<p style="text-align: justify;"><strong>Οι δυσκολίες ύπνου έχουν να κάνουν με την αδυναμία του παιδιού να νιώσει αρκετή ασφάλεια ώστε να μπορέσει να αποχωριστεί την μητέρα του και να μείνει μόνο του. Το βρέφος έχοντας βιώσει μια αρκετά καλή και προστατευτική γονεϊκή φροντίδα, αντέχει να αποχωριστεί, κρατώντας μέσα του τα καλά στοιχεία αυτής της θετικής εμπειρίας.</strong></p>
<p><strong>Γράφει η ΕΦΗ ΛΑΓΙΟΥ ΛΙΓΝΟΥ MPsychPsych</strong></p>
<p><strong>Ψυχοθεραπεύτρια Παιδιών και Εφήβων, Επόπτρια Κλινικού Έργου,</strong></p>
<p><strong>Παιδοψυχιατρική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών</strong></p>
<p><strong>Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία».</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Εάν η μητέρα και το μωρό της έχουν βιώσει θετικά την συνύπαρξη τους, τότε μπορούν να αποχωριστούν και μπορούν να χαίρονται χωριστά, όπως συνεχίζουν να χαίρονται όταν βρεθούν πάλι μαζί. Οι μικροί αποχωρισμοί που βιώνονται θετικά διευκολύνουν την διαδικασία αυτονόμησης.</p>
<p style="text-align: justify;">Η δυνατότητα του μικρού παιδιού να πάει για ύπνο και να μη χρειάζεται να ξυπνά μέσα στην νύχτα για να τρέχει στο κρεβάτι των γονιών εξαρτάται από το αν αισθάνεται αρκετή ασφάλεια.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι γονείς χρειάζεται να διαφυλάξουν την δική τους ικανότητα φροντίδας του μωρού τους. Δεν είναι υπεράνθρωποι, και το παιδί τους έχει ανάγκη να βιώσει τις ανθρώπινες διαστάσεις τους. Επιπλέον, σίγουρα δεν εξυπηρετούν τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού τους με το να τροφοδοτούν για δικούς τους λόγους μια εξιδανικευμένη, μια θεϊκή εικόνα του εαυτού τους, ως πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα. Αν είναι αδιάκοπα διαθέσιμοι για το μωρό τους, δεν του αφήνουν χώρο να νοιώσει την έλλειψη τους, και στην απουσία τους να αντλήσει απ’ τις μνήμες του και να τα   αναπαραστήσει στο νου του, να  σκεφτεί.</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν οι γονείς υπερβαίνουν τα όρια αντοχής τους, σε μια προσπάθεια να μην απογοητεύσουν το παιδί τους, που όπως καταλαβαίνουμε κάθε άλλο παρά τις ανάγκες του παιδιού εξυπηρετεί, τότε είναι ακόμα δυσκολότερο να δεχτούν τον θυμό του παιδιού τους, κυρίως μέσα στη νύχτα. Μέσα στη νύχτα, όταν η δική τους ανάγκη για ύπνο και ξεκούραση παραγκωνίζεται, χρειάζεται  να αναγνωρίσουν τον δικό τους θυμό, πριν μπορέσουν να στραφούν στις ανάγκες του παιδιού, που ξυπνάει και τους ξυπνάει. Όντας οι ίδιοι θυμωμένοι δεν έχουν ψυχικό χώρο για τον θυμό του μωρού τους. Ο δικός τους θυμός συγχέεται με τον θυμό του μωρού τους  και επηρεάζει τις ικανότητες της ωριμότερης πλευράς του ενήλικα  εαυτό  τους της αντίληψης και λήψης αποφάσεων.</p>
<p style="text-align: justify;">Δυσκολίες στον ύπνο παρουσιάζει και το παιδί που αισθάνεται εκτοπισμένο απ’ την γονεϊκή σχέση ή και το γονεϊκό κρεβάτι. Δεν θέλει να δεχθεί ότι οι γονείς του έχουν και μια διαφορετική σχέση που δεν το συμπεριλαμβάνει. Θέλει να τους ελέγχει ανά πάσα στιγμή, κυρίως μέσα στη νύχτα. Οι γονείς χρειάζεται να αντιμετωπίσουν την ζήλεια του παιδιού τους για την συζυγική τους σχέση, σαν ενήλικες, χωρίς να ενοχοποιούνται. Χρειάζεται να θυμούνται ότι η οριοθέτηση του μικρού τους παιδιού και η διατήρηση ενός χώρου προσωπικού για τους ίδιους, διευκολύνει και την σχέση τους αλλά και την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τους.</p>
<p style="text-align: justify;"> Όταν ο ένας από τους δύο γονείς, συνήθως η μητέρα, είναι μόνη της, έχοντας την συνολική φροντίδα του μωρού της, με τον πατέρα απόντα,  μπορεί και η ίδια να αισθάνεται μοναξιά που προσπαθεί να καλύψει κρατώντας το παιδί στο κρέββατι της, ενώ πιστεύει ακράδαντα ότι είναι το παιδί που δεν μπορεί να μείνει μόνο του. Συμβαίνει επίσης να εκφράζει η δυσκολία του παιδιού να κοιμηθεί μόνο του, μιά ανάγκη τόσο του παιδιού όσο και της μητέρας να διαμαρτυρηθούν για τον απόντα πατέρα που δεν είναι εκεί να βοηθήσει.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι εργαζόμενες μητέρες μπορεί επίσης να έχουν ανάλογες δυκολίες που εκφράζονται μέσα από την αντίσταση του παιδιού τους να πάει για ύπνο και δυσκολία να κοιμηθεί μόνο του. Όταν κατορθώνουν να δια-πραγματευτούν τους χωρισμούς της ημέρας, αντιμετωπίζοντας τους την στιγμή που συμβαίνουν, τότε δεν χρειάζεται να τους μεταθέτουν στην νύχτα.</p>
<p style="text-align: justify;">Οπωσδήποτε ένα μωρό που κλαίει μέσα στην νύχτα κάνει τους γονείς να αμφιβάλουν για τις γονεϊκές τους ικανότητες και επηρεάζει την ικανότητα τους να σκεφθούν καθαρά και να αντιμετωπίσουν αυτή τη δυσκολία.</p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν φορές που ενοχοποιούνται οι κακές συνθήκες διαβίωσης για τα προβλήματα ύπνου και φαγητού. Σίγουρα παίζουν ρόλο όχι γιατί έχουν άμεση επίδραση στο παιδί, αλλά γιατί ο θυμός των γονιών για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους δυσκολεύει να έχουν χώρο στο νου τους για τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού τους. Δυσκολεύονται εξ αιτίας των πολλαπλών οικονομικών και κοινωνικών τους προβλημάτων να έχουν την ψυχική αντοχή να διατηρήσουν με συνέπεια μια στάση οριοθέτησης και χωρίς και οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν προσάπτουν στο παιδί τους τον φόρτο των έντονα  αρνητικών συναισθημάτων που τους πλημμυρίζουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Για να καταλάβουμε τις δυσκολίες, που κάνουν τους γονείς να παραπονιούνται για τα παιδιά τους, χρειάζεται να ανατρέχουμε στην μεταξύ τους σχέση.</p>
<p> </p>