Μουντιάλ: Το να βλέπεις ποδόσφαιρο κάνει καλό στην ψυχική υγεία!

<p style="text-align: justify;"><strong>Οι φίλαθλοι πηγαίνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα της ομάδας τους, ακόμη και όταν ξέρουν ότι δεν πρόκειται να νικήσουν. Ο λόγος; Για να υποστηρίξουν τους παίκτες και να εκτονωθούν οι ίδιοι.</strong></p>
<p><strong>Γράφει  η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος<a href="http://greekpsychologypages.blogspot.gr/"> <strong>(greekpsychologypages.blogspot.gr)</strong></a></strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles/photos/sekssxeseis/gynaika/barbogli.jpg" alt="" width="80" height="108" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αίσθηση συντροφικότητας</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με τον δόκτορα Edward Hirt, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, τα αθλήματα προσφέρουν διέξοδο για την ανθρώπινη ανάγκη του να ανήκει κανείς σε μια ομάδα (όχι μόνο αθλητική αλλά και κοινωνική). Οι φίλαθλοι πηγαίνουν μαζί στο γήπεδο, παρακολουθούν αγώνες τηλεοπτικά, τηλεφωνιούνται, ανταλλάσσουν μηνύματα για να γιορτάσουν μια νίκη ή να θρηνήσουν μια ήττα και έχουν πάντα ένα θέμα συζήτησης που τους ενώνει.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>H… απόδειξη</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ο δόκτωρ Hirt μελέτησε φίλαθλους και βρήκε ότι αυτοί που υποστήριζαν μια συγκεκριμένη ομάδα ένιωθαν καλύτερα για τις ατομικές τους ικανότητες και το σεξαπίλ τους έπειτα από νίκη της ομάδας τους. Επειτα από ήττα οι οπαδοί ήταν πιο απαισιόδοξοι σχετικά με τις ατομικές τους ικανότητες στο να σουτάρουν, να λύσουν γρίφους ή να βγουν ραντεβού. Σύμφωνα με τον δόκτορα Hirt, ο βαθμός στον οποίο ταυτίζονται οι φίλαθλοι με την ομάδα τους προσφέρει μια αίσθηση ταυτότητας και αποτελεί σημαντική διάσταση της αίσθησης του εαυτού τους: όταν η ομάδα τους πάει καλά, οι οπαδοί της αισθάνονται και φέρονται σαν να τα πήγαν και οι ίδιοι καλά.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Νίκη και ήττα</strong></p>
<p style="text-align: justify;">H διάθεση έπειτα από έναν αγώνα είναι προβλέψιμη: στη διάρκεια της ευφορίας της νίκης οι φίλαθλοι μοιράζονται τη δόξα, αγκαλιάζονται, πανηγυρίζουν μαζί και αναφέρονται στο παιχνίδι χρησιμοποιώντας τον πρώτο πληθυντικό «νικήσαμε». Οταν η ομάδα τους χάσει, οι οπαδοί εξοστρακίζουν το κακό κατηγορώντας την ομάδα τριτοπρόσωπα ότι «έχασε». H αίσθηση όμως του δεσμού παραμένει, καθώς οι οπαδοί στεναχωριούνται παρέα και διηγούνται μεταξύ τους τις αναμνήσεις τους από σημαντικά παιχνίδια. Οσοι από αυτούς αισθάνονται μια δυνατή σύνδεση με την ομάδα τους συνήθως θυμώνουν, εκνευρίζονται ή στεναχωριούνται ιδιαιτέρως όταν χάσουν.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οταν η ορμητικότητα οδηγεί στη βία</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Οι αφοσιωμένοι οπαδοί είναι περήφανοι για την πίστη στην ομάδα τους, αλλά κάποιες φορές το ομαδικό πνεύμα μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες. Οταν κανείς είναι υπερενθουσιώδης για την ομάδα του αλλά κάτι πάει στραβά και νικήσουν οι αντίπαλοι, τότε εύκολα δημιουργούνται βίαια επεισόδια. Οι περισσότεροι οπαδοί έχουν υγιή στάση απέναντι στη νίκη και στην ήττα και μόνο μια μειονότητα θεωρεί ότι η παρακολούθηση του παιχνιδιού δεν είναι αρκετή. Σύμφωνα με τον δόκτορα Hirt, θα ωφελούσε πράγματι μερικούς οπαδούς να αποστασιοποιηθούν και να δουν ότι πρόκειται απλώς για ένα παιχνίδι. Εύκολα τα αθλήματα μπορεί να γίνουν εμπόδιο στις διαπροσωπικές σχέσεις ή να γίνουν αφορμή για βίαια ξεσπάσματα από την πλευρά μερικών οπαδών.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ο παράγοντας τεστοστερόνη</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Οι φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι επίσης αισθάνονται – σε φυσιολογικό επίπεδο – τη συγκίνηση της νίκης και την αγωνία της ήττας, κάτι το οποίο φαίνεται στα ανεβασμένα επίπεδα τεστοστερόνης τους, σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι η τεστοστερόνη των αθλητών αυξάνεται κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά φαίνεται ότι και οι φίλαθλοι αντεπεξέρχονται με ανάλογο τρόπο στην εμπειρία αυτή, σύμφωνα με τους δόκτορες Dabbs, Fielden και Lutter. H τεστοστερόνη και η αίσθηση της δύναμης που σχετίζεται με αυτή αυξάνονται καθώς οι φίλαθλοι πανηγυρίζουν μια νίκη και μειώνονται όταν η ομάδα τους χάνει. Συγκεκριμένα, σε δείγμα βραζιλιάνων ποδοσφαιρόφιλων αυξήθηκε η τεστοστερόνη κατά 27,6% όταν νίκησαν την ιταλική αντίπαλό τους, ενώ στους ηττημένους ιταλούς φίλαθλους η τεστοστερόνη μειώθηκε κατά 26,7%. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αύξηση της τεστοστερόνης μπορεί να είναι εν μέρει υπεύθυνη και για τις χουλιγκανικές συμπεριφορές έπειτα από αθλητικά γεγονότα. Αύξηση τεστοστερόνης δεν συμβαίνει στον καθένα, υπογραμμίζουν οι ερευνητές, αλλά μόνο στους φανατικούς οπαδούς.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μαζοχισμός</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ο Nick Hornby, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος και αρσεναλκοολικός ο ίδιος, στο βιβλίο του «Fever Pitch» κάνει μια ψυχολογική ανατομία του φανατικού ποδοσφαιρόφιλου. H κεντρική ιδέα; Το να είναι κανείς φανατικός οπαδός μιας ποδοσφαιρικής ομάδας αποτελεί μαζοχιστική τάση! Πώς αλλιώς εξηγείται ότι ο φανατικός οπαδός υποφέρει στη διάρκεια του αγώνα, φοβάται την ήττα και αυτό τον απογοητεύει και τον θυμώνει; Για τους περισσότερους φανατικούς του ποδοσφαίρου, όσο ενθουσιάζονται με την παρακολούθηση ενός αγώνα άλλο τόσο σιχαίνονται την ιδέα των αρνητικών συναισθημάτων και της αγωνίας που αυτό συνεπάγεται.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Επιτυχημένη αθλητική ομάδα ως αντίδοτο για την αστυφιλία</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 αμερικανός ψυχολόγος κατέγραψε την περίπτωση ατόμου που μετακόμισε από μια μικρή πόλη στο Λος Αντζελες, χάνοντας όλα τα σημεία αναφοράς του και νιώθοντας άγνωστος και μόνος στη μεγαλούπολη. Οταν το άτομο αυτό έγινε οπαδός της ομάδας των Dodgers του Λος Αντζελες, τότε άρχισε να προσαρμόζεται στην πόλη και να βρίσκει σημεία αναφοράς, διευθετώντας έτσι την εσωτερική αίσθηση χάους. Το σύστημα των λεωφόρων άρχισε να έχει νόημα καθώς οδηγούσε προς και από το στάδιο των Dodgers και, καθώς οι επιδόσεις της ομάδας του βελτιωνόταν, η ψυχική του κατάσταση επίσης καλυτέρευε. Το άτομο αυτό, μέσω της ταύτισής του με την τοπική ομάδα, μπόρεσε να προσαρμοστεί στη νέα πόλη και να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. </p>
<p style="text-align: justify;">(Λίστα που δημιουργήθηκε από τους φοιτητές του μαθήματος «H κοινωνική ψυχολογία των οπαδών του αθλητισμού», στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι).</p>
<p style="text-align: justify;">* Να πηγαίνει σε παιχνίδια εκτός έδρας.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να έχει γνώση.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να σέβεται τους άλλους φανατικούς οπαδούς, άσχετα από την ομάδα τους.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να μην ανέχεται τον χουλιγκανισμό και τη βία στα γήπεδα.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να ταυτίζεται με την ομάδα και μετά από ήττα.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να γιορτάζει τη νίκη της ομάδας χωρίς να καταστρέφει.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να είναι μέσα στα όρια της ευπρέπειας στο γήπεδο.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να προσπαθεί να είναι αντικειμενικός.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να είναι λογικός.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να αγοράζει ενθύμια της ομάδας του χωρίς υπερβολές.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να μην αφήνει τα φίλαθλα αισθήματά του να επηρεάζουν άλλα, σημαντικά πράγματα στη ζωή του.</p>
<p style="text-align: justify;">* Να ξέρει να χάνει.</p>

Σχετικά άρθρα