Ανασφάλιστοι , καρκινοπαθείς και τους κυνηγά η εφορία

<div id="art_cont1">
<p>Υπάρχουν λέξεις ικανές να προκαλέσουν τρόμο; Υπάρχουν διαγνώσεις που χωρίζουν τα πάντα τη ζωή σε πριν και μετά; Υπάρχουν πράξεις που γεννάνε ελπίδα; Υπάρχουν αντιστάσεις που νικάνε τον φόβο; «Ανασφάλιστος καρκινοπαθής», δύο λέξεις που μπορούν να αλλάξουν για πάντα τη ζωή σου.<br /><br />«Οταν μου το ανακοίνωσαν τα είδα όλα λευκά. Ένα άσπρο σεντόνι κάλυψε τα πάντα: τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τα όνειρά μου. Σταμάτησε ο χρόνος. Είχα καρκίνο και κανένα όπλο να τον παλέψω. Μετά από 27 ολόκληρα χρόνια που πλήρωνα ΤΕΒΕ, το είχα αφήσει απλήρωτο για ένα χρόνο. Δεν δικαιούμουν πια καμία περίθαλψη».<br /><br /><strong>Ο Γιώργος είναι 47 χρόνων. Η μέρα που άλλαξε η ζωή του ήρθε πριν από δύο μήνες, μαζί με την τρομερή διάγνωση. Από τότε ξεκίνησε ο δικός του Γολγοθάς, όπως τον περιγράφει: «Εχω πάρει τον σταυρό και ανεβαίνω. Είναι σοκ, είναι φόβος, είναι η αγωνία για το πως θα το ανακοινώσω στα τρία παιδιά μου, είναι και το καθημερινό άγχος για το πού θα βρω τα φάρμακα και για τα χρήματα για τις εξετάσεις».<br /></strong><br />Σε μια χώρα όπου περίπου ένας στους τρεις πολίτες της είναι πια ανασφάλιστος κανένας κρατικός φορέας δεν έχει κάνει τον κόπο να καταγράψει πόσοι είναι οι ανασφάλιστοι καρκινοπαθείς. Πολλώ δε μάλλον να χαράξει στρατηγικές ώστε να τους στηρίξει στην κορυφαία μάχη της ζωής τους. «Να τους στηρίξουν; Μάλλον να τους ξεφορτωθούν θέλουν. Αντιμετωπίζουν τους ασθενείς, σαν βάρος στο σαπιοκάραβο».<br /><br /><strong>Η Συραγώ είναι 34 χρονών και άνεργη τα τελευταία 3,5 χρόνια. Παλεύει με τα ενοίκια, παλεύει με τα χρέη, παλεύει με τις καθημερινές ανάγκες. Παλεύει πια και με τον καρκίνο της μάνας της. «Είναι μόλις 57 ετών κι αρνείται να κάνει τις χημειοθεραπείες της», νιώθει ότι με επιβαρύνει. Πολλοί ασθενείς το νιώθουν αυτό. Κι είναι φυσικό αφού και τα πιο απλά γίνονται άθλος: το να βρεις τα φάρμακα ή να εξασφαλίσεις ακτινοθεραπεία ή να τη μεταφέρεις στο νοσοκομείο, αφού δεν μπορεί να περπατήσει».</strong><br /><br /><strong>Μια μάχη που κοστίζει</strong><br /><br /><strong>Ο καρκίνος έχει δύο ανελέητα χαρακτηριστικά: η μάχη εναντίον του καρκίνου κοστίζει πολύ ακριβά και δεν μπορεί να περιμένει. </strong>Ο ασθενής πρέπει να ξεκινήσει αμέσως τη θεραπεία τους: χρειάζονται φάρμακα που κοστίζουν κατά μέσο όρο 2.000 ευρώ ανά δέκα ή 20 ημέρες κι ίσως ακτινοθεραπείες που κοστίζουν 700 ευρώ η μία.<br /><br />Χρειάζεται πολύ συχνές αιματολογικές εξετάσεις (άλλα 40 ευρώ) και αξονικές (τουλάχιστον 100 ευρώ). Χρειάζεται καλή διατροφή, ψυχολογική υποστήριξη και, πάνω απ’ όλα, καλή ψυχολογία. Στον ερειπιώνα που κατάντησαν την Ελλάδα η φράση που ακούς πιο συχνά είναι «να έχουμε τουλάχιστον την υγεία μας». Το γίνεται όταν κι αυτό το ύστατο καταφύγιό σου κλονιστεί;<br /><br /><strong>«Παραλύεις. Μπαίνεις σε έναν κυκεώνα με τη γραφειοκρατία, με τη θεραπεία, με τα χρήματα. Δεν πατάς πουθενά και ψάχνεις κάπου να πιαστείς, αλλά δεν ξέρεις από που να αρχίσεις». Η Ελένη είναι σύζυγος καρκινοπαθούς.</strong><br /><br />Από μόνο του το γεγονός της ασθένειας θα αρκούσε για να κλονίσει τον μικρόκοσμό της. Αν ζούσε σε άλλη χώρα θα μπορούσε να πατάει γερά: στις κοινωνικές υπηρεσίες, στο ασφαλιστικό της ταμείο, στους ψυχολόγους που θα της προσέφερε το δημόσιο νοσοκομείο. Εδώ στηρίζεται μόνο στην αλληλεγγύη των συμπολιτών της.<br /><br />«Μας στηρίζει ο σύλλογος καρκινοπαθών: μας βοηθά να βρούμε τα φάρμακα, να κάνει τις εξετάσεις του και να διαχειριζόμαστε τα όσα προκύπτουν στην καθημερινότητα μέσα από τις ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης. Νιώθω τεράστια οργή: ήμασταν πάντα συνεπείς στις ασφαλιστικές μας υποχρεώσεις.<br /><br /><strong>«Έμεινε άνεργος και δεν μπορούσε να πληρώσει. Άνεργος, όχι τεμπέλης. Και τώρα που χρειάστηκε το ταμείο του δεν του δίνουν τίποτα. Από τον Δεκέμβριο παλεύουμε για να του βγάλουμε βιβλιάριο απορίας και μέχρι να τελειώσει η γραφειοκρατία μπορεί να έχει πεθάνει…».</strong><br /><br />ΠΗΓΗ: Η Εφημερίδα των Συντακτών</p>
<div> </div>
</div>

Σχετικά άρθρα