<p>«Καλησπέρα αγάπη μου!» ακούγεται μια γυναικεία αισθησιακή φωνή να λέει στο συνομιλητή της. Λίγο ντεμοντέ ο χαιρετισμός της, αλλά ο άνδρας που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής φαίνεται να ανταποκρίνεται. Εκείνος γύρω στα 70-75, από κάποιο χωριό, με βαριά προφορά παλεύει να μιλήσει σωστά ελληνικά. Μόλις έχει παρακολουθήσει μια τσόντα, και θέλει να μιλήσει με μια οποιαδήποτε γυναίκα. Ο παππούς είναι αρκετά αγενής, συνέχεια βρίζει και λέει ασυναρτησίες προκαλώντας την υπομονή της κοπέλας, η οποία όχι μόνο δεν του αντιμιλά, αλλά αντίθετα προσπαθεί να τον βοηθήσει. Όσο περνάει η ώρα γίνεται ακόμα πιο κουραστικός, με αποτέλεσμα η κοπέλα να έχει αγανακτήσει και να τον έχει βάλει στην αναμονή. Όσο ακούγονται οι ηχογραφημένοι γυναικείοι αναστεναγμοί, ο παππούς περιμένει στη γραμμή και όταν διαπιστώνει ότι κανείς δεν του απαντά, κλείνει και παίρνει ξανά τηλέφωνο. Συνολικά έκανε περίπου γύρω στις δέκα κλήσεις. Η κοπέλα, η οποία λογικά θα είχε χειριστεί και άλλες τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις, πάντα ευγενική, συνεχίζει να του μιλά.</p>
<p>Κάπως έτσι ή σχεδόν έτσι είναι η καθημερινότητα αυτών των γυναικών που δουλεύουν στις ροζ γραμμές. Οι περισσότερες από αυτές εργάζονται σε call centers, όπου έχουν το δικό τους γραφείο. Δε φορούν σέξι εσώρουχα όπως στις διαφημίσεις, δε κρατούν δονητές, ίσως κάποιες έχουν ρυτίδες και παραπανίσια κιλά, άλλες είναι αντικειμενικά όμορφες, οι περισσότερες όμως είναι χωρισμένες με παιδιά, απόφοιτες λυκείου που κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.</p>
<p>Γνώρισα τη Νάνσυ σε ένα φιλικό της σπίτι στα δυτικά προάστια. Έχει σταματήσει να κάνει αυτή τη δουλειά εδώ και τρία χρόνια. Είναι 43 χρονών, χωρισμένη και μητέρα μιας 16χρονης κόρης. Έχει κόκκινα μακριά μαλλιά και κάποια παραπανίσια κιλά. Κάθισε στον καναπέ φορώντας το πανωφόρι της το οποίο δεν έβγαλε καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Παρατήρησα ότι φορούσε μαύρα ρούχα, «λίγους μήνες πριν έχασα τους γονείς μου» μου λέει με τη μπάσα φωνή της. Την περιεργάζομαι, σαν παρουσία έχει μια δυναμικότητα και ένα δισταγμό. Φαίνεται έξυπνη γυναίκα, που έχει περάσει πολλά στη ζωή της. Δείχνει να με εμπιστεύεται είναι και μια καλή της φίλη μαζί γεγονός που της δίνει περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια για να μιλήσει. Απόφοιτη λυκείου με λίγες γνώσεις γαλλικών και αγγλικών σήμερα δουλεύει ως πωλήτρια σε κατάστημα με ρούχα, όμως το 2006 αναζητούσε απεγνωσμένα μια τρίτη δουλειά. Μια φίλη της που δούλευε χρόνια σε ροζ γραμμές την πληροφόρησε ότι το αφεντικό της έψαχνε κοπέλες-τηλεφωνήτριες.</p>
<p>«Στην αρχή φοβήθηκα γιατί δεν ήξερα τι κύκλωμα είναι. Την πρώτη φορά που απάντησα σε τηλέφωνο τρόμαξα, και μετά άρχισα να κλαίω. Στην αρχή κόντεψα να τρελαθώ με αυτά που άκουγα και με αυτά που μου ζητούσαν να τους πω. Μετά όμως, από κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου ότι εγώ θα τους τρελάνω και όχι αυτοί εμένα. Υπήρχαν ζευγάρια που έκαναν έρωτα και με έπαιρναν τηλέφωνο, υπήρχαν σκλάβοι που ήθελαν να γίνω η αφέντρα τους. Μια φορά είχε πάρει κάποιος που ήθελε να ουρήσει και να πιεί τα ούρα του, θυμάμαι και την περίπτωση ενός άνδρα που έλεγε ότι έχει μεγάλο μόριο και τον είχα βάλει επί ένα τέταρτο να χτυπάει το πέος του στο τηλέφωνο. Κάναμε και πλάκα στη δουλειά. Μια φορά είχε τύχει να μιλάω με κάποιον, ο οποίος ενώ αυνανιζόταν, μπήκε η γυναίκα του μέσα στο δωμάτιο και άρχισε να τα κάνει λίμπα. Με τον καιρό εξοικειώθηκα και κατάφερα να διαχειρίζομαι ταυτόχρονα μέχρι και τρείς γραμμές. Κάποιες φορές είχε χρειαστεί να παριστάνω και τον άνδρα. Εγώ δε θα έπαιρνα ποτέ μου τηλέφωνο σε ροζ γραμμές, όχι μόνο λόγω των υψηλών χρεώσεων, αλλά επειδή ξέρω ότι είναι κοροϊδία». </p>
<p>Τη ρωτάω ποια είναι η γνώμη της για τους άνδρες. «Η γνώμη μου για τους άνδρες, χμ.. δε μπορώ να εκφραστώ πια, πιστεύω ότι όλοι το έχουν κάνει, έστω από περιέργεια. Μπορείς να σκεφτείς ότι εγώ ένας άνθρωπος 105 κιλά, τους έλεγα ότι είμαι ψηλή, ξανθιά και εκείνοι το πίστευαν. Στην αρχή μπορεί να αισθανόμουν συμπάθεια για κάποιον που έπαιρνε τηλέφωνο, αλλά μετά τους έβλεπα σα λεπτά που πρέπει να κρατήσω για να μη κλείσουν. Πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι που παίρνουν 4-5 φορές την εβδομάδα τηλέφωνο δεν παύει να είναι άρρωστοι. Για να μιλήσεις με μια κοπέλα 15-20 λεπτά κοστίζει 25 ευρώ, με 25 ευρώ μπορεί σήμερα να βρουν μια γυναίκα και να κάνουν την πράξη που θέλουν. Μιλάω παράλογα; Απλά είναι άρρωστοι στο μυαλό. Μπορούν να πάρουν μια ταινία πορνό και να αυνανιστούν πόσο κάνει; Αυτοί είναι άρρωστοι άνθρωποι και αισθανόμουν και εγώ πιο άρρωστη που τους μίλαγα. Αλλά εγώ πληρωνόμουν, ενώ αυτοί τα έδιναν. Ύστερα από αυτή την εμπειρία δεν πιστεύω στον έρωτα, είναι δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος με αγαπάει πραγματικά. Ούτε εγώ μπορώ να αγαπήσω ξανά. Είμαι 43 χρονών και το μόνο που παρακαλάω είναι να είναι καλά το παιδί μου και να έχω τα προς το ζην, δε με νοιάζει για εμένα. Να ήμουν μια κοπέλα, νέα χωρίς υποχρεώσεις, ίσως θα πίστευα. Η δουλειά αυτή αλλάζει το ψυχικό σου κόσμο και βλέπεις τους άλλους ανθρώπους διαφορετικά και ειδικά τους άνδρες».</p>
<p>Η Νάνσυ έκανε αυτή τη δουλειά για πέντε χρόνια. Δούλευε από τις 11 το βράδυ μέχρι στις 7 το πρωί και πληρωνόταν με 900 ευρώ. Κοιμόταν 4-5 ώρες την ημέρα, καθώς το πρωί έπρεπε να πάει στην άλλη της δουλειά. Μέσα στο διάστημα αυτό συνάντησε αρκετές γυναίκες που εργάζονταν σε ροζ τηλέφωνα τα τελευταία 15-20 χρόνια, κάποιες το έκαναν επειδή τους άρεσε το αντικείμενο και άλλες μόνο για τα χρήματα. Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους ήταν μεγάλος μου περιγράφει. Δεν επεδίωξε ποτέ να αναπτύξει φιλικές σχέσεις με κάποια συνάδελφο της, θεωρούσε ότι οι περισσότερες ήταν εκμεταλλεύτριες. Συνολικά δούλεψε σε δυο call center, από το πρώτο έφυγε γιατί μπήκε μέσα το ΣΔΟΕ, και από το δεύτερο επειδή δεν την πλήρωναν. Ακόμα και τώρα της χρωστάνε λεφτά. Πολλοί λίγοι φίλοι της και μόνο ο σύντροφος της ήξεραν την αλήθεια για τη βραδινή της απασχόληση. Στους γονείς της είχε πει ότι πρόσεχε ένα παιδάκι με ειδικές ανάγκες. Την ρωτάω αν θα αποκάλυπτε ποτέ στην κόρη της την αλήθεια. «Ίσως θα της το πω, όταν θα έχει μεγαλώσει και θα έχει δημιουργήσει τη δική της οικογένεια».</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/140789/phonesex.jpg" alt="" /></p>
<p>Η Ευγενία 33 χρονών, χωρισμένη με ένα παιδί επτά ετών, το πρωί δουλεύει ως πωλήτρια σε σούπερ μάρκετ και το βράδυ συστήνεται ως Στέλλα στους άνδρες που καλούν στο τηλεφωνικό κέντρο που εργάζεται. Ξεκίνησε να κάνει αυτή τη δουλειά πριν τρία χρόνια, μόλις είχε χωρίσει και τα λεφτά που έβγαζε από την πρωινή της απασχόληση δεν ήταν αρκετά για να μεγαλώσει το παιδί της. Η Ευγενία δε θέλησε να με συναντήσει, προτίμησε να μου απαντήσει στις ερωτήσεις γραπτώς. Πέρα από τα χρήματα, ένας άλλος λόγος που κάνει αυτή τη δουλειά είναι ότι της δίνεται η ευκαιρία να συνομιλήσει με ενδιαφέροντες ανθρώπους. «Οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι ροζ γραμμές είναι μόνο τα βογγητά και τα βρομόλογα. Λάθος! Πολύ συχνά οι άνθρωποι που καλούν δεν θέλουν απλά και μόνο το τηλεφωνικό sexαλλά αναζητούν παρέα και γιατί όχι …ερωτικό σύντροφο! Τηλεφωνικά θα μου πείτε ότι αυτό δεν γίνεται… κι όμως πολλοί μοναχικοί άνθρωποι ζούνε την απόλυτη φαντασίωση μέσα από μία εικονική σχέση που χτίζεται μέσα από αλλεπάλληλες κλήσεις προς συγκεκριμένη κοπέλα, αυτή που έχει διαλέξει ο τηλεφωνικός εραστής της» επισημαίνει η Ευγενία.          </p>
<p>«Η μαμά μου γνωρίζει ότι δουλεύω σε νυχτερινή βάρδια callcenterγιατί πρέπει να μου κρατάει το παιδί τις βραδινές ώρες που λείπω από το σπίτι. Όμως δεν της έχω πει όλη την αλήθεια. Νομίζει ότι δουλεύω σε τηλεφωνικό κέντρο πληροφοριών καταλόγου. Δεν θέλω να φρικάρει γιατί είναι πολύ συντηρητική κι έτσι απέφυγα τις πολλές λεπτομέρειες. Όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, απαντάω ότι δουλεύω σε supermarketπου έτσι κι αλλιώς δεν είναι ψέματα. Η κοινωνία μας είναι πολύ συντηρητική και δεν μπορεί να δεχθεί το τηλεφωνικό σεξ σαν δουλειά, παρότι εκεί έξω είναι πολλοί αυτοί που μας καλούν για να εκτονωθούν» τονίζει η Ευγενία. Αναρωτιέμαι αν έχει ποτέ αισθανθεί ντροπή για τη δουλειά που κάνει ή αν κάποιος την έχει κάνει να αισθανθεί άσχημα. «Όχι γιατί απλά κανείς δεν το γνωρίζει. Μόνο κάποιος προηγούμενος σύντροφός μου, που του το είχα εκμυστηρευτεί, μου ζητούσε επίμονα να του μιλάω στο κινητό, όπως μιλούσα το βράδυ στις γραμμές. Τότε είχα αισθανθεί άσχημα, γιατί του είχε γίνει πραγματική εμμονή να «τελειώνει» μόνο τηλεφωνικά και αυτό με ξενέρωνε αφάνταστα, μέχρι που ήρθε το τέλος της σχέσης μας» μου απαντάει.    </p>
<p>Μια αισθησιακή θεατρική φωνή, καλή αίσθηση του χιούμορ, ικανότητα έξυπνων και άμεσων απαντήσεων, είναι κάποια από τα προσόντα, που πρέπει να διαθέτει μια καλή τηλεφωνήτρια. Το μεγαλύτερο όμως προσόν είναι η υπομονή. «Θέλει υπομονή για να μιλάς ερωτικά με τον οποιοδήποτε, αφού υπάρχουν και περιπτώσεις ανδρών που σε ξενερώνουν με το καλησπέρα. Εσύ όμως πρέπει να «βοηθήσεις» τον άλλο να φτάσει εκεί που θέλει… άρα υπάρχουν και φορές που υποκρίνεσαι την ερεθισμένη, την ξαναμμένη χωρίς να είσαι. Υπάρχουν όμως και φορές που κυριολεκτικά το ζω, με άντρες που τους φαντασιώνομαι, όπως κι εκείνοι αντίστοιχα, φαντασιώνονται εμένα». Η Ευγενία μου εξηγεί πώς η τηλεφωνική συνομιλία από άνδρα σε άνδρα διαφέρει.  «Όλοι οι άντρες δεν είναι ίδιοι. Άλλοι σε προσεγγίζουν χαλαρά κι άλλοι ξεκινούν με τη φράση «θέλω να σε γ……ω». Ανταποκρινόμαστε με τον ίδιο τρόπο που μας προσεγγίζουν. Δηλαδή σ΄αυτόν που θα μου πει αμέσως ότι θέλει να με γ……, θα του απαντήσω ανάλογα. Θυμάμαι κάποιον που μόλις του απάντησα το ίδιο επιθετικά «και εγώ θέλω να σε γ…σω» , μου υπέδειξε να είμαι περισσότερο ευγενική! Πλάκα δεν έχει;».</p>
<p>«Οι άντρες είναι σαν τα μικρά παιδιά, θέλουν κάτι και το θέλουν τώρα! Αν απλά θέλουν να «ανακουφιστούν» το κάνουν με οποιοδήποτε τρόπο τους είναι εύκαιρο, ροζ γραμμές, τσόντες, πορνογραφικά περιοδικά κλπ. Δεν βλέπω κάτι κακό σ’ αυτό, εκδηλώνουν αυθόρμητα και απενοχοποιημένα τις ορμές τους σε αντίθεση με εμάς τις γυναίκες που μας μαθαίνουν από μικρές να τις «θάβουμε» μέσα μας και να νοιώθουμε ενοχές. Πολύ συχνά οι άντρες που βιώνουν την μοναξιά, τα προβλήματα στο γάμο ή τη σχέση τους, θέλουν να το μοιραστούν με μια virtualερωτική σύντροφο, όπως είμαστε εμείς και πριν ή μετά το σεξάκι, θα συζητήσουν και τα συναισθηματικά τους. Τολμώ να πω ότι κάποιες φορές κάνουμε λειτούργημα! Σε κάθε περίπτωση, όποιο και να είναι το πρόβλημα, μετά την κουβέντα μαζί μας χαλαρώνουν».</p>
<p> </p>
<p><span>Ελένη Σταματούκου</span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p>Πηγή: <a href="http://www.vice.com">www.vice.com</a> </p>