<p style="text-align: justify;"><strong>Aναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Καλημερα, εχω ενα αγορακι 2 χρονων χωρισα με τον συζυγο μου. 1 μηνα τωρα ο γιος μου εδω και μια εβδομαδα φοβαται με το παραμικρο οτι θορυβο ακουσει παραταει οτι κανει και τρεχει στην αγκαλια μου και βλεπω στα ματια του τον φοβο πως πρεπει να το χειριστω. Ακομα δεν του εχω μιλησει οτι χωρισαμε με τον μπαμπα του πρεπει να το κανω τωρα;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αλεξάνδρα </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην <strong>Μαρία Παπαδημητρίου</strong>, παιδοψυχίατρο (συνεργάτιδα της θεραπευτικής και διαγνωστικής Μονάδας για το Παιδί, Σπύρος Δοξιάδης)</p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/giatroi_thumbs/maria%20photo2OK.jpg&amp;amp;amp;amp;width=248" alt="ΜΑΡΙΑ Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ" width="99" /></span></p>
<p style="text-align: justify;">Το διαζύγιο είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη για όλα τα μέλη της οικογένειας και ιδιαίτερα για τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό η όποια απόφαση σχετικά με την λύση του γάμου και τις αλλαγές που αυτή θα σημάνει για τη ζωή της οικογένειας να είναι σαφής, ξεκάθαρη και οριστική όταν ανακοινωθεί στα παιδιά, ανεξάρτητα της ηλικίας τους. Η ανακοίνωση αυτή θα πρέπει να γίνει με την παρουσία και των δύο γονιών οι οποίοι θα έχουν σε όλα συμφωνήσει ως προς το τι πρόκειται να ακολουθήσει σε σχέση με τους ίδιους και τα παιδιά (που θα μείνουν, ποιος θα μείνει με ποιόν, πόσο συχνά θα συναντιούνται, ποιος θα θέτει κανόνες και όρια). Θα πρέπει επίσης αυτό να γίνει πριν από οποιαδήποτε αλλαγή η οποία θα είναι εμφανής στα παιδιά (γονείς που δεν κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο, ο ένας από τους δύο γονείς να φύγει από το σπίτι). Οι γονείς θα πρέπει να αντέξουν τις όποιες αντιδράσεις των παιδιών, να ακούσουν τις αντιρρήσεις τους, να αναγνωρίσουν το θυμό και τα υπόλοιπα αρνητικά συναισθήματα τα οποία ενδεχομένως εκείνα θα εκφράσουν. Είναι σημαντικό να μην επιτρέψουν στα παιδιά να ενοχοποιηθούν ή να προσπαθήσουν να τα ξαναφτιάξουν στους γονείς τους αναλαμβάνοντας ρόλους που δεν τους αναλογούν. Τέλος, είναι αναγκαίο να έχουν οι γονείς κατά νου ότι οι συζητήσεις αυτές σχετικά με το διαζύγιο θα επαναληφθούν πολλές φορές τόσο κατά την φάση της ανακοίνωσης όσο και σε κάθε νέα αναπτυξιακή φάση στην οποία θα μπαίνουν τα παιδιά, καθώς θα επεξεργάζονται με έναν καινούργιο τρόπο την κατάσταση και την απώλεια που βίωσαν μέσα από το διαζύγιο. Ειδικότερα η αναπτυξιακή φάση στην οποία βρίσκεται το συγκεκριμένο παιδί και τα ψυχοσυναισθηματικά ζητήματα που θα πρέπει να επιλυθούν κατά την διάρκεια της δικαιολογούν τις αντιδράσεις του, δεδομένης της μη ενδεδειγμένης διαχείρισης του θέματος του διαζυγίου από τους γονείς, αλλά ενδεχομένως και άλλων θεμάτων τα οποία να προϋπήρχαν και να μην είχαν γίνει αντιληπτά. Θα πρέπει λοιπόν να γίνει ανακοίνωση στο παιδί όπως περιγράφω παραπάνω και με όρους που εκείνο μπορεί να αντιληφθεί, όσο πιο ξεκάθαρα και χωρίς ψέματα ή εκλογικεύσεις, ενώ θα είχε σημασία η επικοινωνία των γονιών με κάποιον ψυχίατρο παιδιών και εφήβων ή διεπιστημονική ομάδα, όπως αυτή που λειτουργεί στη Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το παιδί «Σπύρος Δοξιάδης», προκειμένου να διερευνηθεί αν υπάρχουν και άλλα ζητήματα που παρεμποδίζουν την φυσιολογική ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη.</p>
<p><span><br /></span></p>