Η αγωνιστική… απραξία του Ολυμπιακού, λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος όσον αφορά την ανάδειξη (και) του φετινού πρωταθλητή, αλλά και η γλυκιά και επίμονη αναμονή για τις διπλές αναμετρήσεις με την Γιουνάιτεντ στο Champions League, έβαζαν ερωτηματικά πριν το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Η δυναμικότητα του αντιπάλου του σε ένα κρίσιμο μετά από καιρό -και χωρίς αύριο- παιχνίδι προσέθετε ακόμα περισσότερα, σχετικά με την αντίδραση των ποδοσφαιριστών του.Η εικόνα για τον Μίτσελ ήταν ευχάριστη. Ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα, έκανε το παιχνίδι του και έφτασε πολλές φορές κοντά στο γκολ. Έπεσε όμως πάνω σε έναν καταπληκτικό Σηφάκη, ο οποίος -με τη βοήθεια του δοκαριού σε μια περίπτωση- έβγαζε ό,τι πήγαινε μέσα.
Στο σημείο αυτό, να σημειώσουμε αυτό που ακούστηκε από τον Ελίνι Δημούτσο, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα: "Ξέραμε ότι θα ήταν δύσκολο να κερδίσουμε τον Ολυμπιακό, όπως και ότι δύσκολα ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε εμάς". Αυτό ακριβώς ήταν το παιχνίδι ανάμεσα στις δύο καλύτερες ομάδες φέτος στην Ελλάδα. Στις λεπτομέρειες κρίθηκε η πρόκριση και οι ερυθρόλευκοι είχαν την ικανότητα και τύχη να επανέλθουν έπειτα από δύο αναποδιές. Το ακυρωμένο γκολ του Σαβιόλα στο πρώτο παιχνίδι και το γκολ – οφσάιντ στον επαναληπτικό. Δεν επέτρεψαν στους εαυτούς τους να τους επηρεάσει καμία από τις δύο εις βάρος τους φάσεις, που μετά από 146 λεπτά τούς άφηνε εκτός ημιτελικών.
Το γκολ ερχόταν, αλλά ποτέ δεν ήρθε, παρότι ο Ολυμπιακός είχε σε καταπληκτική βραδιά τον Ολαϊτάν. Ήρθε από μια άτυχη στιγμή αντίπαλου ποδοσφαιριστή, την οποία μετουσίωσε σε γκολ πρόκρισης ο θετικός τον τελευταίο καιρό, Τσόρι.
Οι πανηγυρισμοί στο γκολ (ιδιαίτερα του Μίτσελ) "μαρτυρούσαν" πολλά…
Οτι οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από διαιτητικές εις βάρος τους αποφάσεις, ακόμη κι αν αυτές είναι ελάχιστες.
Οτι η ένταση και η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο, βλέποντας με τόσες φάσεις τη μπάλα να μην μπαίνει μέσα.
Οτι θα πρέπει κάποιος να φτύσει αίμα για να γίνει η δεύτερη ομάδα φέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη που θα τον νικήσει.
Και φυσικά την αναγνώριση στο μεγαλείο του αντιπάλου. Με τον Γιώργο Παράσχο να κάνει εξαιρετική δουλειά και να καλείται να δώσει αυτό το παιχνίδι χωρίς τρία από τα βασικά του μέλη (Φυτανίδης, Ιγκλέσιας, Παπαδόπουλος), ο Ατρόμητος απέδειξε (και πάλι) ότι έφυγε από το κλαμπ των "μικρομεσαίων" ομάδων. Η πορεία του μέσα στο χρόνο σου δίνει την αίσθηση και σιγουριά ότι "μεγάλωσε".
Τόσο πολύ, που είναι η μοναδική ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια, η οποία βγάζει το λάδι στον Ολυμπιακό.
Τόσο πολύ, που η αίσθηση "όποιος περάσει από το συγκεκριμένο ζευγάρι, θα πάρει το Κύπελλο", τον καθιστά ψηλά στην εκτίμηση όλων και τον τιμά το ίδιο με το κλάμα του Μπάλλα στο τέλος του αγώνα…