Μα τι θα πει ο κόσμος; Πώς θα ξεπεράσω τις ενοχές μου;

<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αναγνώστριά μας ρωτά: </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ. ΤΟ ΕΧΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑ ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΩ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά </p>
<p><strong>η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος<a href="http://greekpsychologypages.blogspot.gr/"> <strong>(greekpsychologypages.blogspot.gr)</strong></a></strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles/photos/sekssxeseis/gynaika/barbogli.jpg" alt="" width="80" height="108" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Οι ενοχές συνήθως συνδέονται με μια αίσθηση μειωμένης αυτοεκτίμησης. Και πολλές φορές μπορεί κανείς να πιστεύει ότι η γνώμη των άλλων εξαρτάται από το τι κάνει ή από το τι λέει ή από το αν είναι αρεστός. Πολλές φορές κανείς αν δεν πιστεύει στον εαυτό του και στην πραγματική του αξία στρέφεται προς τους άλλους για να αποκτήσει καλή αίσθηση του ποιος είναι. Αυτό όμως είναι λίγο προβληματικό. Γιατί αν πρέπει να εναντιωθεί στις απόψεις των άλλων αν πρέπει να θυμώσει αν πρέπει να εκφράσει μια διαφωνία συνεχώς θα φοβάται μήπως το κακοχαρακτηρίσουν και θα καταπιέζεται. Με αποτέλεσμα να αισθάνεται συνέχεια και ότι έχει μια διχογνωμία ότι αν είναι αληθινό προς τον εαυτό του θα το απορρίψουν οι άλλοι. Αλλιώς δε θα είναι αληθινό στον εαυτό του για να είναι αρεστό στους άλλους. Νιώθει ότι αυτό που κάνει είναι κατακριτέο. Και μπλέκεται στην παγίδα των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων.</p>
<p style="text-align: justify;">Ένα πρώτο βήμα για να ξεπεράσει κανείς τις ενοχές είναι να σκεφτεί το ότι «είναι λογικό να θυμώσω» ξέρω να εκφράζω τον θυμό μου και κρατάω κάποια επιτρεπτά όρια άρα λοιπόν δεν είναι καταστροφικός ο θυμός- δε θα σπάσω πράγματα δε θα βρίσω  απλά θα εκφράσω το αληθινό μου συναίσθημα και αυτό με κάνει να είμαι αληθινός. Μπορεί να μην αρέσει στον άλλο αυτό που κάνω αλλά είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Είμαι ένα αληθινό άτομο και εκφράζω και τα θετικά μου και τα αρνητικά μου. Οι άνθρωποι δεν με αγαπούν μόνο για τα καλά μου αλλά κατανοούν ότι είμαι και εγώ άνθρωπος και με αγαπούν σαν σύνολο. Έχω αδυναμίες και ελαττώματα όπως και εκείνοι και το να με δουν να μην είμαι στα καλύτερά μου δεν είναι κατακριτέο όπως και για εκείνους άλλωστε. Χρειάζεται κανείς να αποδεχτεί τον εαυτό του και τις επιλογές του. Κανείς δεν παίρνει πάντα τις τέλειες αποφάσεις και πάντα αφήνουμε και ένα  περιθώριο συγχώρεσης ακόμα και αν αυτά που κάνουν οι άλλοι δεν είναι σωστά. Οι άλλοι επίσης, μπορεί να θυμώσουν όταν δεν αντιδράμε! Συμβαίνει και αυτό να θυμώνουν από την αδράνειά μας ενώ εμείς νομίζουμε ότι είμαστε καλλυμένοι. Πρέπει κανείς να σέβεται τη γνώμη του και να σέβεται το ότι η επιλογή του να μιλήσει με το συγκεκριμένο τρόπο ακολουθεί τη λογική του και από κάποιους θα είναι αποδεκτή και από άλλους όχι. Οι ενοχές μακροπρόθεσμα οδηγεί σε δυσάρεστες καταστάσεις : Περισσότερο στρες άγχος καταθλιπτικά συμπτώματα και μείωση της απόλαυσης της ίδιας της ζωής. </p>

Σχετικά άρθρα