Ινομυώματα Μήτρας: Πότε είναι επικίνδυνα για καρκίνο;

<div><span style="font-size: small;">Τα <strong>ινομυώματα</strong> <strong>της μήτρας </strong>(ονομάζονται και <strong>λειομυώματα</strong>) αποτελούν τους πιο συχνούς καλοήθεις όγκους της μήτρας. Σε ποσοστό μικρότερο του 1% μπορούν να εξελιχθούν σε κακοήθεια. Εμφανίζονται περισσότερο σε νεαρές γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, ενώ μετά την εμμηνόπαυση έχει παρατηρηθεί ότι υποστρέφουν, δηλαδή μειώνονται σε μέγεθος. Το εύρος των διαστάσεων ενός <strong>ινομυώματος</strong> ποικίλει, από χιλιοστά έως και <strong>ινομυώματα</strong> που καταλαμβάνουν ολόκληρη την ‘λεκάνη’.</span></div>
<div>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>
<div>
<p><span style="font-size: small;">Υποβλεννογόνιο ινομύωμα</span></p>
</div>
<p><span style="font-size: small;">Υπάρχουν διάφοροι <strong>τύποι ινομυωμάτων μήτρας</strong> ανάλογα με τη θέση που αναπτύσσονται. Έτσι, έχουμε τα υπορρογόνια <strong>ινομυώματα</strong> που βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια της μήτρας, τα <strong>ενδοτοιχωματικά ινομυώματα</strong>, εντός του τοιχώματος της μήτρας και τα <strong>υποβλεννογόνια ινομυώματα</strong>, τα οποία προβάλουν μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα. Ένα υποβλενογόνιο μισχωτό <strong>ινομύωμα</strong> είναι δυνατόν να προβάλει από τον τράχηλο της μήτρας (τεχθέν <strong>ινομύωμα</strong>).</span></p>
<div>
<div><span style="font-size: small;">Ενδομητρικός πολύποδας αριστερού πλάγιου τοιχώματος μήτρας- η γυναίκα υπέφερε από βαριές αιμορραγίες, υπογονιμότητα και “αιματάκι” μετά την επαφή</span></div>
</div>
<p><span style="font-size: small;">Τα <strong>αίτια που προκαλούν τα ινομυώματα</strong>α είναι άγνωστα. Πιστεύεται πως παίζει κάποιο ρόλο η <em>κληρονομική</em> προδιάθεση. Πολλές μελέτες καταδεικνύουν και την ορμονική τους εξάρτηση από τα οιστρογόνα. Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο εμφανίζονται σε άτομα αναπαραγωγικής ηλικίας, αυξάνονται σε μέγεθος κατά <em>την εγκυμοσύνη</em> και συρρικνώνονται στην εμμηνόπαυση.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Ποιά είναι τα συμπτώματα των <strong>ινομυωμάτων</strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Ινομυώματα και συμπτώματα</strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;">Τα κλινικά τους συμπτώματα ποικίλλουν. Το συχνότερο είναι η μηνορραγία ή μηνο-μητρορραγία. Αν η απώλεια αίματος είναι μεγάλη ή τα επεισόδια συχνά μπορεί οι γυναίκες αυτές να παρουσιάσουν αναιμία. Άλλο κύριο γνώρισμα των ινομυωμάτων είναι ο χρόνιος πόνος στην κοιλιά και το αίσθημα βάρους χαμηλά στην κοιλιά (υπογάστριο). Ο πόνος αυτός μπορεί να εκδηλωθεί ως δυσμηνόρροια (<em>πόνος στις ημέρες της περιόδου</em>), είτε ως δυσπαρεύνια (<em>πόνος κατά την σεξουαλική επαφή</em>). Άλλες φορές ο πόνος μπορεί να είναι διαξιφιστικός, όταν το <strong>ινομύωμα</strong> φλεγμαίνει ή εκφυλίζεται. Ανάλογα με την θέση  και το μέγεθός του, ένα <strong>ινομύωμα</strong> μπορεί να προκαλέσει ενοχλήματα στην ούρηση, σε περίπτωση πίεσης της κύστεως, δυσκοιλιότητα, αν πιέζει το παχύ έντερο, αλλά και αγγειακά προβλήματα όταν πιέζει τα αγγεία της λεκάνης. Πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δεν παρουσιάζει καμία συμπτωματολογία. Τα <strong>ινομυώματα</strong> είναι δυνατόν να επηρεάζουν και <strong>την γονιμότητα</strong> μιας γυναίκας. Αυτό συμβαίνει όταν πιέζουν τις σάλπιγγες εξωτερικά ή όταν προβάλουν μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα. Σε ένα σημαντικό ποσοστό  ευθύνονται για τις καθ΄έξιν (επαναλαμβανόμενες) <strong>αποβολές</strong>.</span></p>
<div>
<div><span style="font-size: small;"><strong>Ινομυώματα και διάγνωση</strong></span></div>
</div>
<p><span style="font-size: small;">Η διάγνωσή τους γίνεται από την κλινική συμπτωματολογία της γυναίκας συνδυαζόμενη με την φυσική εξέταση, δηλαδή την ψηλάφηση της κοιλιάς και την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση. Μεγάλη διαγνωστική βοήθεια μας προσφέρει ο γυναικολογικός κολπικός υπέρηχος.</span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Αντιμετώπιση ινομυώματος- ινομυωμάτων</strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong><img src="/contentfiles/photos/ygeia/gynaikologia/inomiomata-esoteriki.jpg" alt="" width="263" height="293" /></strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Ινομυώματα και θεραπεία</strong></span></p>
<div>
<div><span style="font-size: small;">Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων ποικίλει ανάλογα με τη θέση, τον τύπο, το μέγεθος του <strong>ινομυώματος</strong>, τη συμπτωματολογία, την ηλικία της γυναίκας και την διατήρηση ή όχι της γονιμότητάς της! Η αφαίρεση τους με βάση τα παραπάνω κριτήρια μπορεί να γίνει με λαπαροτομία, <strong>λαπαροσκοπικά</strong> ή <strong>υστεροσκοπικά</strong>. Δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή για την πλήρη ίασή τους. Πολλές φορές χορηγούνται GnRH ανάλογα προεγχειρητικά προκειμένου να μειωθούν σε μέγεθος.</span></div>
</div>
<div>
<div><span style="font-size: small;">Υ.Γ. Στις μέρες μας και στο ιατρείο μας εφαρμόζεται κυρίως <strong>η λαπαροσκοπική αφαίρεση των ινομυωμάτων</strong> ανεξαρτήτως μεγέθους και αριθμού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.</span></div>
</div>
<p><span style="font-size: small;">Με εκτίμηση,</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Δρ. Βασίλειος Α. Μπαγιώκος Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος,</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, M.D. , PhD , DFSRH ,</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Πηγή: www.bagiokos.gr </span></p>
</div>

Σχετικά άρθρα