<p style="text-align: left;">Στην ελληνική κοινωνία του 1987 έρχεται στην <br />επικαιρότητα με ιδιαίτερα ειδεχθή τρόπο ένας <br />δικηγόρος, από τον Πλάτανο Ηπείρου πρώην Δήμαρχος <br />Ν. Χαλκηδόνας, οικογενειάρχης, πατέρας τριών <br />παιδιών, που ανταποκρίνεται στο τυπικό κοινωνικό <br />στερεότυπο του επιτυχημένου πολίτη υπεράνω πάσης <br />υποψίας. Στα εγκληματ(ολογ)ικά χρονικά έμεινε η <br />δράση του σχετικά με την ίδρυση, την «προεδρία» και <br />τη φροντίδα της λειτουργίας μιας ιδιόρρυθμης και <br />ανατριχιαστικής εταιρείας: της "Εταιρείας <br />Δολοφόνων"! Ονομάζεται Χρήστος Παπαδόπουλος.</p>
<p style="text-align: left;"><br />Η παρακάτω παράγραφος είναι τμήμα της απολογίας του.<br />«Ημουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το <br />πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά, φτάσαμε σε <br />ακραίες καταστάσεις. <br />Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο.<br />Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. <br />Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από <br />70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. <br />Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό <br />από την πείνα του. <br />Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός <br />85χρονου ή 90χρονου».<br />Συλλαμβάνει το παρανοϊκό σχέδιο του αρκετά χρόνια πριν από το πέρασμα στην <br />πράξη, σύμφωνα με το οποίο ο βασικός σκοπός ήταν η εξεύρεση υποψηφίων θυμάτων <br />με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προς σφετερισμό της περιουσίας τους. <br />Επομένως, στόχο αποτελούσαν κατά κύριο λόγο άνθρωποι ηλικιωμένοι, που δεν είχαν <br />συγγενείς, τουλάχιστον όχι κοντινούς, που είχαν σημαντική περιουσία, ακίνητη ως επί <br />το πλείστον κι αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας, όπως συνήθως συμβαίνει με αυτήν <br />την ηλικιακή κατηγορία.<br /> <br />Επόμενο βήμα μετά τον εντοπισμό ήταν η προσέγγιση τους κι η βαθμιαία εξασφάλιση <br />της εμπιστοσύνης τους με διάφορα μέσα, ενώ ακολουθούσε η πλαστογράφηση <br />διαθηκών τους κι η θανάτωσή τους, τα δε δύο τελευταία ενίοτε πραγματοποιούνταν και <br />με αντίστροφη σειρά. <br />Τελευταία κίνηση ήταν η δημοσίευση αυτών των διαθηκών, με την απαραίτητη <br />συνέργεια συμβολαιογράφων, δικαστικών επιμελητών και διαφόρων <br />(ψευδο)μαρτύρων, ώστε να ολοκληρωθεί η αρπαγή περιουσιών, που εξ αρχής <br />αποτελούσαν το αντικεικενικό σκοπό του εγκλήματος.<br /> <br />Η υλοποίηση του σχεδίου ξεκίνησε από τη στελέχωση της "Εταιρείας" με πρόσωπα που <br />ήταν κατάλληλα, αλλά και πρόθυμα να εξυπηρετήσουν το σκοπό της και έτσι ο <br />Παπαδόπουλος πλαισιώθηκε σταδιακά με χρήσιμους για αυτόν συνεργάτες ή κατ΄ <br />ορθότερο χαρακτηρισμό συνεργούς. <br />Πιο συγκεκριμένα αυτοί ήταν, μεταξύ άλλων, οι Βασίλης Πλατανιώτης, δικαστικός <br />επιμελητής, Νικόλαος Πέππας, έμπορος, Ιωάννης Πάμπρης, εργολάβος και <br />Γιώργος Ξανθόπουλος, θυρωρός. <br />Στο στενό πυρήνα του «εγκέφαλου» της συμμορίας κι η Γεωργία Παπανικολάου, <br />νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, που ενίοτε αποδείχθηκε πιο σκληρή και από <br />τον ίδιο τον εμπνευστή της «εταιρίας», όπως θα εξηγηθεί παρακάτω.<br /> Σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τα μέλη της σπείρας δολοφόνησαν οκτώ <br />ανθρώπους κι άρπαξαν με απατηλά τεχνάσματα την περιουσία τους. <br />Το πρώτο θύμα τους ήταν ένας θείος της γυναίκας του Παπαδόπουλου, ο <br />επιχειρηματίας Βασίλειος Ελευθεριάδης, η χειρόγραφη διαθήκη του οποίου μετά την <br />επέμβαση της «εταιρείας» όριζε κληρονόμο ως ψιλό κύριο το γιο του Παπαδόπουλου, <br />που ήταν και βαφτιστήρι του θύματος.<br /> <br />Ακολούθησε η 65χρονη Λάουρα Πάντου, που βρέθηκε νεκρή σε άλσος του <br />Κολωνακίου με επικρατέστερη – τότε – αιτία θανάτου την εμπλοκή της σε τροχαίο <br />δυστύχημα, ενώ όλως περιέργως μόλις δυο μήνες αργότερα βρέθηκε νεκρή στο ρετιρέ <br />όπου διέμεναν μαζί για χρόνια η θεία της Πάντου, Έλλη Βεριοπούλου, η διαθήκη της <br />οποίας όριζε ως κληρονόμους 46 άτομα, όλες γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των <br />δύο θυγατέρων του Παπαδόπουλου!<br />Ειδικότερα, επικαρπώτριες της κληρονομίας ορίστηκαν οι ως άνω θυγατέρες από <br />κοινού με άλλες δύο γυναίκες, με ειδικό όρο μετά από θάνατο ή αποποίηση της <br />κληρονομίας από ορισμένες εξ αυτών η επικαρπία να περιέρχεται σε υπόλοιπες <br />επικαρπώτριες.<br />Κατά σύμπτωση (!) οι δύο άλλες γυναίκες αποποιήθηκαν κι έτσι η επικαρπία περιήλθε <br />στις θυγατέρες του Παπαδόπουλου. <br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η διαθήκη είχε συνταχθεί ενώπιον της συμβολαιογράφου <br />Ελένης Κοκιοπούλου – Καστανάκη και τριών μαρτύρων, που εμφανίστηκαν ως <br />μάρτυρες και στη διαθήκη ενός άλλου θύματος, του Χαράλαμπου Τυπάλδου. <br /> <br />Η 70χρονη Ευφροσύνη Φραγκουλάκη, θεία της Γεωργίας Παπανικολάου, μετά από 3 <br />αποτυχημένους γάμους ζούσε μόνη της στη Βούλα ήδη από το 1980 και μερικούς <br />μήνες πριν το θάνατό της σύστηνε στους γνωστούς της έναν άνδρα 70 περίπου ετών <br />ονόματι «Δημήτρης» ως τον μέλλοντα σύζυγό της, με τον οποίο θα ζούσαν στην <br />Ελβετία. Μάλιστα, προς εκπλήρωση της μετοίκησης στο εξωτερικό πώλησε ένα ακίνητό <br />της στην τιμή των 6.500.000 δρχ, χρήματα που, βεβαίως, ουδέποτε ανευρέθησαν. <br />Όπως αποδείχθηκε, ο «Δημήτρης» ήταν «εταίρος», ο Βασίλης Πλατανιώτης και τελικά <br />την Φραγκουλάκη σκότωσε η ανηψιά της Γεωργία Παπανικολάου, χτυπώντας την με <br />πέτρα στο κεφάλι. <br />Μάλιστα, για να θολώσει τα νερά, για πολλές εβδομάδες μετά τη δολοφονία <br />τηλεφωνούσε στους γείτονες υποδυόμενη τη θεία της, ενώ κατέθεσε αγωγή εναντίον <br />της για να τις καταβάλλει δεδουλευμένα τεσσάρων ετών, αφού υποστήριξε ότι έναντι <br />αμοιβής της παρείχε φροντίδα στο σπίτι.<br /> <br />Ως θύματά τους κατεγράφησαν, επίσης, οι Αγ. Kαλαφάτης και Στ. Μπρουζάκης, <br />ενώ, όπως αποκαλύφθηκε, τα μέλη της σπείρας πριν από τη σύλληψή τους σχεδίαζαν <br />τη δολοφονία του ζεύγους Πεντάζου στην Αμαλιάδα. <br /> <br />Το τελευταίο θύμα της «εταιρείας» ήταν ο Χαράλαμπος Τυπάλδος, 84 ετών, <br />εφοπλιστής, που βρέθηκε νεκρός το 1986 στο γραφείο του στην Ακτή Τζελέπη, με <br />επίσημη αιτία θανάτου την καρδιακή προσβολή. Όταν, όμως, δημοσιεύθηκε η διαθήκη <br />του, προκάλεσε εντύπωση η εγκατάσταση ως κληρονόμων της κόρης και της συζύγου <br />ενός προσώπου, το οποίο ο κληρονόμος γνώριζε ελάχιστα, συγκεκριμένα μόνο δύο <br />μήνες, του Νικόλαου Πέππα! <br />Τελικά, αποδείχθηκε ότι ενεργό συμμετοχή στη συγκεκριμένη ανθρωποκτονία είχαν ο <br />Πλατανιώτης και η Παπανικολάου, που είχε μάλιστα έτοιμη την δικαιολογία αν κάτι <br />πήγαινε στραβά για αυτούς κατά την τέλεση του εγκλήματος: θα υποστήριζε ότι το <br />θύμα πέθανε λόγω προσβολής κατά τη διάρκεια ερωτικής πράξης μαζί της!<br /> <br />Κατά την χρονοβόρα ποινική διαδικασία που επακολούθησε την αποκάλυψη της <br />δράσης της «εταιρείας» από έναν ιδιωτικό αστυνομικό, τον Κωνσταντίνο Σπύρου, ο <br />Παπαδόπουλος καταδικάστηκε 8 φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη, <br />ποινή που βεβαίως δεν εκτελέστηκε και μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ κατά την <br />απολογία του παρουσιάστηκε ως Ρομπέν των φτωχών κι αναρωτήθηκε ενώπιον των δικαστών αν είναι προτιμότερο να ζει ο Τυπάλδος ή να ζουν καλύτερα δέκα άλλα <br />πρόσωπα αντί για αυτόν.<br />Η κορυφαία του τοποθέτηση στο ακροατήριο ήταν, όμως, άλλη: «Αν υπήρχαν 100 <br />εταιρείες δολοφόνων η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη», είπε στα σοβαρά…<br /> <br />Σε ελαφρότερες ποινές καταδικάστηκαν άλλοι έξι συνεργοί.<br />Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο Πέππας καταδικάστηκε σε δις ισόβια και 13,5 <br />χρόνια κάθειρξη, ο Πλατανιώτης σε 22, 5 χρόνια κάθειρξη, ο Παμπρής σε 17 <br />χρόνια κάθειρξη κι η Παπανικολάου σε 15, 5 χρόνια κάθειρξη.<br /> <br />Η συγκεκριμένη υπόθεση δικαίως θεωρείται ακόμα ως μία από τις πιο σπάνιες <br />περιπτώσεις στα χρονικά, τουλάχιστον όσον αφορά στη χώρα μας. <br />Πρόκειται για μια ιδιαίτερη μίξη οικονομικών εγκλημάτων, οργανωμένου εγκλήματος <br />και εγκλημάτων ακραίας εκδήλωσης βίας κατά συρροή και μάλιστα πέρα από τις όποιες <br />ποινικές κυρώσεις, οι προεκτάσεις και οι συνέπειες των εγκλημάτων εκτάθηκαν και σε <br />πολιτικό, αλλά και σε αστικό επίπεδο, ως προς την τύχη των κληρονομιών των <br />θανατωθέντων προσώπων.<br /> <br />Επιπλέον, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περνάει απαρατήρητη η παράμετρος του <br />υψηλού μορφωτικού επιπέδου ορισμένων δραστών κι ιδιαίτερα του εγκεφάλου της <br />"Εταιρείας", αλλά και πολλών συνεργών, η οποία τους καθιστούσε πρόσωπα υπεράνω <br />πάσης υποψίας και τους παρείχε – σε συνδυασμό με την κοινωνική τους θέση – <br />περισσότερα όπλα ως προς την τέλεση των εγκλημάτων και αυξημένες άμυνες ως προς <br />τη συγκάλυψή τους για πολλά χρόνια.<br /> <br />Τέλος, το γεγονός ότι την εκτεταμένη παράνομη δράση μιας τόσο μεγάλης και <br />δομημένης εγκληματικής ομάδας την αποκάλυψε σε πρώτο στάδιο ένας ιδιωτικός <br />αστυνομικός κι όχι οι Διωκτικές Αρχές, δίνει μια καλή αφορμή για γόνιμο <br />προβληματισμό ακόμα και σήμερα ως προς τη βελτίωση του πλαισίου λειτουργίας της <br />Ελληνικής Αστυνομίας.<br /> <br />Αναφορικά με την εξέλιξη της πορείας των μελών της "Εταιρείας ο Παπαδόπουλος <br />στις 18 Απριλίου 2001 πήρε άδεια από τις Φυλακές Κέρκυρας, όπου εξέτειε <br />την ποινή του και δεν επέστρεψε, παρά συνελήφθη από την Αστυνομία έπειτα από <br />διάστημα πέντε ολόκληρων μηνών στο διαμέρισμα που είχε μισθώσει στην οδό <br />Τζουμαγιάς 51, στην Kυψέλη, σχεδόν απέναντι από τα Δικαστήρια της Ευελπίδων. <br />Μάλιστα, κυκλοφορούσε με πλαστή ταυτότητα στην οποία αναγραφόταν το όνομα <br />Νίκος Ρέμπελος (!).<br /> <br />Το 2008 αποφυλακίστηκε υπό όρους, καθώς κρίθηκε από το αρμόδιο δικαστικό <br />συμβούλιο ότι πληρούσε τους όρους του νόμου και το δόθηκε η ευκαιρία της <br />επανένταξης στην κοινωνία. <br />Νέες Δουλειές. <br />Από τις 10 Ιανουαρίου του 2010 άνοιξε ξανά το επαγγελματικό του γραφείο, αυτή τη <br />φορά στον τέταρτο όροφο κτιρίου στην οδό Σταδίου.<br /> <br />Αξίζει να αναφερθούν κάποια από τα σχόλια των γειτόνων, που αποτελούν ένα δείγμα <br />της αντιμετώπισης του από την κοινωνία:<br />• «Ο άνθρωπος αυτός εξέτισε την ποινή του και έχει το δικαίωμα να <br />εργαστεί. Σε αυτό το κτίριο όμως στεγάζονται σχολές του <br />Πανεπιστημίου. Δεν ξέρω αν είναι σωστό»<br />• «Σκότωσες οκτώ ανθρώπους και έχεις το θράσος να εμφανίζεσαι <br />ενώπιον ανθρώπων;»<br />• «Μπορεί άλλοι να μην ενοχλούνται, αλλά εγώ δεν μπορώ να μείνω εδώ <br />κάτω από αυτές τις συνθήκες». «Δεν σκοπεύω να φύγω ό,τι και να γίνει. Δεν θέλω να έχω προβλήματα με κανέναν <br />από όσους εργάζονται στο ίδιο κτίριο, αλλά θέλω να με αφήσουν ήσυχο να κάνω τη <br />δουλειά μου, θα αναλαμβάνω φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις στις οποίες <br />ειδικευόμουν ούτως ή άλλως» επισημαίνει ο ίδιος <br /> <br />Τα λόγια του, όμως, σχετικά με την αντιμετώπισή του στον τόπο καταγωγής του δίνουν <br />μια διαφορετική εικόνα αναφορικά με τη θεωρία της ετικέτας: <br />«Έχω πολλούς φίλους και στον Πλάτανο. Οι αντιδράσεις των συγχωριανών μου όταν <br />αποφυλακίστηκα ήταν συγκινητικές και πραγματικά εξεπλάγην με τη συμπεριφορά <br />τους. Με αγκάλιαζαν και δάκρυζαν. Αλλά και στο Ξυλόκαστρο, όσοι με αναγνωρίζουν, <br />με αποδέχονται, ούτε φοβούνται, ούτε αντιδρούν».<br /> <br />Όσο για την τύχη των άλλων συνεργών; Αυτή για τους περισσότερους δεν ήταν και <br />τόσο καλή…<br />• Η Γεωργία Παπανικολάου, έχοντας ήδη εκτίσει τα 2/3 της ποινής της, <br />είναι ελεύθερη. <br />• Ο Βασίλης Πλατανιώτης φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό όπου και <br />πέθανε.<br />• Ο Ιωάννης Παμπρής, αφού εξέτισε τα 2/3 της ποινής του <br />αποφυλακίστηκε, και λίγους μήνες αργότερα πέθανε από φυσικά αίτια. <br />• Ο Γιώργος Ξανθόπουλος αυτοκτόνησε μέσα στη φυλακή.<br />Τον Μάρτιο του 2011 ο (73χρονος πια) Παπαδόπουλος ξανάρχισε την φιλανθρωπική <br />δράση του, μαζί με έναν 50χρονο συνεργό (ίσως και περισσότερους) του άρπαξαν μια <br />57χρονη πλούσια Αθηναία, την κρατούσαν στο πατάρι διώροφης κατοικίας στην <br />περιοχή Συκιά Ξυλοκάστρου Κορινθίας προκειμένου να την αποσπάσουν την υπογραφή <br />για τη μεταβίβαση της περιουσίας της. <br />Τελικά μετά από την καταγγελία μιας καθαρίστριας έγινε έφοδος στο κολαστήριο της <br />Συκιάς, συνελήφθη ο 50χρονος ιδιοκτήτης, απελευθερώθηκε η γυναίκα και τέθηκε σε <br />πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων ενώ μέσα στο σπίτι βρέθηκαν και κατασχέθηκαν <br />εννέα ναρκωτικά δισκία και ένας γεμιστήρας πιστολιού με δώδεκα σφαίρες.<br />Αστυνομικοί αναζήτησαν και τον Παπαδόπουλο και τελικά κατάφεραν να τον <br />εντοπίσουν στην περιοχή του Μενιδίου και να του περάσουν χειροπέδες.<br />Πέρα από την απαγωγή της πλούσιας Αθηναίας που κρατούσε φυλακισμένη στο <br />Ξυλόκαστρο, ο ασωφρόνιστος εγκέφαλος της Εταιρίας Δολοφόνων Παπαδόπουλος, η <br />ανασυσταθείσα συμμορία, ευθύνεται για την εξαφάνιση δύο ακόμη ατόμων, σύμφωνα <br />με τον γνωστό ιδιωτικό αστυνομικό Κώστα Σπύρου.<br />Όπως είναι γνωστό ο Κώστας Σπύρου ήταν εκείνος που πριν από 24 χρόνια, <br />αποκάλυψε τη συμμορία <br />Ο Σπύρου είχε συγκεκριμένα στοιχεία ότι ο Παπαδόπουλος είχε επανασυστήσει τη <br />συμμορία αμέσως μετά την αποφυλάκισή του καθώς στη φυλακή είχε στρατολογήσει <br />και τα νέα μέλη της συμμορίας.<br /> Ο Παπαδόπουλο δήλωσε αμετανόητος για τις πράξεις του τονίζοντας κυνικά <br />πως: «Δολοφονήθηκαν άνθρωποι αλλά με επιστημονικό τρόπο, δεν υπήρξε <br />βασανισμός του θύματος, δεν αντιλαμβανόταν τίποτα… μειώνονταν οι τύψεις <br />και ελαφρύνεται η συνείδηση μου καθώς υπήρξε και ιδεολογικό υπόβαθρο».</p>
<p style="text-align: left;"> </p>
<p style="text-align: left;">Crimestories.gr </p>