<p style="text-align: justify;"><strong>Aναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Είμαι 26 ετών, έχω ζήσει αρκετά μόνη μου σπουδάζοντας στην επαρχία και αισθάνομαι ότι είμαι ένα ώριμο και ανεξάρτητο άτομο που μπορεί να τα καταφέρει στη ζωή. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι η ανασφάλεια των γονιών μου, από τότε που επέστρεψα στο πατρικό μου σπίτι και μένω εκεί μέχρι να βρω δουλειά ανακατεύονται συνέχεια στη ζωή μου και κυρίως στις σχέσεις μου. Συνέχεια με αποθαρρύνουν λέγοντάς μου αυτός δεν κάνει για σένα, δίνουν συνέχεια τις συμβουλές τους αλλά συχνά ξεπερνούν τα όρια και θέλουν να γίνεται το δικό τους. Και όμως εγώ νιώθω ότι μπορώ να τα καταφέρω και έχω καλά κριτήρια επιλογής των ανθρώπων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι σωστό οι γονείς να μπλέκονται στα αισθηματικά μου; </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Ανατρέξαμε για εσάς σε κείμενο της συνεργάτιδάς μας <strong>Δρ Λίζας Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας, Νευροψυχολόγου<a href="http://greekpsychologypages.blogspot.gr/"> <strong>(greekpsychologypages.blogspot.gr)</strong></a></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><img src="/contentfiles/photos/sekssxeseis/gynaika/barbogli.jpg" alt="" width="80" height="108" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ένα από τα πιο συχνά παράπονα μορφωμένων, έξυπνων, ικανών ενήλικων είναι ότι οι γονείς τους εμπλέκονται στα συναισθηματικά τους, με αποτέλεσμα είτε να αποσυντονίζονται, είτε να έχουν δυσκολίες στις ερωτικές τους σχέσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Πολλές φορές το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι το ενήλικο παιδί εξακολουθεί να μένει στο σπίτι με τους γονείς του και να υπάρχει οικονομική ή/και συναισθηματική εξάρτηση. Aλλοτε πάλι, οι μπερδεμένες οικογενειακές σχέσεις, χωρίς ξεκάθαρα όρια, όπου όλοι της μεγαλύτερης γενιάς έχουν γνώμη και άποψη για όλους της νεότερης γενιάς ευθύνονται για το συγκεκριμένο πρόβλημα.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γιατί οι γονείς εμπλέκονται στα αισθηματικά των ενήλικων παιδιών τους;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Δυστυχώς ή ευτυχώς, για τους γονείς τα παιδιά τους είναι πάντα «παιδιά», με την έννοια της μικρής ηλικίας και όχι την έννοια της σχέσης ή ότι είναι το τέκνο τους. Οι γονείς δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο νέο τους ρόλο ως γονείς ενήλικων πλέον παιδιών και εξακολουθούν να φέρονται προστατευτικά και παρεμβατικά, όπως σε μικρότερες ηλικίες των παιδιών.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι δύσκολο για τους γονείς να αποδεχτούν την αυτονομία του παιδιού τους, όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο δεν το έχουν συνηθίσει ακόμα, αλλά κι επειδή αυτή η παραδοχή από μέρους τους, τους αναγκάζει να συνειδητοποιήσουν ότι και οι ίδιοι γερνάνε και παραγκωνίζονται σε ορισμένα θέματα. Έτσι, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα, οι γονείς βάζουν εμπόδια στη συναισθηματική πορεία των παιδιών τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Από κεκτημένη ταχύτητα, οι γονείς θέλουν να έχουν τον έλεγχο της ζωής του παιδιού τους, πιστεύοντας ότι οι ίδιοι γνωρίζουν τη ζωή καλύτερα κι έτσι μπορούν να προφυλάξουν το παιδί τους από κακοτοπιές.</p>
<p style="text-align: justify;">Πόσες φορές ένας γονιός δεν έχει πει στη ζωή του: «Μα εγώ μόνο για το καλό σου στο λέω!» σε ένα έξαλλο παιδί, όχι μόνο μικρής, αλλά και μεγάλης ηλικίας! Η αλήθεια είναι ότι ενώ το κίνητρο του γονιού μπορεί να είναι καλό, στην πραγματικότητα το γεγονός ότι κάνει υποδείξεις στο παιδί του είναι σαν να μην παραδέχεται την ικανότητα του ενήλικου παιδιού του να κάνει μόνο του σωστές επιλογές.</p>
<p style="text-align: justify;">Έπειτα, οι γονείς θέλουν το καλύτερο για του παιδί τους, με τη διαφορά ότι το «καλύτερο» το ορίζουν οι ίδιοι και δε σκέφτονται ότι ο ορισμός του καλύτερου για το παιδί τους μπορεί τελικά να έχει διαφορετική σημασία και περιεχόμενο.</p>
<p style="text-align: justify;">Έτσι, όταν ένας γονιός λέει στο ενήλικο παιδί του «Μπορείς να βρεις και καλύτερη κοπέλα», ίσως σκέφτεται πλουσιότερη/ομορφότερη/ικανότερη, ή οτιδήποτε άλλο βάσει των δικών του προσωπικών κριτηρίων και αναγκών, καθώς και των δεδομένων της δικής του γενιάς κι εποχής, χωρίς να σκέφτεται ποια είναι τα χαρακτηριστικά που η κοπέλα αυτή διαθέτει και ικανοποιούν τον γιο του.</p>
<p style="text-align: justify;">Αντίστοιχα, όταν μια μητέρα αποθαρρύνει την κόρη της από το να βλέπει κάποιον χωρίς να υπάρχει σοβαρός δεσμός για να μην της βγει το «όνομα», ξεχνάει ότι η διαδικασία του φλερτ και της γνωριμίας είναι βασική για να προχωρήσει κανείς σε κάτι σοβαρότερο.</p>
<p style="text-align: justify;">Μερικές φορές διακρίνουμε μια επίφαση μεγαλομανίας στα σχόλια γονιών τύπου «τίποτα δεν είναι αρκετά καλό για το παιδί μου!» καθώς και μια επιθυμία του γονιού να βρει το παιδί του το καλύτερο προκειμένου να προβληθεί ο ίδιος ο γονιός. Πολλές φορές οι γονείς πιστεύουν ότι οι επιλογές του παιδιού τους αντανακλούν τις δικές τους ικανότητες και θεωρούν ότι ο περίγυρός τους θα τους κρίνει αποκλειστικά βάσει των ερωτικών «κατορθωμάτων» του παιδιού τους.Η κατάσταση είναι δυνατόν να αλλάξει, αλλά είναι μια κοπιαστική και χρονοβόρος διαδικασία. Τις περισσότερες φορές ο γονιός δεν αλλάζει, άρα το ενήλικο παιδί θα πρέπει να δεχτεί ότι το ίδιο θα πρέπει να κάνει κάποιες αλλαγές, αν θέλει να πάρει τη συναισθηματική του ζωή στα χέρια του.</p>
<div>
<p style="text-align: justify;">Η οριοθέτηση των σχέσεων με τους γονείς, η δημιουργία μιας υγιούς αυτοεικόνας, η αυξημένη αυτοεκτίμηση, η ικανότητα να ορίζει κανείς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του και να τις διεκδικεί, η υπευθυνότητα και η συνετή λήψη αποφάσεων, καθώς και η αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει κανείς τις πράξεις των γονιών του αποτελούν βασικά σημεία αλλαγής για μια καλύτερη ζωή.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</div>
<p class="credits"> </p>
<p><strong><br /></strong></p>