Γάμος: Και αν βαρεθούμε και δεν ποθούμε ο ένας τον άλλο;

<p style="text-align: justify;"><strong>O γάμος και το σεξ μοιάζει να μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και το σεξ σήμερα είναι ο μέγας απών από την καθημερινότητα του γάμου. Οι έγγαμοι ξεκινούν με καλές προθέσεις και υπερβολικές επιθυμίες, στο τέλος της 7ετίας όμως, φαίνεται να εξοικειώνονται με την αποχή και την απαρχή των συγκρούσεων με πολλή γκρίνια και απιστία, με τελική κατάληξη το διαζύγιο.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Από την επιστημονική ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. <a href="http://www.andrologia.gr">www.andrologia.gr</a></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Μήπως, τελικά, ο γάμος είναι μια συνθήκη που, ενώ κυριάρχησε ως θεσμός για αιώνες, σήμερα πνέει τα λοίσθια στην εποχή της ατομικότητας και της ισότητας των φύλων; Μήπως η εξομοίωση των φύλων οδηγεί στην ομοιοπληξία (αυτό που μου μοιάζει), η οποία στερεί την απαραίτητη φαντασία για σεξουαλική ηδονή; Μήπως ο γάμος έχει καταλήξει να είναι απλώς συμβόλαιο οικονομικό και κοινωνικό, όπου το συναίσθημα και το πάθος απουσιάζουν;</p>
<p style="text-align: justify;">Τα ζευγάρια, ξεκινώντας την κοινή τους ζωή, απολαμβάνουν αυθόρμητα το σεξ σχεδόν καθημερινά και ισχυρίζονται ότι αυτό θα κρατήσει για πολλά χρόνια. Διότι η ερωτική επαφή και η σεξουαλική ταύτιση είναι η ενέργεια που τροφοδοτεί δύο ανθρώπους να φτάσουν στον γάμο και την ευτυχία. Αυτό, δυστυχώς, διαρκεί πολύ λίγο. Στο ερώτημα γιατί ο 7ος χρόνος του γάμου και όχι ο 2ος ή ο 10ος είναι η κρίσιμη καμπή στην ερωτική ζωή των παντρεμένων, δεν υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, επιστημονική απάντηση.</p>
<p style="text-align: justify;">Δυστυχώς όμως, αυτό ισχύει σχεδόν ως συνθήκη, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Eξάλλου, στη Γερμανική Βουλή κάποια στιγμή είχε προταθεί από γυναίκα βουλευτή η λύση του γάμου στον 7ο χρόνο υποχρεωτικά και η συνέχισή του μόνο εάν υπάρχει συναίνεση και των δύο συντρόφων. Και εδώ ακριβώς είναι η στιγμή που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, όπου η απιστία και η αναζήτηση νέων ερωτικών συντρόφων παίρνει θέση στη ζωή των παντρεμένων ζευγαριών, οδηγώντας τη σχέση στην καταστροφή, ενώ παρατηρούμε ότι τα ποσοστά απιστίας, στις γυναίκες κυρίως, αυξάνονται κατακόρυφα.</p>
<p style="text-align: justify;">Αιτία αυτής της κατάστασης είναι η κάθετη μείωση της επιθυμίας, δηλώνοντας και οι δύο ότι δεν νιώθουν καμία ερωτική έλξη για τον άλλον.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Υπάρχει ερμηνεία για αυτό;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Σήμερα οι ερμηνείες που επικρατούν για τη μείωση της επιθυμίας στις μόνιμες σχέσεις είναι:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">H βιολογική, η οποία αφορά στα γονίδιά μας που είναι από τη φύση τους πολυγαμικά, επιβιώνοντας το καλύτερο, γι’ αυτό υπάρχει και η εξέλιξη στο ανθρώπινο είδος. Έρευνες έχουν ανακαλύψει γονίδια έκφρασης διαφορετικής σεξουαλικής συμπεριφοράς σε ανθρώπους με έντονη σεξουαλική δραστηριότητα και αντίστοιχα σε ανθρώπους με χαμηλή σεξουαλική δραστηριότητα. Επίσης, στις μακροχρόνιες σχέσεις, τα ανδρογόνα, που είναι οι επιθετικές ορμόνες που κινητοποιούν τον μεν άνδρα να κατακτήσει, τη δε γυναίκα να επιλέξει, φαίνεται να μειώνονται, άρα το βιολογικό κίνητρο εξασθενεί. Εδώ παρατηρούμε, επίσης, και το σύνδρομο της ομοιοπληξίας. Όπως προκύπτει από πειράματα, ο συγχρωτισμός και η εξοικείωση φέρνουν απέχθεια για σωματική επαφή. Αυτό διαπιστώνεται και από απλή παρατήρηση, ότι δηλαδή πολύ δύσκολα οι συγγενείς ερωτεύονται μεταξύ τους (οι εξαιρέσεις αιμομικτικής διάθεσης και συμπεριφοράς ενισχύουν αυτόν τον κανόνα).</p>
<p style="text-align: justify;">H ψυχολογική, σύμφωνα με την οποία, η επιθυμία, ένα συναίσθημα επιθετικό, υποκαθίσταται από την αγάπη και την τρυφερότητα αφαιρώντας από το ζευγάρι, το παιχνίδι της διεκδίκησης και της κατάκτησης.</p>
<p style="text-align: justify;">H πολιτισμική, ο γάμος δηλ. νομιμοποιεί αυτό που στο μυαλό του καθενός είναι παράνομο. H διαπίστωση, ότι, όταν αγαπώ, δεν ποθώ και, όταν ποθώ, δεν αγαπώ, μοιάζει να ερμηνεύει την υποκατάσταση των ορμητικών σεξουαλικών ενστίκτων με πιο κοινωνικά και καθώς πρέπει συναισθήματα με ιδεολογική υπεροχή.</p>
<p style="text-align: justify;">Συμπερασματικά, η αναπαραγωγική δέσμευση του ζευγαριού φαίνεται πως δεν είναι σήμερα αρκετή για να κρατήσει τα δύο φύλα ενωμένα. Αυτό δείχνουν τόσο τα υψηλά ποσοστά απιστίας όσο και ο μεγάλος αριθμός των διαζυγίων, κυρίως στον κρίσιμο 7ο χρόνο του γάμου.</p>
<p style="text-align: justify;">Παρ’ όλα αυτά, στην εποχή του στρες και της αβεβαιότητας, ίσως, να πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την αξία των θεμελιωδών σχέσεων της ζωής μας και να κατανοήσουμε πως η συζυγική σχέση μπορεί να αποτελέσει και μια ερωτική σχέση, αν δεν λειτουργήσουμε μέσα σε νόρμες και «καταπιεστικά» καθεστώτα. Μοιάζει τελικά η επιλογή να είναι ως ένα σημείο προσωπική και να χρειάζεται πολλή προσπάθεια.</p>

Σχετικά άρθρα