Kάννες 2014: Ανταπόκριση από τον Χρήστο Μήτση

<p style="text-align: justify;">Σε εντελώς διαφορετικό κινηματογραφικό ύφος από το απογοητευτικό «Grace of Monaco» της χθεσινής έναρξης, η δια χειρός Μάικ Λι βιογραφία εποχής του διάσημου ζωγράφου Γουίλιαμ Τέρνερ επιβεβαίωσε ότι ο Βρετανός μετρ συνεχίζει να σκηνοθετεί σε πλήρη φόρμα. </p>
<p style="text-align: justify;">Από τον κριτικό κινηματογράφου του περιοδικού <a href="http://www.athinorama.gr">Αθηνόραμα</a>, Χρήστο Μήτση </p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_Stiles_uc_ArticleCannes2014_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1004324/232.jpg" alt=" " width="640" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Από το πολυτελέστατο πριγκιπάτο του Μονακό ως τις εγκαταλελειμμένες κι απ’ το Θεό αφρικανικές κωμοπόλεις της Σαχάρα η απόσταση δεν είναι μεγαλύτερη από πέντε λεπτά. Αρκεί να βρίσκεσαι στο μεγαλύτερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου, όπου το βασιλικό γλάμουρ και η τριτοκοσμική πραγματικότητα βρίσκουν διπλανές θέσεις στο επίσημο πρόγραμμα και το κόκκινο χαλί μπορεί να υποδεχτεί τις Νικόλ Κίντμαν, Τζέιν Φόντα, Οντρέ Τοτού και στην αμέσως επόμενη προβολή τους άγνωστους πρωταγωνιστές ενός σκληρού δράματος, όπως το «Τιμπουκτού» του Αμπντεραχμάν Σισακό («Bamako» ).</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_Stiles_uc_ArticleCannes2014_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl02_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1004324/233.jpg" alt=" " width="640" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ξεκινώντας από αληθινά γεγονότα της «κόκκινης ζώνης» των συνόρων Μαυριτανίας – Μάλι, ο Μαυριτανός σκηνοθέτης στήνει το σκηνικό μιας διαχρονικής ανθρώπινης τραγωδίας (η σύγκρουση ενός κτηνοτρόφου και ενός ψαρά για την επιβίωση οδηγεί σε έγκλημα και τιμωρία ), καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τον παράλογο θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Αντάρτικες ομάδες Μουσουλμάνων που επιβάλλουν τη σαρία, μια γη μαγευτική όσο και αφιλόξενη, διακριτικό χιούμορ και αναπόφευκτο φολκλόρ, σε μια συγκινητικών προθέσεων και απόλυτα επίκαιρου τάιμινγκ (τα γεγονότα στη γειτονική Νιγηρία ) ταινία, η οποία δεν αποφεύγει πολλές αφέλειες για να προωθήσει τα ουμανιστικά μηνύματά της.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_Stiles_uc_ArticleCannes2014_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl03_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1004324/234.jpg" alt=" " width="640" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Εξ ίσου βαθιά κοινωνικό, το σινεμά του Μάικ Λι περιγράφει με αφοπλιστική ακρίβεια τη βρετανική καθημερινότητα είτε αυτό εξελίσσεται στο παρόν («Μυστικά και Ψέματα», «Τυχερή και Ευτυχισμένη» ) είτε φορά κοστούμι εποχής («Η Παράσταση Μιας Ζωής», «Βέρα Ντρέικ» ). Το «Mr. Turner» μας γυρίζει πίσω, στις αρχές του 19ου αιώνα, και μέσα από τη βιογραφία του ήδη καταξιωμένου όταν τον συναντάμε ζωγράφου Γουίλιαμ Τέρνερ (1775 – 1851 ) ζωντανεύει σε «μικρό καμβά» μια ολόκληρη εποχή (την έναρξη της βικτοριανής περιόδου ), διερευνώντας ταυτόχρονα θέματα όπως η καλλιτεχνική έμπνευση και το κόστος της, η απλή ζωή και η υψηλή τέχνη, τα ιδιωτικά πάθη και οι δημόσιες «αρετές». Σινεμά σεναριακής τελειότητας, χαμηλότονο και ανθρωποκεντρικό, το «Mr. Turner» δεν είναι μόνο μια ακόμα σπουδαία ταινία του Μάικ Λι, αλλά και ο κορυφαίος ρόλος στην καριέρα του εξαιρετικού Τίμοθι Σπολ.</p>

Σχετικά άρθρα