Τα μπλέ της χαράς και της…λύπης

Η εικόνα του Ντιέγκο Μαραντόνα να κλαίει μετά τον τελικό του ’90 στη Ρώμη έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα. Από τα δις, ίσως και τρις εκατομμύρια φωτογραφιών του… θεού Ντιέγκο αυτή είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική. Η πιο ανθρώπινη.

Κι όμως αν αφήσουμε το πρόσωπο με τα δάκρυα και πάμε πιο κάτω θα δούμε ότι στο ματς εκείνο η Αργεντινή φορούσε τη μπλε φανέλα της κι όχι τη γαλανόλευκη. Η Γερμανία ήταν τυπικά γηπεδούχος κι η Αργεντινή υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει τα μπλε. Καλή ώρα όπως θα συμβεί και την Κυριακή στον τελικό αυτού του Μουντιάλ .

Για τους προληπτικούς Αργεντίνους η μπλε στολή φέρνει άσχημες αναμνήσεις. Δεν είναι γούρική. Με εξαίρεση το 1986 στο Μέξικο που η μπλε στολή επιλέχτηκε στον αγώνα με την Αγγλία η Αργεντινή μόνο κακές στιγμές έχει να θυμάται. Κακές στιγμές και κόκκινες κάρτες.

Το ματς με το χέρι του θεού ήταν η μόνη παράσταση αξιώσεων που είχε «χάπι έντ» για τους Νοτιοαμερικάνους.

Το 1990 στον τελικό του Ιταλικού Μουντιάλ η Αργεντινή εκτός από τον αγώνα έχασε και τους Πέδρο Μονζόν και Γκουστάβο Ντεζότι που αποβλήθηκαν στο 65’ και 87’ αντίστοιχα.

Το 2002 η μπλε εμφάνιση χρησιμοποιήθηκε στον τελευταίο αγώνα των ομίλων στο 1-1 με την Σουηδία που έφερε τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Μουντιάλ. Ο αποκλεισμός ήταν πικρός γιατί εκτός από την ήττα που προηγήθηκε από την Αγγλία οι Αργεντίνοι είχαν ελπίδες να προκριθούν αφού οι Άγγλοι έμειναν στο 0-0 με τη Νιγηρία.

Το 2006 στη προημιτελική φάση πάλι με μπλε στολή έχασαν στα πέναλτι από τους Γερμανούς (4-2) σε ένα ματς που τελείωσε 1-1 στο ενενηντάλεπτο και στη παράταση.

Φέτος η τελευταία εμφάνιση με τα μπλε έγινε πριν το Μουντιάλ. Στο φιλικό με το Τρίνιταντ Τομπάγκο στο «Μουμεντάλ». Ήταν μια χαλαρή νίκη με 3-0 με σκόρερ τους Παλάσιο (45+1), Μασεράνο (51’) και Μάξι Ροντρίγκεζ (64’).

  

Σχετικά άρθρα