Αυτός είναι ο Εθνι… Κάρα!

Διαβάστε ακόμα: Επίσημα στην Εθνική ο Καραγκούνης

Ο πιτσιρικάς από τον Αμπελώνα Ηλείας που κλωτσούσε ότι έβρισκε μπροστά του είναι πλέον πρώην ποδοσφαιριστής και νυν μέλος της Εθνικής ομάδας, δηλαδή της ομάδας του.
Διότι πάνω απ’ όλα ο Γιώργος Καραγκούνης είναι Εθνική ομάδα. Είναι ο απόλυτα ταυτισμένος ποδοσφαιριστής με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Γεννήθηκε στις  6 Μαρτίου 1977 και έκανε τα πρώτα του ποσφαιρικά βήματα στην ομάδα του χωριού του, τον Αμπελώνα Ηλείας.
Με τη βοήθεια του Βαρδή Βαρδινογιάννη, η οικογένεια Καραγκούνη μετακόμισε το 1989 από τον Αμπελώνα στην Παιανία όταν ο Γιώργος ήταν μόλις 12 ετών. Τον είχε ανακαλύψει ο Χουάν Ραμόν Ρότσα ενώ προπονητής στις ακαδημίες των «πρασίνων» ήταν ο Λάκης Πετρόπουλος . Η μητέρα του, Ξένια Καραγκούνη εργάστηκε για αρκετά χρόνια στο εστιατόριο των εγκαταστάσεων του Παναθηναϊκού στην Παιανία.

Παπούτσια κάθε λίγο και λιγάκι
Ο πατέρας του υπήρξε ποδοσφαιριστής και παράγοντας του Πανηλειακού ενώ ο μικρός Γιώργος ήθελε να έχει πάντα μια μπάλα στα πόδια του. Αν δεν την είχε μετέτρεπε ακόμα και την στάντα του σχολείου σε μπάλα και ανάγκαζε τον πατέρα να τους αγοράζει κάθε λίγο και λιγάκι κανούργια παπούτσια.

Στάση… Απόλλωνας
Το 1996, η Ρζιούπολη γίνεται η νέα «φωλιά» του. Ο Παναθηναϊκός τον παραχώρησε δανεικό στο 1996 κι εκεί παίζει δύο γεμάτες χρονιές και κερδίζει το επαγγελματικό συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό.
Βέβαια για εκείνα τα χρόνια ο ίδιος έχει πει: «Εγώ σε αυτήν την ηλικία έπαιξα με την Εθνική Ελπίδων στο τελικό του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και δεν «χωρούσα» στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Μου είπαν, τότε, ότι «πρέπει να πάω να παίξω στον Απόλλωνα… για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα».

Επαγγελματικό ντεμπούτο
Στις 8 Νοεμβρίου του 1998 με προπονητή τον Βασίλη Δανιήλ κάνει ντεμπούτο στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Είναι στα 21 του και θα παίξει 24 ματς στο πρωτάθλημα και πέντε στο κύπελλο. Στη συνέχεια τον βοήθησε ο τραυματισμός του Καρλς Χάιντς Πφλίπσεν και η απόφαση του Γιάννη Κυράστα να εμπιστευτεί τον Καραγκούνη.
Ο 22χρονος «Κάρα» κάνει 31 συμμετοχές και πετυχαίνει έντεκα γκολ. Το κυριότερο είναι ότι γίνεται ο ηγέτης του Παναθηναϊκού και τον θέλουν η Μπολόνια και η Ουντινέζε .
Το 2002 ο Αγγελος Φιλιππίδης τον καλεί να ανανεώσει το συμβόλαιό του, το οποίο έληγε ένα χρόνο αργότερα. Του δίνει 300 εκ. δραχμές με τα μπόνους αλλά όχι τις εγγυήσεις που θεωρεί ότι πρέπει να πάει.

Η ώρα του Μιλάνου
Μένει στον Παναθηναϊκό αλλά τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιά έρχεται η ώρας τη αποχώρησης. Ανακοινώνει την απόφασή του και μετά το επεισοδιακό ματς με τον Ολυμπιακό στη Ριζούπολη, αναχωρεί για το Μιλάνο και την Ίντερ . Στις 18 Ιουνίου ανακοινώνεται η μεταγραφή του.
Εκεί τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Δεν κατάφερε να γίνει βασικός και με ελάχιστες συμμετοχές θα φύγει το καλοκαίρι του 2005 για τη Μπενφίκα, η οποία ανακοινώνει την απόκτησή του ως προσωπική επιλογή του Ρόναλντ Κούμαν. Υπογράφει τριετές συμβόλαιο και την πρώτη χρονιά έχει 31 συμμετοχές και ένα γκολ.

Οταν βρήκε τον Σάντος
Την επόμενη χρονιά προπονητής του είναι ο Φερνάντο Σάντος. Το πρώτο καιρό οι σχέσεις τους δεν είναι καλές καθώς  δεν βρίσκεται στα πλάνα του Πορτογάλου. Τελικά θα παίξει σε 36 ματς και θα πετύχει δύο γκολ.
Όμως και πάλι θέλει να φύγει. Όλοι λένε ότι θα πάει στην ΑΕΚ του φίλου του, Ντέμη Νικολαΐδη αλλά ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι στην Ελλάδα υπάρχει μόνο ο Παναθηναϊκός γι’ αυτόν. Επιστρέφει στην παιανία στις 12 Ιουλίου του 2007. Γίνεται και πάλι ο ηγέτης της ομάδας, δεν πήρε το πολυπόθητο πρωτάθλημα αλλά την οδήγησε στα προκριματικά του Champions League.
Την επόμενη σεζόν κάνει 35 συμμετοχές και δέκα γκολ, αλλά πάλι χωρίς πρωτάθλημα. Τελικά το πανηγύρισε το 2010, νγταμπλ μάλιστα, με 41 ματς, τα περισσότερα στην καριέρα του.

Η Πρέμιερ Λιγκ
Δύο χρόνια αργότερα, με μόλις πέντε ματς ως βασικός  φεύγει και πάλι αυτή τη φορά για την Αγγλία. Στα 35 του παίζει 28 παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ με τη Φούλαμ .
Ολα αυτά όσον αφορά τις ομάδες διότι το κεφάλαιο Εθνική ομάδα άνοιξε γι’ αυτόν στα 14 του χρόνια. Παίδων, Νέων, Ελπίδων και από το 1999 στην Ανδρών. Για την ακρίβεια από τις 20 Αυγούστου του 1999 σε ένα φιλικό με το Ελ Σαλβαδόρ στην Καβάλα με προπονητή τον Βασίλη Δανιήλ. Η κατάκτηση του Euro φυσικά είναι η μεγαλύτερη του στιγμή.

Αποθέωση για την Εθνική
Σταμάτησε το περασμένο καλοκαίρι στα γήπεδα της Βραζιλίας. Με ένα 15λεπτο standing ovation από τους συμπαίκτες του. Ισως ένα λεπτό για κάθε χρόνο με την Εθνική ομάδα. Για τις 139 συμμετοχές με την Ανδρών, τις 111 με τα υπόλοιπα κλιμάκια, δηλαδή κάπου 250 συνολικά.
Με τις επιτυχίες αταλείωτες. Με την Εθνική Ελπίδων στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1998, με την Ισπανία, τότε που οι Ιβηρες κέρδισαν με 1-0. Τρεις φορές στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2004, 2008 και 2012), φυσικά μία κατάκτηση το 2004 με τον ίδιο να σκοράρει στην πρεμιέρα κόντρα στους «οικοδεσπότες» Πορτογάλους.  Φυσικά δύο Μουντιάλ . Στη Νότιο Αφρική και το πρόσφατο στην Βραζιλία.
Το κεφάλαιο «ποδοσφαιριστής Καραγκούνης» έκλεισε. Όμως το κεφάλιο «Εθνι… Κάρα» παραμένει ανοιχτό για τον τυπάρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτόν που ο ίδιος ο Μίμης Δομάζος έχει χρίσει διάδοχό του και οι Γερμανοί αποκαλούν Ρόμπερτ Ντε Νίρο καθώς θεωρούν ότι του μοιάζει με τις γκριμάτσες του.  

Σχετικά άρθρα