφορήσει σύμφωνα με την παραγωγό μέσα στο 2014 και θα περιέχει «περισσότερα κοντινά στα γεννητικά όργανα»! Να σημειωθεί ότι κανένας από τους σταρ που εμφανίζονται στην οθόνη δεν γύρισε αληθινές σκηνές σεξ. γι’ αυτές επιστρατεύτηκαν πεπειραμένοι πορνοστάρ.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl07_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002459/58.jpg" alt=" Η Σαρλότ Γκενσμπούρ αποδεικνύει
ότι η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές" />
<div class="lezada">Η Σαρλότ Γκενσμπούρ αποδεικνύει ότι η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές</div>
</div>
</div>
<p>Σε μια πριβέ πρεμιέρα του «Nymphomaniac» ο πρωταγωνιστής Στέλαν Σκάρσ­γκαρντ θέλησε να απαντήσει με το δικό του τρόπο στη σεμνότυφη κριτική που χαρακτήρισε την ταινία «πορνογραφική»: «Η πορνογραφία έχει έναν και μοναδικό σκοπό, που δεν είναι άλλος από το να σε κάνει να ερεθιστείς και στη συνέχεια να αυνανιστείς. Αν δεις την ταινία όμως, θα καταλάβεις ότι στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ κακό πορνό, ακόμη κι αν το τρέξεις στο fast forward. <br />Μέσα στα πρώτα λεπτά θέασης είναι σίγουρο ότι θα σταματήσεις να αντιδράς στις ερωτικές σκηνές. Θα σου φαίνονται σαν να τρώει κάποιος ένα μπολ με δημητριακά»! Στο τρέιλερ της ταινίας, πάντως, είδαμε πάσης φύσεως ερωτικούς συνδυασμούς και σωματικά υγρά, σκηνές που μπορεί να σου ανοίξουν την όρεξη… αλλά σίγουρα όχι για δημητριακά. Πέρα όμως από την κουβέντα για το πορνογραφικό περιεχόμενο του «Nymphomaniac», ποιος θα μπορούσε να πει «όχι» σε ένα γεμάτο τετράωρο ασταμάτητης τριερικής πρόκλησης;</p>