<p>Αναγνώστης ρωτά: </p>
<p>Γεια σας, με λενε Νικο και θα σας πω κι εγω την ιστορια μου… Ειμαι 36 ετων αρραβωνιασμενος με μια κοπελα 32 ετων 1 χρονο τωρα και ζουμε μαζι, εκεινη αφησε τη δουλεια της στην Αθηνα πριν ενα χρονο και ηρθε στην επαρχια να ζησουμε μαζι και εκεινη απο επαρχια ειναι, ολα ξεκινησαν ιδανικα αφου εκεινη επαιρνε ταμειο ανεργειας κι εγω δουλευα. Ξαφνικα το Φεβρουαριο εμεινα κι εγω απο δουλεια αλλα παρολα αυτα ενα ποσο των 500 ευρω το εφερνα στο σπιτιαπο τον φεβρουαρι μεχρι και τον ιουνιο περασαμε πολλυ δυσκολα μεχρι που ξαφνικα ολα αλλαξαν, βρηκε μια πολυ καλη δουλεια, εγω εξακολουθουσα να φερνω χρηματα στο σπιτι και ξαφνικα μετα απο 2 μηνες της ανακοινωσαν οτι θα γινει διευθυντρια και απο υπαλληλακι των 550 ευρω θα παει στα 1900…Όλα εμοιαζαν τελεια αλλα δεν ηταν της γυρισε το μυαλο αρχισε να βγαινει τα βραδια για επαγγελματικα ραντεβου και τετοια και εμενα με αγνοουσε πληρως αυτο ηταν καναμε μια κουβεντα και μου ζητησε να χωρισουμε γιατι πιεστηκε που τα βγαζαμε δυσκολα….αν ειναι δυνατον γιατι τωρα και οχι τοτε αναρωτηθηκα; Τελος παντων πριν 10 μερες χωρισαμε και πλεον εμεινα εκτος απο δουλεια και χωρις σπιτι, αμαξι και γυναικα ζω πλεον στην αδελφη μου αλλα δεν ειμαι καλα… ολα ηρθαν μαζεμενα συμβουλευστε με κατι την αγαπαω βεβαια αλλα οπως φερθηκε δεν αξιζει να ειναι μαζι μου…</p>
<p> </p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p><span><br /></span></p>
<div>Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div> </div>
<div>Είναι σημαντικό για σας αυτή τη στιγμή να διασαφηνίσετε τα συναισθήματά σας τα οποία μοιάζει να μπλέκονται αρκετά μεταξύ τους λόγω των πολλών αλλαγών που βιώνετε. </div>
<div>Είναι αναμενόμενο το αίσθημα του θυμού όταν η βάση για τη σχέση σας είναι η αμοιβαία στήριξη και εμπιστοσύνη την ώρα που για το άλλο μέρος (το-τη σύντροφο) είναι άλλα τα κριτήρια. Αυτό μας κάνει πολλές φορές να νιώθουμε πως "μας κορόιδεψαν" ή "μας χρησιμοποιούσαν". Στην πραγματικότητα όμως ο άνθρωπος που μπήκε στη διαδικασία να σχετιστεί μαζί μας για άλλους λόγους πέρα από την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, όπως μοιάζει να έκανε η πρώην σύντροφος σας, δείχνει ακριβώς το αντίθετο: Την αδυναμία για πραγματική εξάρτηση και εμπιστοσύνη που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για αυτό που λέμε νιάξιμο. Το νιάξιμο είναι η ουσία της ανθρώπινης σχέσης. Έχετε δίκιο να νιώθετε θυμωμένος γι'αυτή τη διαφορά προτεραιοτήτων σας από την πρώην σύντροφό σας. Όμως μην μπαίνετε στη διαδικασία της σύγκρισης γιατί έτσι βιώνετε ενοχικά το θυμό σας: Είναι δύσκολο να νιώσετε πως ισχύει η ανάγκη σας για πραγματική επικοινωνία όταν κρίνετε τον εαυτό σας με βάση το χαμηλότερο απ' αυτήν εισόδημά σας, ή ότι "αυτή σας παράτησε". Καλύπτετε με τιμωρητικό τρόπο μια πραγματικότητα που σας δίνει ο εαυτός σας και την στρεβλώνετε μέσα από μια αίσθηση ότι "είστε λιγότερος". Στην ουσία "ο πολύς" και "ο λίγος" είναι διαφαινόμενοι εν καιρώ μέσα απ'την επιμονή κι υπομονή που επιδεικνύουν ως προς την επιδίωξη που τους καθιστά πλήρεις. Και η πληρότητα δεν έχει να κάνει με το κοινωνικο-οικονομικό στάτους απαραίτητα. Είναι περισσότερο μια διαδικασία εσωτερική, συναισθηματική. Κρατήστε τη δουλειά σας, βγείτε μια βόλτα, μιλήστε με ένα φίλο-φίλη, κάντε κάτι όμορφο και επικοινωνιακό με την αδελφή σας. Διατηρήστε μια επαφή με την κοινωνική σας πραγματικότητα παρόλο που μοιάζει να σας φέρθηκε άγαρμπα. Η εσωστρέφεια σε φάσεις σαν κι αυτή δυσκολεύει τη σκέψη και κάνει τον πόνο να μοιάζει πιο δυνατός απ'όσο είναι. Μη διστάσετε να ξαναεπικοινωνήσετε αν δείτε πως το χρειάζεστε.</div>
<div class="yj6qo ajU">
<div id=":19v" class="ajR" data-tooltip="Εμφάνιση περιεχομένου που έχει περικοπεί"><img class="ajT" src="https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif" alt="" /></div>
</div>
<p><span><br /></span></p>