<p style="text-align: justify;"><span>Χαρμα οφθαλμων που αυξάνει τους παλμούς του ενδιαφέροντος. Ενας τεραστιος πλαστικός γκριζος θόλος διεκδικεί θέση ουρανού και μιά μαυρη υποφωτισμένη σκηνη περιμένει την αφιξη της εκπληξης. Μιά ανθρώπινη φιγούρα στο χειλος του γκρεμού ή στο κέντρο του συμπαντος, χωρίς λόγια, τα λέει με την πέτρα _πέτρα-βάρος που κουβαλάει εκ γενετής κάθε ύπαρξη και του καθορίζει το πριν, το τώρα και το μετά. Η περιεργεια της όρασης ο-ξύνεται. Μιά φαγούρα στα ματια τραβάει την προσοχή και στη συνέχεια αρχίζει η γιορτή των ερωτημάτων. Οι ερωτήσεις σαν αστραπές προηγούνται του κεραυνού και προαναγγελουν την καταιγίδα των απαντήσεων και της αισθητικής απόλαυσης που μας επιφυλάσσουν. Μιά νοηματική συνεδρία διαρκειας ενενήντα λεπτών με πρωταγωνιστές την ισορροπία, την γενεση, την μεταμόρφωση της πρώτης ύλης, το περιεχόμενο του ενός και του άλλου, την παραμόρφωση το ενός όταν έρχεται σε επαφή με το άλλο. Ο τοιχος της αρχής enface και τι κρύβει στην πλάτη του. Το ανισόρροπο αποτέλεσμα σε σχέσεις ισορροπίας, η επαναλαμβανόμενη εκθεση στα φυσικά φαινομενα και το ευάλωτο του κυρίαρχου οντος. Ο ουρανός που μας πλακώνει και ένα φως. Η ελπίδα διαφυγής, το ατελειωτο παιχνίδι του ονείρου. Το συνεφο-θαλασσα και η γκρίζα μουντη απειλή πάνω από τα κεφάλια μας, ενας καταρράκτης! Το ασήκωτο βάρος που μας κινεί, κινείται από το βάθος της σκηνής αλλά απαιτει την συμμαχία πολλών μεταβλητων γιά να ισορροπήσει όταν φτανει σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή. Η πτώση γίνεται αφορμή να σταθεις ορθιος και να αρχίσεις το ξυλωμα των αρχων της βεβαιότητας του πατώματος που πατας, του εδαφους ως βαση γιά να πας! Κι όλα αυτά γιά να επιστρεψεις στο καλεσμα, στο δειπνο της επιβίωσης, η μόνη καθημερινη γιορτη του ζωντος όντος!</span><br /><br /><span>Ο Δημήτρης Παπαϊωαννου και οι συνεργάτες του, σε μιά εποχή ευκολίας, διαλέγουν το δύςκολο. Αρπάζουν το απλό και το οριζουν οδηγό γιά να εξερευνήσουν το πολύπλοκο που μας βασανίζει ενώ θα έπρεπε να μας διασκεδάζει. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου με εργαλεία την φαντασία και το αδιανόητο, παιζει με αυτό που μας φοβίζει και μας εγκλωβίζει. Ενα πολιτικό θέαμα με στόχο να μας κρατήσει τα μάτια ανοιχτά σε μιά αλλη θέαση αυτού που πιστευουμε ότι ειναι το καταναγκαστικό μας εργο: η ζωή!</span><br /><br /><span>Μη το χάσετε!</span></p>
<p style="text-align: justify;">Θανάσης Λάλας<br /><br /><span>Υ.Γ: Η Στέγη Γραμματων Και Τεχνών γιά μιά ακόμα φορά με τις επιλογές της, γίνεται η εστία που ζεσταίνει χωρίς να καίει την περιέργειά μας!  </span></p>