<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ψυχολόγων μας:</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Καλησπέρα. Είμαι 39 ετών παντρεμένη με 1 παιδί 4 ετών. Ψάχνω τρόπο να αντιμετωπίσω τη ζήλεια μου προς τη μικρότερη κατά 12 χρόνια αδερφή μου. Την αγαπώ και τη ζηλεύω ταυτόχρονα. Παντρεύτηκα χωρίς να είμαι ερωτευμένη εκείνη παντρεύτηκε ερωτευμένη Φταίω εγώ για την επιλογή μου αλλά τη ζηλεύω. Δυσκολεύτηκα πολύ να κάνω παιδί 4 χρόνια μετά το γάμο με επεμβάσεις και θεραπείες Εκείνη έμεινε έγκυος 2 μήνες μετά το γάμο της. Ζηλεύω την ευκολία αυτή που έμεινε έγκυος και το ότι είναι 27 ετών ενώ εγώ είμαι ήδη 39 και από όσο φαίνεται δεν θα αποκτήσω δεύτερο παιδί. Στο γάμο μου την είχα σε πρώτη θέση γιατί στα αλήθεια την αγαπούσα και ήθελα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ εκείνη παντρεύτηκε το καλοκαίρι και εγώ είμαι απούσα από παντού Γενικά με τρώει αυτό το κακό συναίσθημα. Πιστεύω στο Θεό και προσεύχομαι να αλλάξει αυτό μα το βλέπω δύσκολο έως ακατόρθωτο; Υπάρχει ελπίδα για μένα; Ευχαριστώ πολύ.  </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος, Λίζα Βάρβογλη.</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"> <img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/1VARVOGLI.jpg&amp;width=248" alt="Λίζα Βάρβογλη" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;">Είναι πολύ σημαντικό καταρχάς που εσείς η ίδια αναγνωρίζετε αυτό το άσχημο και αρνητικό συναίσθημα της ζήλειας και αυτό πολλές φορές είναι και ο πρώτος σταθμός για να ξεκινήσει και αν αντιμετωπίσει κανείς το πρόβλημα που έχει. Να παραδεχτεί με ειλικρίνεια την κατάσταση που τον απασχολεί. Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα πολύ δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς γιατί ενέχει το κομμάτι της αμφιβολίας για τον εαυτό μας, το κομμάτι της αυτοαμφισβήτησης. Η ζήλια πολλές φορές έχει να κάνει με μια αίσθηση κατωτερότητας όσον αφορά το άτομο που ζηλεύει. Η ζήλια δεν έχει με το κατόρθωμα του άλλου όσο με τον ίδιο μας τον εαυτό, το ότι δηλαδή αυτό που έχουμε επιλέξει είναι το καλό και το σωστό για εμάς.</p>
<p style="text-align: justify;">Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης. Πρέπει να τονώσετε την αυτοπεποίθησή σας, να νιώσετε ευγνωμοσύνη και να καταγράψετε όλα εκείνα για τα οποία αισθάνεσθε καλά στη ζωή σας και να πάρετε τη δική σας ευθύνη – όπως ωραιότατα έχετε ξεκινήσει να κάνετε- για τις δικές σας επιλογές. Και επίσης πρέπει να σας πω ότι επειδή η διαφορά ηλικίας είναι μεγάλη ίσως χρειάζεται πια και μια επαγγελματική βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας για να τακτοποιηθούν. Έτσι θα μπορέσετε να ξεδιαλύνετε τα αντιφατικά σας συναισθήματα αλλά και όλα όσα σκέπτεστε για το γάμο και το παιδί.</p>
<p style="text-align: justify;">Λίγο αυτοεκτίμηση χρειάζεται. Να μην κάνετε συγκρίσεις με την αδερφή σας γιατί ο καθένας έχει πετύχει στη ζωή του διαφορετικά πράγματα και δεν είναι συγκρίσιμο φυσικά το ότι εσείς αργήσατε να κάνετε παιδί και η αδερφή σας έκανε αμέσως. Αυτό δεν είναι κάποιο κριτήριο ικανότητας επιτυχίας. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του αλλά οι επιλογές μας έχουν πάντα κάποιο λόγο και γι αυτό τις κάνουμε. Και δε σημαίνει ότι πρέπει όλοι να τις ασπάζονται. Αν επιθυμεί ακόμα και άλλο παιδί μπορεί να προσπαθήσει να το κάνει υπάρχουν πιθανότητες αρκεί να μη μείνει στα αρνητικά συναισθήματα που την κρατούν καθηλωμένη και βλέπει τη ζωή της μαύρη και αρνητική σε σύγκριση με εκείνη της αδερφής της. </p>