Το Μουντιάλ έριξε την αυλαία του, ο Πούτιν ήταν εκεί για να θυμίσει πως σε τέσσερα χρόνια η  χώρα του θα το διοργανώσει και τα ξενύχτια της αγωνίας, αλλά και της απόλαυσης παίρνουν τέλος. Τι κρατάμε στον «σκληρό δίσκο» του μυαλού μας; Στιγμές. Όμορφες και πικρές. Τις δέκα καλύτερες και υποκειμενικές φυσικά σας τις παρουσιάζουμε…

Νο 1 Το φιάσκο της Βραζιλίας

Σπάνια ένας ημιτελικός θα μείνει τόσο έντονα στη μνήμη όλων μας. Μετά από χρόνια στο «ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» η δύσκολη ερώτηση θα είναι πόσο ήρθε ο τελικός του Μουντιάλ του 2010. Ο ημιτελικός θα είναι μια από τις εύκολες ερωτήσεις. Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει εύκολα αυτό το 1-7. Πολύ περισσότερο οι Βραζιλιάνοι που θα πρέπει να επανασχεδιάσουν την ποδοσφαιρική τους πολιτική. Ο Φελίπε Σκολάρι ήταν το θύμα σε μια ομάδα που δεν είχε τίποτα από τη λάμψη του παρελθόντος και δεν μπορούσε να υποσχεθεί για το μέλλον.

Νο 2 Λουίς Σουάρες

Δεν είναι η πρώτη φορά που δαγκώνει αντίπαλο, αλλά σίγουρα το μέγεθος της διοργάνωσης και η κρισιμότητα του αγώνα έπαιξαν το ρόλο τους. Ο Ουρουγουανός που οδήγησε ψηλά την ομάδα του την γκρέμισε στα τάρταρα της ανυποληψίας. Η ενέργειά του στον αγώνα της Ιταλίας με τον Κιελίνι έπαιξε παντού. Και διακωμωδήθηκε από τα μίντια και τα σόσιαλ μίντια. Ο Σουάρες με την τακτική που ακολούθησε έδειξε απλά ότι έχει ταλέντο με τη μπάλα στα πόδια, αλλά δεν έχει κρίση.

Νο 3 Από το twitter στο facebook

Οι αναρτήσεις στα social media δημιούργησαν μια νέα τάση που θα κυριαρχήσει στο μέλλον. Δεν αρκεί πλέον η παρακολούθηση ενός γεγονότος. Απαραίτητος είναι και ο σχολιασμός του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δίπλα στο τηλεκοντρόλ απαραίτητο είναι και το tablet ή το κινητό νέας γενιάς για τις αναρτήσεις την ώρα του αγώνα, αλλά και τη κουβέντα με ανθρώπους που δεν ξέρεις κι ούτε πρόκειται να γνωρίσεις. Το hashtag είναι πλέον το νέο απέραντο καφενείο που σε φέρνει στο επίκεντρο…

Νο 4 Το τέλος των μεγάλων (;)

Η Ισπανία, η Αγγλία, η Ιταλία, η Ρωσία, η Πορτογαλία είναι μερικές από τις ισχυρές ποδοσφαιρικές δυνάμεις που έφυγαν νωρίς από τη διοργάνωση. Μόνο που η απουσία τους δεν έγινε αισθητή. Κανείς δεν έκλεψε πραγματικά για τα αστέρια που δεν προχώρησαν. Το «νέο αίμα» ανέβηκε στη ποδοσφαιρική πασαρέλα και περπάτησε όσο πιο μακριά μπορούσε. Παίκτες με διάθεση και όρεξη από… μικρομεσαίες χώρες διεκδίκησαν το μερίδιό τους στη διασημότητα που προσφέρει ένα Μουντιάλ. Και φυσικά στις μεταγραφικές ευκαιρίες.

Νο 5 Ο αιφνιδιασμός του Κρουλ

Ο Λουίς Φαν Γκαλ έγραψε ιστορία με την έμπνευσή του στα πέναλτι του αγώνα με τη Κόστα Ρίκα να αλλάξει τερματοφύλακα στα πέναλτι. Ο Σίλεσεν στο τέλος της παράτασης έδωσε τη θέση του στον Κρουλ έγινε ήρωας ανατρέποντας τα σχέδια των Κεντροαμερικάνων που άλλον περίμεναν στη διαδικασία κι άλλος τους προέκυψε. Στον επόμενο αγώνα πάντως με την Αργεντινή ο Ολλανδός δεν αιφνιδίασε. Άφησε τον Σίλεσεν και η ομάδα του αποκλείστηκε με 2-4!

Νο 6 Οι αδυναμίες της φυλής

Η εθνική πήγε καλύτερα του αναμενομένου στη διοργάνωση. Αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη Κόστα Ρίκα. Μόνο που στη πορεία φάνηκαν τα ελαττώματα της φυλής. Ο καυγάς του Μανιάτη με τον Τζαβέλα πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως και η φυγή του Πορτογάλου μετά το τελευταίο ματς. Ενδιάμεσα τα άκουσε ο Κατσουράνης,  έγινε ήρωας ο Σαμαράς και «μαύρο πρόβατο» ο Γκέκας . Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. Τόσο στο καλό, όσο και στο άσχημο. Από τις στιγμές που η ομάδα στάθηκε πιο ψηλά από την «κοινή γνώμη».

Νο 7 Η επανάσταση των μικρών

Οι μεγάλες ομάδες με τα μεγάλα αστέρια δεν έλαμψαν. Παίκτες κουρασμένοι και χορτασμένοι ακόμα και να ήθελαν δεν μπορούσαν. Αντίθετα νέες δυνάμεις ήρθαν δυναμικά στο προσκήνιο. Η Κολομβία έκανε τη μεγαλύτερη φασαρία. Από κοντά και η Κόστα Ρίκα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως χώρες που επίσης έπαιξαν καλά. Η Αλγερία, ακόμα και η Χιλή με το Μεξικό.

Νο 8 Η ΦΙΦΑ αλλάζει…

Η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν μπορεί να παραμείνει ίδια. Μια παρέα γέρων δεν μπορεί να διαφεντεύει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο. Το πρόσφατο με τα εισιτήρια θα δημιουργήσει πολλές αντιδράσεις το επόμενο διάστημα. Ο Μπλάτερ σιγά σιγά και βιολογικά δεν θα μπορεί να ελέγξει τα του οίκου του. Ο Πλατινί καραδοκεί. Θα είναι ο διάδοχός του. Κανείς δεν ξέρει…

Νο 9 Ποδόσφαιρο και ΗΠΑ

Αν αφήσει κάτι χειροπιαστό αυτό το Μουντιάλ είναι η διάδοση του ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ. Ο Γιούργκεν Κλίνσμαν μπορεί να μην μείνει στην ιστορία για τις προπονητικές του ικανότητες, θα μείνει όμως ως ο πρώτος μετά τον Πελέ ιεραπόστολος του αθλήματος στην υπερδύναμη. Αυτή η διοργάνωση κινητοποίησε εκατομμύρια Αμερικανών που είδαν τα δικά τους παιδιά να αγωνίζονται ηρωϊκά. Ακόμη και ο πρόεδρος Ομπάμα παρακολούθησε κάποιους αγώνες και στη συνέχεια έσπευσε να συγχαρεί τους παίκτες. Αν υπάρξει συνέχεια σύντομα θα αλλάξει ο παγκόσμιος ποδοσφαιρικός χάρτης. Σκεφτείτε να μπουν οι μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες στο ποδόσφαιρο. Ούτε δείγμα καλού ποδοσφαιριστή δεν θα μείνει στην Ευρώπη.

Νο 10 Η επίθεση μετρά…

Σε Μουντιάλ των γκολ διακρίθηκαν οι τερματοφύλακες! Φαίνεται οξύμωρο, αλλά στη διοργάνωση ενώ είχαμε πολλά γκολ δεν είχαμε μεγάλους γκολτζήδες. Αντίθετα παρά τα πολλά γκολ είχαμε σε πολλούς αγώνες ήρωες τερματοφύλακες. Ήταν το Μουντιάλ των «πορτιέρο». Από τον Οτσόα του Μέξικου ή το Νάβας της Κόστα Ρίκα, μέχρι τον Κρουλ της Ολλανδίας, τον Ρομέρο της Αργεντινής και πολλούς άλλους που τίμησαν τη φανέλα με το νο1 έστω κι αν δεν την φορούσαν όλοι. Όσα κόλπα κι αν κάνει η «adidas» με τις μπάλες που παίρνουν περίεργα φάλτσα για να ξεγελάσουν τον άνθρωπο κάτω από τα δοκάρια, πάντα θα υπάρχει μια ψυχή έτοιμη να πει «όχι» και να «κατεβάσει ρολά».

Ρολά όμως κατέβασε κι αυτή η διοργάνωση. Το ποδόσφαιρο όμως δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχίζει την αέναη κίνησή του. Μόνο πρόσωπα αλλάζει. Σε λίγους μήνες θα λέγεται Τσάμπιονς Λιγκ, σε δύο χρόνια Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και σε τέσσερα Μουντιάλ, όχι στη χαρούμενη και ράθυμη Βραζιλία, αλλά στη βλοσυρή και κρύα Ρωσία!