<p style="text-align: justify;"><strong>Είναι γεγονός ότι μια λειτουργία που προσφέρει η οικογένεια είναι να προσφέρει στα παιδιά το προστατευτικό κέλυφος, μέσα στο οποίο τους δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να πειραματιστούν και να νιώσουν άνετα.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Συμβουλές από τον Αναπτυξιακό Εργοθεραπευτή, Στέλιο Μαντούδη</strong> (<a href="http://www.mandou.gr/">www.mandou.gr</a>)</p>
<p> <img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/giatroi/MantoudisOKkk.jpg&amp;amp;width=248" alt="Μαντούδης Στέλιος " width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;">Τα πράγματα αλλάζουν όμως όταν τα παιδιά βγουν έξω από την οικογένεια, π.χ όταν πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό ή στην παιδική χαρά, όπου πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνα τους και να προσδιορίσουν τις σχέσεις τους με τα άλλα παιδιά. Τότε το παιδί μπορεί να παρουσιάσει τα πρώτα στοιχεία φόβου και ανασφάλειας. Σήμερα, στην εποχή της ταχύτητας και του ανταγωνισμού, η δειλία ενός ατόμου θεωρείται μάλλον μειονέκτημα. Αυτό το μήνυμα έχουν πάρει και οι γονείς και προτρέπουν το παιδί τους να ακολουθήσει μια πιο ενεργητική στάση προς τους συνομήλικους του.</p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong>Χαρακτηριστικά των δειλών  παιδιών</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />• Τα δειλά παιδιά προσπαθούν να περάσουν απαρατήρητα<br />• Δείχνουν έντονη ευαισθησία στο ενδεχόμενο απόρριψης τους, ενώ ζωηρό ενδιαφέρον σχετικά με την εκτίμηση που δείχνουν οι γύρω τους<br />• Συχνά δυσκολεύονται να προσεγγίσουν άλλα παιδιά ή να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες<br />• Όταν πάνε στο σχολείο μπορεί, ενώ ξέρουν το μάθημα τους, να μην σηκώνουν το χέρι ή να μην απαντούν σε ερωτήσεις του δασκάλου ή να απαντούν με φωνή χαμηλή και διστακτική<br /><br />Σε αυτό το σημείο πρέπει να διακρίνουμε την συστολή που παρουσιάζουν τα μωρά, σε κάποιες φάσεις τις ανάπτυξης τους, για τα ξένα πρόσωπα, πράγμα που είναι φυσιολογικό. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς εάν κάποιο παιδάκι γεννιέται δειλό ή γίνεται δειλό. Έρευνες πάντως έχουν δείξει ότι υπάρχει κάποια κληρονομική προδιάθεση προς την δειλία ή την ντροπαλότητα.<br /><br /><strong>Τι να γνωρίζουν οι γονείς</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />• Η δειλία μπορεί να ξεπεραστεί αν και οι ίδιοι βοηθήσουν το παιδί. Τα μικρά παιδιά συχνά είναι πιο συνεσταλμένα από τα μεγαλύτερα, επειδή κάθε μέρα βιώνουν νέες καταστάσεις<br />• Εάν οι ίδιοι οι γονείς είναι δειλοί στις καθημερινές τους επαφές είναι βέβαιο ότι αποτελούν πρότυπο συνεσταλμένης συμπεριφοράς. Να μην ξεχνούν ότι το παιδί τους έχει την προσοχή του στραμμένη πάνω τους<br />• Το παιδί παίρνει θετικά μηνύματα, όταν βλέπει τους γονείς του να είναι ομιλητικοί, να συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες να ανταποκρίνονται σε χαιρετισμούς κ.τ.λ<br />• Όταν το παιδί ακούει τους γονείς να μιλάνε για τους φίλους τους και για το πόσο απολαμβάνουν την παρέα τους, μαθαίνει ότι ο σκοπός της απόκτησης κοινωνικών ικανοτήτων είναι να νιώσουν πιο ευτυχισμένοι και πλήρεις<br />• Πολλές φορές το παιδί θέλει να πάρει πρωτοβουλία, όμως νιώθει ανασφάλεια μην τυχόν κάνει κάποιο λάθος<br />• Το παιδί χρειάζεται επιβεβαίωση και αποδοχή<br />• Για τον παραπάνω λόγο είναι απαραίτητο να ενθαρρύνουν το παιδί να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματα του<br />• Χρειάζεται να του δείχνουν εμπιστοσύνη<br />• Πρέπει να το παροτρύνουν να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να το επαινούν κάθε φορά που κάνει κάτι καλό, προσέχοντας τις λέξεις που χρησιμοποιούν για να τονίσουν την ευχαρίστηση τους. Για παράδειγμα να του πουν «Η Γεωργία χάρηκε πολύ που σε άκουσε να μιλάς στο σχολείο σου»<br />• Να παίζουν μαζί του παιχνίδια με ρόλους φτιάχνοντας υποθετικές καταστάσεις, όπου το παιδί θα πρέπει να πάρει κάποια θέση δυναμική<br />• Καλό είναι να καλούν συχνά κάποιο παιδί στο σπίτι τους και να οργανώνουν τον τρόπο που θα περάσουν την ώρα τους, τουλάχιστον στην αρχή<br />• Είναι απαραίτητο να ενθαρρύνουμε το παιδί να λαμβάνει πρωτοβουλίες<br />• Χρειάζεται να του δίνουν ευκαιρίες και δυνατότητες να αναπτύξει κάποιο χόμπι ή να το προτρέπουν σε κάποια αθλητική δραστηριότητα<br />• Αυτοί που δεν κάνουνε λάθη είναι αυτοί που δεν κάνουν τίποτα. Το παιδί χρειάζεται να ξέρει ότι όλοι κάνουμε λάθη. Πρέπει οι γονείς να ενθαρρύνουν το παιδί να προσπαθήσει, και να δέχονται την αποτυχία του χωρίς να το πληγώνουν με τα λόγια τους<br />• Οι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα όταν ακούν δηλώσεις για το πώς νιώθουν οι άλλοι παρά για το τι τους ενοχλεί. Έτσι  το παιδί είναι καλύτερα να ακούει από τον γονέα «Αισθάνομαι άσχημα που μαλώσαμε χτες» από το ότι «Δεν έπρεπέ να το είχες κάνει αυτό χτες»<br />• Μην  υποτιμάται και αγνοείτε τους φόβους του παιδιού<br />• Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε αρνητικές λέξεις και προτάσεις όπως  αντί του  «Μην κρατάς το μαχαίρι θα κοπείς» να πούμε «Κράτα το μαχαίρι έτσι ώστε να είσαι ασφαλής».<br />• Να γνωρίζουμε ότι τα παιδιά χρειάζονται να νιώθουν ότι μπορούμε να τα εμπιστευθούμε εάν θα θέλαμε να μπορούν και τα ίδια να εμπιστεύονται τον εαυτό τους<br />• Όταν η δειλία του παιδιού είναι υπερβολική, είναι καλύτερα να συμβουλευτούν κάποιον Ειδικό<br />• Nα αποφεύγουν να δίνουν στο παιδί ρόλους. Οι γονείς συχνά έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί τους με αποτέλεσμα να του δημιουργούν άγχος για την εκπλήρωση τους. Το παιδί μπορεί να πάει καλύτερα από ότι νομίζει μόνο εάν μπορέσει να αποτινάξει αυτούς τους ρόλους<br /><br /><strong>Στο σχολείο</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />• Ειδικά τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την σχολική τους επίδοση, συνήθως χάνουν την αυτοπεποίθηση τους όσο αφορά την συνολική συμπεριφορά τους στην τάξη. Σε αυτή την περίπτωση, η δασκάλα θα πρέπει να κάνει το κάθε παιδί να νιώσει ότι είναι ιδιαίτερο και σημαντικό μονό και μόνο επειδή προσπαθεί<br />• Σε ένα παιδί που είναι αδύναμο σε  μερικά μαθήματα και κοινωνικά ανασφαλές κάλο θα ήταν να  του δίναμε τον υπεύθυνο ρόλο να βοηθήσει τους συμμαθητές του στα μαθήματα που ο ίδιος είναι πιο δυνατός<br />• Εάν οι ασκήσεις για το σπίτι δημιουργούν πρόβλημα στο παιδί, δοκιμάστε να του οριοθετήσετε το χρόνο στον οποίο θα διαβάσει, υποσχόμενοι ότι μόλις τελειώσει θα ξεκινήσετε μαζί μια άλλη δραστηριότητα<br /><br /><strong>Τι να αποφεύγουν</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />• Να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί<br />• Να το πιέζουν να κάνει πράγματα που δεν μπορεί<br />• Να το φέρνουν σε δύσκολή θέση όταν είναι μπροστά και οι άλλοι<br />• Να το συγκρίνουν με άλλα παιδιά ή με τους ίδιους<br />• Να είναι υπερβολικοί χρησιμοποιώντας φράσεις, όπως σε «είδα επιτέλους να παίζεις και εσύ» κ.λ.π</p>