Η κόρη μου είναι 16 και θέλει να κοιμάται μαζί μου!

<p><strong><em>Αναγνώστριά μας ρωτά:</em></strong></p>
<p><strong><em>Η κόρη μου είναι 16 ετών και επιμένει να θέλει να κοιμάται μαζί μου δε θέλει να κοιμάται μόνη της, τι να κάνω για να την πείσω να μην κοιμάται μόνη της; </em></strong></p>
<p><strong><em>Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή Δημήτρη Κατσαρό. </em></strong></p>
<p><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια:</span><br /><br /><span>Το παιδί σας βρίσκεται σε ηλικία εφηβείας. Αυτό συνεπάγεται κάποιες σωματικές και ψυχολογικές μεταβολές οι οποίες αλλάζουν τους κύκλους που γνώριζε έως τώρα. Αυτό δημιουργεί το άγχος της εφηβείας, το οποίο ανακουφίζεται ή εκτονώνεται με τρόπους που μέχρι πρότεινως δεν είχε κατά νου. Μιλάμε ασφαλώς για τη σεξουαλικότητα και την ανανέωση της οιδειπόδειας κατάστασης η οποία θα 'λυθεί' στα επόμενα χρόνια. Καλό είναι να βάλουμε τα πράγματα σε ένα συγκριτικό πλαίσιο. Δηλαδή να σκεφτείτε και να συγκρίνετε πως ήταν το παιδί στο δημοτικό και πόσο έχει αλλάξει μέχρι σήμερα με σημείο αναφοράς το ίδιο. Ήταν ένα παιδί που γενικά του άρεσε το σχολείο και η μελέτη και τώρα δεν του αρέσει; Ή μήπως τώρα απλά μεγάλωσε αρκετά ώστε να δει ότι μπορεί να διεκδικήσει το να μη του αρέσει; Αυτό θα βοηθήσει να δείτε πόσο ρεαλιστικός είναι ο φόβος σας και να το προστατεύσετε με βάση τις ανάγκες του και μόνο.</span><br /><span>Απ'την άλλη δεν μπορούμε παρά να περιλάβουμε και εξωτερικούς παράγοντες όπως να αναρωτηθούμε τί συμβαίνει στο σχολείο; Μήπως υπάρχει κάποιο γεγονός ή άτομο που ο γιος σας δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει.-συνυπάρξει;</span><br /><span>Με γνώμονα ότι στην εφηβεία υπάρχει ο παράγοντας της ντροπής είναι αρκετά δύσκολο να πάρετε ευθείες απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Συνήθως ο γονεϊκός ρόλος σ'αυτές τις καταστάσεις όπου υπάρχει κάτι 'που δεν λέγεται' είναι το να κάνετε υπομονή και να είστε υποστηρικτική και φιλική με ένα τρόπο που να παρέχει ασφάλεια αλλά να δίνει χώρο στο παιδί να νιώσει ότι μπορεί να επιλύσει κάποια από τα ζητήματά του μόνο του, ή με τη βοήθεια των φίλων του. Δοκιμάστε να τον παροτρύνετε να ασχοληθεί με κάποια σωματική δραστηριότητα-άθλημα η οποία θα του δίνει τη δυνατότητα να εκτονώνεται και να κοινωνικοποιείται με ευχάριστο τρόπο, εκτός του σχολείου.</span><br /><span>Αν η συμπτωματολογία επιμένει σε ένα βαθμό που θεωρείτε πως πρέπει να παρέμβετε αλλά δεν ξέρετε πως τότε ίσως θα ήταν δόκιμο να επισκευτείτε κάποιον ειδικό παιδο-ψυχολόγο ώστε να συζητήσετε.</span></p>

Σχετικά άρθρα