<p><strong>Γράφει η<span> <a href="/55453/marietta-malta"><span>Μαριέττα Μαλτά</span></a></span></strong></p>
<p><strong><em>Ψυχολόγος, M,Sc.- Θεραπεύτρια Οικογένειας</em></strong></p>
<p><strong><em>Ειδίκευση στη Συστημική- Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία και τη Θεραπεία Οικογένειας για παιδιά, εφήβους και ενήλικες</em></strong></p>
<p><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/giatroi_thumbs/Malta.jpg&amp;amp;width=248" alt="Μαριέττα Μαλτά " width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;">Η εφηβεία είναι κατά μία έννοια μία <strong><em>περίοδος μεταμόρφωσης</em></strong>. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ωρίμανση σηματοδοτείται από μία σειρά σωματικών και ψυχοπνευματικών αλλαγών.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Το σώμα αλλάζει</strong>. Οι ορμόνες φέρνουν αλλαγές στη φυσιολογία τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών. Τα άκρα μεγαλώνουν και μπορεί να αισθανόμαστε λίγο άχαροι, η ακμή στο πρόσωπο δεν μοιάζει να μας κολακεύει ιδιαίτερα, το σώμα των κοριτσιών αρχίζει να αποκτά περισσότερο γυναικεία μορφή, στα αγόρια η φωνή γίνεται πιο βραχνή και αποκτούν τριχοφυΐα, ο ερχομός της ήβης και στα αγόρια και στα κορίτσια καλεί σε μία καινούρια γνωριμία με τη σεξουαλικότητα και το σώμα τους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Το πνεύμα μας έχει να προσαρμοστεί στις αλλαγές αυτές</strong>, πράγμα που δεν είναι πάντα εύκολο. Όλη αυτή η αλλαγή μπορεί να βιωθεί σαν μια αναταραχή. Αναρωτιόμαστε <strong><em>«ποιοι είμαστε»</em></strong>. Είναι αλήθεια ότι το μεγάλωμα και η είσοδος στην εφηβεία είναι η φάση ακριβώς όπου οι νέοι άνθρωποι διαμορφώνουν άποψη για τον εαυτό τους, αρχίζουν να δημιουργούν την <strong>ταυτότητά</strong> τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι σαν να <strong>χάνουν το παιδικό καλούπι τους και να καλούνται να φτιάξουν ένα καινούριο, μένοντας στο μεσοδιάστημα χωρίς καλούπι.</strong> Αυτό είναι φυσιολογικό να δημιουργεί ένα αίσθημα κενού, εξωτερικού και εσωτερικού. Ο έφηβος νιώθει ακάλυπτος, χωρίς άμυνες.</p>
<p style="text-align: justify;">Στα πλαίσια αυτά, η εμφάνιση αποκτά κεντρικό ρόλο κατά τη δόμηση της ταυτότητας του εφήβου. <strong>Βλέποντας την εμφάνισή του να αλλάζει, εύλογα θα αναρωτηθεί:  <em>«Είμαι όμορφος; Είμαι άσχημος;»</em></strong><em> </em>Μην έχοντας σαφή άποψη για τον εαυτό του, ο έφηβος θα αναζητήσει την απάντηση στο ερώτημα «ποιος είμαι» στο βλέμμα των άλλων. Θα στηριχτεί στις αρχές της μόδας, τις προτιμήσεις και τις αξίες της παρέας για να προσελκύσει το ενδιαφέρον και την προσοχή των συνομήλικων του. Θα χρησιμοποιήσει έντονο μακιγιάζ και σκουρόχρωμα ρούχα για να προστατευτεί από το κενό που αισθάνεται. Θα φτιάξει μια ιδανική εικόνα του εαυτού του στηριζόμενος στις τρέχουσες τάσεις και θα προσπαθήσει να την προσεγγίσει κάνοντας γυμναστική, ειδική διατροφή και αγοράζοντας συγκεκριμένα είδη ένδυσης. Πολλές φορές μάλιστα θα προσπαθήσει να ξεχωρίσει με μία προκλητική εμφάνιση.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η ενασχόληση αυτή είναι αναμενόμενη και φυσιολογική</strong> δεδομένου ότι με τον τρόπο αυτό ερχόμαστε κοντά με τις αλλαγές που μας συμβαίνουν, αλληλεπιδρούμε και ανταλλάσσουμε απόψεις με τα άτομα της παρέας μας και σταδιακά διαμορφώνουμε το δικό μας προσωπικό στυλ και ύφος.</p>
<p style="text-align: justify;">Η αναμέτρηση όμως με τον καθρέφτη είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι πάντα αντικειμενική και η απάντηση που μας δίνει είναι σαφέστατα ελλιπής. <strong>Ο καθρέφτης δεν μπορεί να μας δείξει ποτέ αυτό που αντικρίζουν οι άλλοι κι αυτό γιατί ένα πρόσωπο δεν αποκαλύπτει την προσωπικότητα του παρά μόνο όταν ζωντανεύει.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το να μας ενδιαφέρει μια καλή και φροντισμένη εμφάνιση είναι καλό. Το να επιθυμούμε να  δώσουμε στην εμφάνισή μας στοιχεία του χαρακτήρα μας, επίσης. Αρκεί να μην μένουμε όμως μόνο εκεί, στο εξωτερικό.<strong> Γιατί τι έχει να (απο)δείξει ένα είδωλο του καθρέφτη για τα όνειρα, την προσωπικότητα και τις ικανότητές μας;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Εδώ βρίσκεται και <strong>η διαφορά ανάμεσα στην ομορφιά και τη γοητεία</strong>. Εύκολα μπορούμε να κουραστούμε από έναν εξωτερικά εντυπωσιακό αλλά ενοχλητικό άνθρωπο, ενώ από την άλλη πλευρά πολύ δύσκολα θα ξεκολλήσουμε τα μάτια μας από πρόσωπα ατελή αλλά γεμάτα αυτοπεποίθηση και ζωντάνια. Σίγουρα θα έχουμε νιώσει υγιή ζήλια για έναν συνομήλικο ή μία συνομήλικη που δραστηριοποιείται έντονα, χαμογελάει συχνά και μοιάζει να νιώθει σιγουριά ακόμη και αν εμφανισιακά δεν έχει προδιαγραφές μοντέλου.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Το στοίχημα έγκειται στο να αξιοποιήσουμε και να αναδείξουμε παράλληλα αυτό που </strong><strong><em>είμαστε</em></strong><strong>, τα όμορφα στοιχεία της προσωπικότητάς μας.</strong> Το να προσελκύουμε απλώς την προσοχή με τρόπους που δεν μας εκφράζουν ως προσωπικότητες, το να συγκεντρώνουμε  τα βλέμματα πάνω σε κάτι που <em>δεν</em> έχουμε, ενέχει τον κίνδυνο να απογοητευτούμε: ξέρουμε ότι είναι ψεύτικο.</p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>Έχουμε λοιπόν μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία να μας επιτρέψουμε να αναδείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό.</strong> Να προσπαθήσουμε και εμείς οι ίδιοι με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα να αναζητήσουμε εκείνα τα στοιχεία που πραγματικά μας εκφράζουν σε όλα τα επίπεδα, εμφανισιακά, πνευματικά κλπ. μια διαδικασία η οποία μπορεί να είναι πλαισιωμένη με την αγωνία του άγνωστου, είναι όμως και αφάνταστα δημιουργική τη στιγμή που έχουμε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε διαφορετικές επιλογές και να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι αυτά που μας ταιριάζουν καλύτερα, αυτό που θέλουμε να είμαστε. Και <strong>όσο μένουμε πιστοί στον εαυτό μας και στην εσωτερική μας φωνή τόσο περισσότερο το είδωλο του καθρέφτη θα είναι απλώς ένα ελάχιστο δείγμα της αληθινής μας γοητείας.</strong></p>