Οι Ιάπωνες άρχισαν την προκριματική εκστρατεία τους από τον τρίτο γύρο. Αρχικά όλα κύλησαν ομαλά για τους πρωταθλητές Ασίας απέναντι σε αντιπάλους όπως η Βόρειος Κορέα, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν. Κατά πολύ υποδεέστεροί τους. Ωστόσο υπήρξαν και παιχνίδια παγίδες, όπως η ισοπαλία 1-1(εκτός) με το Ουζμπεκισταν. Αλλά και αγώνες που ταρακούνησαν τους “Μπλε Σαμουράι”, όπως οι δύο τελευταίες ήττες από Βόρειο Κορέα (1-0, εκτός) και από Ουζμπεκιστάν (1-0, εντός-η μεγάλη έκπληξη).
Η Ιαπωνία τερμάτισε δεύτερη, πίσω από το Ουζμπεκιστάν και πλέον κρατούσε την τύχη στα χέρια της στον τέταρτο γύρο με αντιπάλους εκτός Ασίας, όπως η Αυστραλία, η Ιορδανία, το Ομάν και το Ιράκ. Δύο πρώτοι αγώνες μέσα, με Ομάν και Ιορδανία, ισάριθμες νίκες ικανές για να ανεβάσουν την ψυχολογία τους. Βάλσαμο αποδείχθηκε και η ισοπαλία της με 1-1 στο Μπρίσμπεϊν εναντίον της Αυστραλίας.
Όλα έδειχναν πως η Ιαπωνία είχε χαράξει την πορεία της, είχε βρει το δρόμο προς τα γήπεδα της Βραζιλίας. Η επιθυμία της γιγαντώθηκε και όλα τα προγνωστικά ήταν υπέρ της . Η κατάσταση έγινε ακόμη πιο εύκολη με δύο ακόμη νίκες επί του Ιράκ (1-0, εντός) κι εναντίον του Ομάν (2-1, εκτός). Τότε λοιπόν το Νοέμβριο του 2012, η Ιαπωνία ήταν επικεφαλής του ομίλου κι είχε ανοίξει μια διαφορά οκτώ βαθμών από Αυστραλία, Ιράκ και Ομάν.
Η συνέχεια εφιάλτης. Μέσα σε τρείς μήνες ξαναγύρισαν οι κακές αναμνήσεις της ασταθούς Ιαπωνίας των τελευταίων αγώνων του πρώτου γύρου. Από υπερβολική σιγουριά ? από κούραση? οι αλλαγές τακτικής του Τζακερόνι? κουρασμένοι ποδοσφαιριστές από τις βαριές Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τους ? Τι έφταιγε? Προηγήθηκε η ήττα σοκ από την Ιορδανία (2-1 εκτός) και το κακό συνεχίστηκε με την ισοπαλία (1-1 στη Σαιτάμα) απέναντι στην Αυστραλία. Πάλι καλά που ευστόχησε στο πέναλτι ο Κεισούκε Χόντα στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού και η Ιαπωνία σώθηκε έστω και με ένα βαθμό.
Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο (Ιούνιος του 2013) η Ιαπωνία εξακολουθούσε επικεφαλής του ομίλου, όμως η διαφορά της, από την Αυστραλία, είχε κλείσει στους τέσσερις βαθμούς, ενώ είχε αποκτήσει πλεονέκτημα για τα πλει οφς και η Ιορδανία. Ναι μεν η πρόκρισή της ήταν δεδομένη, όμως δεν έπειθε με την απόδοσή της. Ολοκλήρωσε τις προκριματικές υποχρεώσεις της με νίκη 1-0 επί του Ιράκ στη Ντόχα (ακόμη ένα γκολ στο τέλος του αγώνα από τον κορυφαίο σκόρερ της στα προκριματικά, Σίντζι Οκαζάκι). Πρώτη στον όμιλο, πρώτη που σιγούρεψε πρόκριση στα τελικά, όμως και πάλι ήταν ασταθής, όμως και πάλι δεν έπεισε , όπως ακριβώς στον πρώτο γύρο.
Ο Τζακερόνι έπρεπε να αλλάξει πολλά. Από αγωνιστικά θέματα, μέχρι την ψυχολογία των παικτών του, ακόμη και να κρίνει τις δικές του τακτικές. Τα δικά του πειράματα. Πως θα γινόταν αυτό? Φυσικά με το κύπελλο Συνομοσπονδιών που ακολούθησε. Μάταια. Εκεί ακριβώς οι πρωταθλητές Ασίας καταποντίστηκαν. Τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια με Βραζιλία (3-0), Ιταλία (4-3) και Μεξικό (2-1). Μόνον αναλαμπές από το γνώριμο, γρήγορο κι επιδέξιο παιχνίδι τους.
Έκτοτε, είχε μπροστά της ένα ολόκληρο χρόνο για να προετοιμαστεί, για να βελτιωθεί, για να είναι έτοιμη στο μουντιάλ για το μεγάλο άλμα κι όχι για μια απλή παρουσία. Τα κατάφερε?