<p style="text-align: justify;"><strong>Κλαψα :</strong><em>Ο υπέρτατος εκνευρισμός</em></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Από τον συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή, ειδικό σε ζητήματα αγωγής παίδων Στάνλει Σαπίρο. </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η συμπεριφορά </strong>Το βλαστάρι σας κλαψουρίζει από την ώρα που</p>
<p style="text-align: justify;">ανοίγει τα μάτια του μέχρι να το πάρει ο ύπνος. Ουρλιάζει συνέχεια: «Θέλω γλυκόοοο. Έλα, μαμά, θέλω τώωωρα!» Ή «Δεν μ’ αρέσει αυτό το φαγητό, θέλω άλλο».</p>
<p style="text-align: justify;">Το κόλπο πιάνει.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η δική σας </strong>Τόσο ο τόνος της φωνής όσο και η επίμονη κλάψα <strong>αντίδραση </strong>εξωθούν τον γονιό στην τρέλα. Είναι σαν να έχεις ένα κουνούπι παγιδευμένο μέσα στο κεφάλι σου. Τα παιδιά το ξέρουν αυτό από ένστικτο, άρα η <em>κλάψα μπορεί</em> εύκολα να γίνει ισχυρό όπλο στην α του κάνετε το χατίρι για να ησυχάσει το κεφάλι σας. Τότε, όμως, η κλάψα θα έχει φέρει το ποθητό αποτέλεσμα: <em>και</em> την προσοχή σας <em>και</em> το χατίρι. Η απόλυτη νίκη! Μην το κάνετε, αν δεν θέλετε να κλαψουρίζει το βλαστάρι σας μέχρι σαράντα χρόνων!</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πρακτικές </strong><em>Τέσσερις τρόποι για να μην ενδώσετε. </em><strong>συμβουλές</strong></p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Αγνοήστε την κλάψα. Βέβαια, είναι δύσκολο, αλλά μην υποχωρήσετε ποτέ σε μοιρο- λόγια. Υποκριθείτε πως έχετε δουλειά, κάνετε πως δεν ακούτε. Αυτό πιάνει κυρίως στα πιτσιρίκια που επιζητούν την προσοχή.</li>
<li>Δώστε στο παιδί εναλλακτική λύση: «Ευχαρίστως να σου φτιάξω το σάντουιτς, αν το ζητήσεις με όμορφο τρόπο».</li>
<li>Φερθείτε αναπάντεχα. Μπείτε στο δωμάτιο χαμογελώντας πρόσχαρα κι αντί για το συνηθισμένο, «Πάλι κλαψουρίζεις, Γιαννάκη;» πείτε, «Καλημέρα, λουλούδι μου!» Το παιδί θα ξαφνιαστεί και, τουλάχιστον για λίγο, θα σωπάσει.</li>
<li>Φύγετε από το δωμάτιο. Το παιδί θα χάσει τον αποδέκτη της κλάψας του, δηλαδή εσάς. Όταν η κλάψα σταματήσει, επιστρέφετε. Αν έχετε βγει για ψώνια, πάρτε το παιδί και γυρίστε στο σπίτι. Θα φάει άλλη φορά παγωτό και θα του αγοράσετε άλλη μέρα το καναρίνι.</li>
<li> </li>
</ul>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πρόληψη </strong>Το κόλπο για να προλάβετε τυχόν μελλοντικές κλάψες, είναι να επιμείνετε στην καλή συμπεριφορά. Όταν το παιδί ζητήσει κάτι με όμορφο τρόπο, δώστε του να καταλάβει ότι το εκτιμάτε. «Μ’ αρέσει όταν το ζητάς όμορφα». Επίσης, πάψτε να αντιδράτε κλαψουρίζοντας εσείς. «Μ’ έχεις τρελάνει!» ή «Θεούλη μου, δεν σ’ αντέχω άλλο!» Έτσι όχι μόνο επιτείνετε τον θόρυβο, αλλά μειώνετε και την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας που θεωρεί τον εαυτό του κακό παιδί.</p>
<p style="text-align: justify;">Πάνω απ’ όλα, αναζητάτε καθημερινά ευκαιρίες για να διδάξετε στο παιδί την ανεξαρτησία. Μπορεί να ντυθεί μόνο του και να πάρει μόνο του τα μπισκότα, αν βρίσκονται σε χαμηλό ντουλάπι. Με ένα σταθερό σκαμνάκι, μπορεί να βάλει μόνο του νερό από τη βρύση. Ο χυμός του μπορεί να είναι σε κάποια πλαστική κανάτα, σε σημείο που να την φτάνει. Βέβαια, είναι πιο εύκολο να τον σερβίρετε εσείς και να μη σφουγγαρίσετε όσο χυμό θα χυθεί, αναπόφευκτα, στο πλακάκι. Έτσι όμως αποθαρρύνετε την έμφυτη τάση του παιδιού για ανεξαρτησία. Παρηγορηθείτε με τη σκέψη ότι όσο περισσότερο αυτοεξυπηρετείται, τόσο λιγότερη κλάψα θα ακούτε.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>ΣΥΜΒΟΥΛΗ:</em> Κάνετε μια φιλική συζήτηση με το παιδί, όταν σταματήσει να κλαψουρίζει, ώστε να του εξηγήσετε ότι δεν καταλαβαίνετε από μοιρο- λόγια. Πείτε τι ακριβώς θα κάνετε και τι δεν θα κάνετε, κάθε φορά που θα κλαψουρίζει. Από εσάς εξαρτάται να του διδάξετε πολιτισμένους τρόπους.</p>