Αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας με Ομοιοπαθητική

23/05/2014
Ομάδα Σύνταξης
Αλλεργιολογία

Η αλλεργική ρινίτιδα προσβάλει το 10-20% του πληθυσμού των Η.Π.Α. και κατατάσσεται στην 6η κατά σειρά χρόνια νόσο ξεπερνώντας τις καρδιοπάθειες και συμφωνά με άρθρο του περιοδικού «The New England Journal of Medicine» του Σεπτεμβρίου '99, έχει υπολογιστεί ότι η αντιμετώπιση της έχει ένα κόστος 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο.
Στην Ελλάδα η συχνότητα της αλλεργικής ρινίτιδας κυμαίνεται στο 10% του πληθυσμού, ενώ στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι 47 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πάσχουν από εποχική καθ όλο το χρόνο αλλεργική ρινίτιδα.
Τα συμπεράσματα του 2ου Νοτιο-ευρωπαϊκοΰ αλλεργιολογικού Συμποσίου που έγινε τον Μάιο 2000 στην Αθήνα, αναφέρουν ότι ο επιπολασμός των αλλεργικών νοσημάτων παρουσιάζει ταχεία αύξηση σε κάθε ηλικιακή ομάδα, φυλή και κοινωνικό περιβάλλων σε παγκόσμια κλίμακα. Οι αλλαγές του τρόπου ζωής και διατροφής ενοχοποιούνται μαζί με την μόλυνση της ατμόσφαιρας στις εκβιομηχανισμένες χώρες για την αύξηση της συχνότητας τους.
Η πιθανότητα να έχει κάποιος ρινική ρινίτιδα αυξάνεται κατά 30% όταν ένας γονιός έχει ατοπική νόσο και ακόμα πιο πολύ αν και οι δυο γονείς έχουν τέτοια.
Η νοσηρότητα της αλλεργικής ρινίτιδας προκαλείται τόσο από την ίδια τη νόσο όσο και από τις επιπλοκές της, όπως η ιγμορίτιδα, η δυσλειτουργία των ευσταχιανών σαλπίγγων, η δυσοσμία, οι διαταραχές του ύπνου και οι συνέπειες από την αναπνοή από το στόμα.
Όλες οι θεραπευτικές προσεγγίσεις της συμβατικής ιατρικής έχουν ανακουφιστικό μόνο αποτέλεσμα, καθώς αναγνωρίζεται σύγχυση και ως προς τη φυσική ιστορία της νόσου και ως προς την πρόγνωση χωρίς θεραπεία. Υπολογίζεται ότι μόνο το 10% των ασθενών με ήπια αλλεργική ρινίτιδα εμφανίζουν υποχώρηση της νόσου, ενώ 5-10% εμφανίζουν αλλεργικό άσθμα. Οι παλαιότεροι και νεώτεροι ανταγωνιστές υποδοχέων της ισταμίνης (diphenydramine, chlorphenidramine), σε συνδυασμό ή όχι με τοπικά ή συστηματικά χορηγούμενα αποσυμφορητικά, και τα κορτικοειδή, προσφέρουν προσωρινή μόνο ανακούφιση, προκαλώντας όμως πλήθος παρενεργειών: από καταστολή του Κ.Ν.Σ., κοιλιακές αρρυθμίες, αναιμίες, καταστολή μυελού, φαρμακευτικές ρινίτιδες, αϋπνία, και ευερεθιστότητα, μέχρι ερωτηματικά για την ασφάλεια τους κατά την εγκυμοσύνη και την παιδική ηλικία.
Η μόνη θεραπεία στα πλαίσια της συμβατικής Ιατρικής που υπόσχεται πιο μόνιμα αποτελέσματα είναι η ανοσοθεραπεία, η οποία είναι μακροχρόνια θεραπεία (4 χρόνια ή και περισσότερο) με υποδόριες ενέσεις ενός και μόνο αλλεργιογόνου έναντι του οποίου και μόνο εξασφαλίζει (;) προστασία για 4-6 μήνες κάθε χρόνο.
Δεδομένης της πιθανότητας θανατηφόρου αλλεργικού σοκ, της πιθανότητας να βοηθήσει μόνο έναντι ενός αλλεργιογόνου, για κάθε σχήμα θεραπευτικό (είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας ασθενής να είναι αλλεργικός μόνο σε ένα αλλεργιογόνο) και των όχι και τόσο ενθαρρυντικών αποτελεσμάτων μέχρι στιγμής, από την εφαρμογή της η ανοσοποίηση δεν αποτελεί θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας.
Όπως θα δείτε από τα παρακάτω δεδομένα η Ομοιοπαθητική έχει τη λύση για τις αλλεργικές ρινίτιδες, καθώς και πολλές άλλες νόσους. Τα φάρμακα της Ομοιοπαθητικής είναι απόλυτα ακίνδυνα, χωρίς καμία παρε-νέργεια και το χειρότερο είναι να καθυστερήσει ένα μικρό διάστημα η θεραπεία, αν δεν βρεθεί από την αρχή το σωστό φάρμακο για κάθε ασθενή, αφού η θεραπεία είναι εξατομικευμένη, δηλ. ο κάθε ασθενής χρειάζεται το δικό του φάρμακο, έστω κι αν τα συμπτώματα είναι ίδια ή παρεμφερή με όποιου άλλου αρρώστου έχει την ίδια νόσο.
Επιλέξαμε τυχαία 150 περιστατικά αλλεργικής ρινίτιδας από το αρχείο μας. Τα γνωστά συμπτώματα κυμαίνονταν στον κάθε ασθενή με περισσότερη έμφαση σε κάποιο από αυτά, καθώς και διαφορετικούς τροποποιητικούς παράγοντες σε καθένα.
Σε πολλά από τα περιστατικά συνυπήρχαν αλλεργική βρογχίτις ή άσθμα, αλλεργικές δερματίτιδες, αλλά και συμπτώματα από άλλα συστήματα.
Όλα τα περιστατικά που αναφέρονται στην εργασία, άρχισαν την Ομοιοπαθητική θεραπεία τουλάχιστον πριν 3 μέχρι και πριν 20 χρόνια. Έτσι φαίνεται το μόνιμο του θεραπευτικού αποτελέσματος.
Ένα μικρό ποσοστό αυτών υποτροπίασε μετά κάποιο χρονικό διάστημα, λόγω παρεμβολής κάποιου έντονου στρεσογόνου παράγοντα, ψυχολογικού ή καταπίεσης από έντονη αλλοπαθητική αγωγή για κάποιο πρόβλημα που παρουσιάστηκε αργότερα, ή σε κατάσταση αλκοόλ (περιστατικό αλκοολισμού) ή σε σχετικά έντονη χρήση ναρκωτικών ουσιών (χασίς κλπ.) ή μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση.
Τέλος, ένα μικρό ποσοστό (5%) διέκοψε τη θεραπεία πολύ νωρίς κι έτσι δεν μπορέσαμε να δούμε το αποτέλεσμα.
<h2>ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ</h2>
Βελτίωση πάνω από 50% των συμπτωμάτων στους δυο πρώτους μήνες θεραπείας: 95%. 
<div>
<div>
Μικρή υποτροπή την πρώτη άνοιξη μετά τη θεραπεία: 65 ασθενείς = 43,33%. Εμφάνιση ήπιων συμπτωμάτων ρινίτιδας την 2η μετά την θεραπεία άνοιξη: 15 ασθενείς = 10%. Σταδιακή βελτίωση μέχρι εξαφάνιση των συμπτωμάτων τους επόμενους 2-3 μετά τους 2 πρώτους μήνες: 130 – 86,67%.
</div>
</div>
Το υπόλοιπο ποσοστό των ασθενών (13,33%) χρειάστηκε μεγαλύτερο διάστημα για αποθεραπεία. Αυτά τα περιστατικά ήταν αυτά που έπασχαν για πολλά χρόνια και είχαν κάνει πολλές καταπιεστικές αλλοπαθητικές θεραπείες στο παρελθόν, είτε κάποια περιστατικά στα οποία δεν βρέθηκε από την αρχή το σωστό φάρμακο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στα περισσότερα περιστατικά που είχαν ταυτόχρονα και βρογχίτιδα και δερμα-τικά προβλήματα, προέκυψε αρχική επιδείνωση της βρογχίτιδας, στη συνέχεια βελτίωση της και επιδείνωση της ρινίτιδας και στη συνέχεια βελτίωση της και επιδείνωση της δερματοπάθειας. Το τελικό θεραπευτικό αποτέλεσμα και της δερματοπάθειας καθυστέρησε για μερικούς μήνες ακόμα.
 
<table>
<tbody>
<tr>
<td colspan="2">150 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗΣ ΡΙΝΙΤΙΔΑΣ</td>
</tr>
<tr>
<td>ΑΡΡΕΝΑ:</td>
<td>69 = 46%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>ΘΗΛΕΑ:</td>
<td>81= 54%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td colspan="2">ΗΛΙΚΙΕΣ: 4 – 70 ετών</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>4 – 19 ετών:</td>
<td>30 = 20%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>20-40 ετών:</td>
<td>73 = 48,67%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>41-60 ετών:</td>
<td>44 = 29,33%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>61-70 ετών:</td>
<td>3 = 2%.</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td colspan="2">ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ σε αλλεργία από τον έναν ή από τους δυο γονείς:70% </td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td colspan="2">ΧΡΟΝΟΣ νόσησης:</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>Από: 1-5 χρόνια:</td>
<td>63 = 42%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>6-10 χρόνια:</td>
<td>37 = 24,67%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>11-15 χρόνια:</td>
<td>16 = 10,67%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>16-20 χρόνια:</td>
<td>14 = 9,33%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>πάνω από 20 χρόνια:</td>
<td>20 = 13,339</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td colspan="2">ΑΛΛΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>Αλλεργική βροχίτης, άσθμα:</td>
<td>61 = 40,67%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>Αλλεργική δερματίτις, έκζεμα:</td>
<td>34 = 22,76%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>Και τα δυο παραπάνω:</td>
<td>16 = 10,67%</td>
<td> </td>
</tr>
<tr>
<td>Αλλα:</td>
<td>63 = 42%.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
 
Αυτή η πορεία αποδεικνύει και τους θεραπευτικούς νόμους της Ομοιοπαθητικής (Herring) που αναφέρει ότι η θεραπεία αρχίζει από τα περισσότερο σημαντικά όργανα και πηγαίνει προς τα λιγότερο σημαντικά από μέσα προς τα έξω.
Επίσης πρέπει να πούμε, ότι τα περιστατικά που αναφέραμε με τις εξαιρέσεις υποτροπών που προείπαμε, παραμένουν επί πολλά χρόνια (3-20) χωρίς συμπτώματα αλλεργικής ρινίτιδας, βρογχίτιδας, δερματοπάθειας κλπ.
<h2>ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ.</h2>
Ασθενείς που χρειάστηκαν μόνο ένα φάρμακο: 86 =57,33%. 
<div>
<div>
Ασθενείς που χρειάστηκαν περισσότερα του ενός φάρμακα στη διάρκεια της θεραπείας (όχι ταυτό-χρονα): 64 = 42,67%.
</div>
</div>
Στους ασθενείς αυτούς χρησιμοποιήθηκαν 35 διαφορετικά φάρμακα για την ίδια πάθηση, πράγμα που αποδεικνύει την εξατομίκευση στην Ομοιοπαθητική θεραπεία, κάτι που δεν συμβαίνει στη συμβατική. Ο κάθε άρρωστος παίρνει το όμοιο φάρμακο, που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του και στη γενική του κατάσταση κάθε φορά. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι με το όμοιο του φάρμακο ο ασθενής απαλλάσσεται από το σύνολο των συμπτωμάτων του και μάλιστα μόνιμα.
Η Ομοιοπαθητική γίνεται πολύ επίκαιρη στις μέρες μας, που με την ανάγνωση του DNA. που επιτεύ-χθηκε, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι στο εξής η θεραπεία των ανθρώπων θα είναι εξατομικευμένη, σύμφωνα με το DNA του καθενός. Η Ομοιοπαθητική αναγνωρίζει δια του συνόλου των συμπτωμάτων του αρρώστου τις προδιαθέσεις του που είναι εγγεγραμμένες στο DNA του και τις θεραπεύει δια του ομοίου φαρμάκου του, ήπια και χωρίς παρενέργειες.
Από αυτή τη μελέτη φαίνεται επίσης το πλεονέκτημα της Ομοιοπαθητικής έναντι της συμβατικής Ιατρικής να θεραπεύει μόνιμα νόσους πολύ διαδεδομένες και επικίνδυνες που μαστίζουν την ανθρωπότητα, χωρίς τις παρενέργειες των συμβατικών φαρμάκων.
Πηγή: homeopathy.gr