Γιατί μας αρέσουν τα καυτερά;

08/09/2014
Ομάδα Σύνταξης
Διατροφή

<div>
<h1>Σε ένα μικρό μπακάλικο της Κυψέλης, τίγκα στα «αποικιακά» προϊόντα και στα εξωτικά μπαχαρικά, ανακάλυψα πριν από λίγα χρόνια το ξακουστό ινδονησιακό καρύκευμα sambal oelek και ως σήμερα ο αφόρητα καυστικός αυτός πολτός από πιπερίτσες-φόνισσες δεν έλειψε ποτέ από την κουζίνα μου. Φροντίζω να ρωτώ πάντοτε τους μουσαφιραίους μου για το πόσο αντέχουν στα καυτερά και έτσι όταν μαγειρεύω τηγανητό ρύζι με λαχανικά ή ετοιμάζω γκουακαμόλε δεν ανακατεύω περισσότερο από μισό κουταλάκι ανά άτομο. Σε όσους αρειμανίως δηλώσουν πυρίμαχοι απονέμεται επιπλέον δόση απευθείας στο πιάτο για να τραβήξουν μια δοκιμασία θάρρους που κάποτε έπαιζε σπουδαίο ρόλο στις γιορτές των Αζτέκων. Το ζητούμενο σήμερα, όπως και τότε, είναι να αποτελειώσεις το φαγητό σου χωρίς αναστεναγμούς ή τρεμοπαίξιμο στα βλέφαρα και ας τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι.</h1>
</div>
Ολες οι ασιατικές μαγειρικές τέχνες αγαπούν πολύ τα περισσότερα από 200 είδη Capsicum και, επειδή γνωρίζουν πολύ καλά πως η τροφή είναι φάρμακο, αποδίδουν στη λελογισμένη χρήση τους τονωτικό, χωνευτικό και αποτοξινωτικό αποτέλεσμα.
Αν όμως απολαμβάνεις πολύ συχνά τα καυτερά, αναπτύσσεις σιγά σιγά αντοχή στην καψαϊκίνη, την ουσία που είναι υπεύθυνη για τον φλογισμό των υποδοχέων ζέστης, και ταλαιπωρείς έτσι τους βλεννογόνους στο στόμα, στο στομάχι και στο δωδεκαδάκτυλο. Ο έρωτας για τα καυτερά εδράζεται στον εγκέφαλο και μπορεί να καταλήξει σε κανονικότατο εθισμό καθώς η καψαϊκίνη διεγείρει την παραγωγή ενδορφινών οι οποίες, εκτός από το να απαλύνουν τους πόνους, μας εμβαπτίζουν σε έναν αρυτίδωτο ωκεανό μακαριότητας.
Και ένα μικρό μυστικό: Μην πίνετε νερό αν κορώσατε από τη μεξικανική σάλτσα ή το παρακάνατε με το ταμπάσκο η καψαϊκίνη δεν είναι υδατοδιαλυτή. Το μόνο που μπορεί να σας ανακουφίσει από το κάψιμο είναι μια μπουκιά ψωμί με μπόλικη ζάχαρη ή αλάτι.
 
Ορέστης Δαβίας, Βιολόγος