Καρκίνος της μήτρας. Διάγνωση, αντιμετώπιση και πρόληψη

08/07/2014
Ομάδα Σύνταξης
Ογκολογία

<div>Γράφει για το boro.gr ο Μακρής Γιώργος- Μάριος, MD, MSc,</div>
<div>Γυναικολόγος- Μαιευτήρας, Ειδικός Γυναικολόγος Ογκολόγος,</div>
<div> </div>
<img src="/contentfiles/specialists/makris.jpg" alt="" width="200" height="209" />
 
<!–?xml version="1.0" encoding="UTF-8" standalone="no"?–> Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να μας δώσει συνοπτικά κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για τον καρκίνο της μήτρας. Όταν μιλάμε για τον καρκίνο της μήτρας συνήθως το ταυτίζουμε με την κακοήθη νεοπλασία του ενδομητρίου. 
Στην πραγματικότητα υπάρχουν και άλλες κακοήθεις οντότητες της μήτρας, αλλά αυτές είναι πολύ σπανιότερες. Ο καρκίνος αυτός θεωρείται ότι έχει την καλύτερη πορεία από τους γυναικολογικούς καρκίνους. Τούτο ισχύει πρώτιστα διότι δίνει έγκαιρα ύποπτα σημάδια και για αυτό καλό είναι να είμαστε υποψιασμένοι.
Συνήθως αφορά σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, γύρω στα 65 έτη. Μπορεί να είναι παχύσαρκη, να έχει πρόωρη έναρξη της περιόδου, καθυστερημένη εμμηνόπαυση, να έχει πάρει μακροχρόνια ορμόνες ή ταμοξιφένη για καρκίνο του μαστού ή σπανιότερα να υπάρχει οικογενής προδιάθεση. Το συνηθέστερο πρώιμο σημάδι είναι η μετεμμηνοπαυσιακή κολπική αιμόρροια. Έστω και ένα επεισόδιο θα πρέπει να μας κινητοποιήσει και να καταφύγουμε άμεσα στο γυναικολόγο.
<img src="/contentfiles/photos/ygeia/ogkologia/b936d7c80f90d5d4be6f149ad19d13e7.png" alt="" width="119" height="119" />
Η διάγνωση γίνεται με την απόξεση της μήτρας και με την ιστολογική ταυτοποίηση του προβλήματος. Συνήθως το ιστορικό της γυναίκας και η κλινική εξέταση θέτουν τις βάσεις για τη διάγνωση. Συμπληρωματικά χρησιμοποιούμε το υπερηχογράφημα, την αξονική, μαγνητική και PET τομογραφία. 
Η αντιμετώπιση είναι πρώτιστα χειρουργική με την αφαίρεση της μήτρας και των εξαρτημάτων και την λήψη βιοψιών από συγκεκριμένα όργανα της κοιλιάς. Το χειρουργείο αυτό μπορεί να γίνει ανοιχτά, λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, ενώ η ριζικότητα της επέμβασης διαφέρει για την κάθε ασθενή. Ακόμα νεότερες τεχνικές όπως αυτή του λεμφαδένα φρουρού μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση του καρκίνου του ενδομητρίου. 
Στις νεότερες γυναίκες που δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμα την οικογένειά τους υπάρχει η δυνατότητα να διατηρήσουμε τη μήτρα υπό προϋποθέσεις και λαμβάνοντας κατάλληλη ορμονική θεραπεία. Μετά την ολοκλήρωση της τεκνοποίησης θα πρέπει βέβαια να ολοκληρώσουμε την υστερεκτομή. Μετά το χειρουργείο σε κάποιες ασθενείς με υψηλότερο κίνδυνο, λόγω του είδους ή της έκτασης του καρκίνου ίσως χρειαστεί να συμπληρώσουμε τη θεραπεία μας με κάποια τοπική ακτινοβολία ή και χημειοθεραπεία. Σε περιπτώσεις ασθενών που δεν θα βοηθηθούν από ένα χειρουργείο καταφεύγουμε απευθείας στη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας. 
Η πρόγνωση της νόσου είναι εξαιρετική και οι υποτροπές δεν είναι συνήθεις. Σπανιότερα χρειάζεται γενετικός έλεγχος όταν η νόσος εμφανιστεί σε νεότερες ασθενείς ή υπάρχουν πολλά περιστατικά συγκεκριμένων κακοηθειών στην ίδια οικογένεια. 
Η καλύτερη πρόληψη για τον καρκίνο αυτό είναι η προσοχή του βάρους, η αποφυγή του καπνίσματος, η ανεξέλεγκτη λήψη ορμονών και η έγκαιρη αναζήτηση ιατρικής βοήθειας επί ύποπτης αιμορραγίας σε όλες τις μεγαλύτερες ηλικίες πριν ή μετά την εμμηνόπαυση. Σε κάποιες περιπτώσεις ύποπτα κύτταρα μπορεί να αναγνωριστούν στο ΠΑΠ τεστ, ενώ υπάρχει η δυνατότητα προληπτικής εξέτασης του ενδομητρίου με κυτταρολογική τεχνική παρόμοια με αυτή του παπ τεστ σε εξειδικευμένα κέντρα.