<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά: </p>
<p style="text-align: justify;"><span>ΝΙΩΘΩ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΜΑΙ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΣΥΝΑΙΣΘΗΤΑ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΩ ΕΝΩ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΗΜΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΦΟΣΙΩΘΕΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΔΙΑΛΥΣΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΙΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ;</span></p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p><span><br /></span></p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Μοιάζει να φοβάστε τόσο όσο επιθυμείτε να βρίσκεστε σε μια σχέση, δηλαδή να εξαρτάστε από ανθρώπους. </div>
<div style="text-align: justify;">Αυτό το μεταίχμιο το οποίο όμως ακούγεται από τα λόγια σας μεταξύ επιθυμίας και φόβου είναι πως αν εξαρτηθείτε πλήρως από τον άνθρωπο που θέλετε να έχετε σχέση τότε αυτό θα κουράσει τη σχέση, θα τη βαρύνει και θα χάσει τη γλύκα, την ομορφιά και τη ζωντάνια της. Με λίγα λόγια έχετε βρει ένα δικό σας τρόπο να προστατεύετε τη σχέση σας από το να γίνει μια σχέση εξάρτησης που θα οδηγηθεί στη διάλυση. Αν αυτός ο τρόπος, δηλαδή το να είστε συνέχεια μεταξύ επιθυμίας και φόβου ήταν αρκετός για σας μάλλον δε θα προβληματιζόσασταν. Μέχρι εδώ αυτό που θέλω να πω είναι "μη φοβάστε, απ'τη στιγμή που προβληματίζεστε υπάρχει ελπίδα και την έχετε μέσα σας". </div>
<div style="text-align: justify;">Αυτό το οποίο αναρωτιέμαι είναι αν έχετε σκεφτεί μήπως κατά βάθος το να είστε με παρέα άλλη από το φίλο σας αποκλείεται όταν είστε με το φίλο σας. Δηλαδή όταν βγαίνετε με αυτόν βγαίνετε μόνο μ'αυτόν ενώ όταν βγαίνετε αντίστοιχα με τους-τις φίλους-φίλες σας, βγαίνετε μόνο με τους-τις φίλους-φίλες σας. Αν συμβαίνει αυτό, ξαφνικά, ο χρόνος σας χωρίζεται μεταξύ των δύο κι εσείς γίνεστε αυτομάτως ένας διαιτητής που κοιτά να μη δυσαρεστήσει κανέναν. Αυτό σας κουράζει και σας αναγκάζει να αναρωτηθείτε "ποιον από τους δύο, τους-τις φίλους-φίλες ή αυτόν;" Και φυσικά όσο το πάθος φουντώνει "αυτός" κερδίζει πανηγυρικά. Μπορεί άραγε να υπάρξει μια σύνθεση; Να εξοικειώσετε το φίλο σας με την παρέα σας; Έχει αυτή τη διάθεση;</div>
<div style="text-align: justify;">Παρ'όλα αυτά εφόσον βρίσκεστε στη θέση να αναρωτιέστε "τι σας συμβαίνει" αυτό σημαίνει πως ό,τι και να πάθατε έχετε διάθεση να το διορθώσετε. Είναι πολύ πιθανό οι φίλοι και φίλες που απομακρύνθηκαν "ασυναίσθητα" να σας έκαναν χώρο για να ζήσετε αυτό που ζείτε με το φίλο σας. Το μόνο που χρειάζεται για να επανασυνδεθείτε είναι να πάρετε τηλέφωνο και να βγείτε μαζί τους όχι απολογούμενη, ούτε με διάθεση να εξηγήσετε, αλλά κυρίως ρωτώντας πως βλέπουν αυτοί-αυτές την κατάσταση και ακούγοντας τι έχουν να πουν. Ο καθένας θα σας δώσει μια δική του ερμηνεία και εξήγηση. Όμως οι περισσότεροι θα έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Κρατήστε αυτό. Συνήθως είναι ότι πιο κοντά στην πραγματικότητα.</div>
<p><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>