Αν δεν πιάσουν τα κρύα ο Παναθηναϊκός του Γιάννη Αναστασίου αδυνατεί να ζεστάνει τις καρδιές των φιλάθλων του! Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος η ομάδα αρχίσει να δείχνει θετικά στοιχεία εκεί πάνω στο χειμερινό ωράριο. Βέβαια υπάρχουν δύο βασικές διαφορές των δύο σεζόν. Πρώτον πέρυσι ήταν λογική η καθυστέρηση μια και η ομάδα ήταν νέα, σε αντίθεση με φέτος που είναι σχεδόν ίδια. Δεύτερον, το περσινό δείγμα υπάρχει ολοκληρωμένο, ενώ τώρα μιλάμε για το πρώτο τρίμηνο της σεζόν.
Σαν να έχει βρει μια μανιέρα ο Αναστασίου. Τούτο προκύπτει στα παιχνίδια από την Αϊντχόφεν αρχής γενομένης και εντεύθεν. Πρωτίστως βρήκε σοβαρή ανασταλτική λειτουργία. Απρόσμενα για πολλούς ρόλο κλειδί σε αυτό έχει πάρει ο Ουασίμ Μπούι . Σίγουρα για τον υπογράφοντα αποτελεί έκπληξη. Και εάν συνεχίσει έτσι, θα είμαι οφσάιντ (κανονικό, όχι σαν αυτά που έβλεπαν οι… τζιχαντιστές της Τρίπολης) στην αρχική μου θέση ότι ο Ολλανδός δεν κάνει για τον Παναθηναϊκό.
Ο Μπούι «κόλλησε» με τα τρεξίματα του Ζέκα και την παρουσία του Λαγού ή του Δώνη ανά περίσταση. Είναι εμφανέστατη η βελτίωση της ανασταλτικής λειτουργίας διότι η τριάδα εμφάνισε ξανά το περσινό δυνατό όπλο του Τριφυλλιού: το πρέσινγκ. Φαίνεται στις ελάχιστες φάσεις που δέχθηκε στα ματς με Αϊντχόφεν, Ολυμπιακό, Παναιτωλικό, Ατρόμητο, όσο και στη δυσκολία των αντιπάλων να αναπτυχθούν σωστά. Η Αϊντχόφεν έχασε την ταυτότητά της ως μια ομάδα- μηχανή των γκολ, ο Ολυμπιακός μπορούσε μόνο με τις στημένες φάσεις, ο Παναιτωλικός δεν πέρναγε τη σέντρα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, ο Ατρόμητος έκανε δύο φάσεις σε όλο το ματς.
Προσοχή: άλλο ανασταλτική και άλλο αμυντική λειτουργία. Εκεί υπάρχει ακόμα θέμα. Απλά δεν φαίνεται τόσο γιατί η πίεση απορροφάται σε μεγάλη βαθμό από τα χαφ. Διότι γκολ ο Παναθηναϊκός δέχθηκε σε όλα τα προαναφερθέντα παιχνίδια, πλην αυτού του Ατρομήτου. Αλλά και εκεί σε οργανωμένη άμυνα έχει δεχθεί μόλις ένα γκολ, αυτό κόντρα στον Παναιτωλικό. Ίσως γιατί του έλειπε ο ηγέτης της άμυνας του, ο Σίλντενφελντ .
Πατώντας στα κεντρικά χαφ, ο Αναστασίου χτίζει. Σιγά- σιγά. Ξαναβρήκε σοβαρή αμυντική λειτουργία από τον Νάνο (μετά από την παρατεταμένη κοιλιά του πρώτου διμήνου και βάλε φέτος), εμπιστεύεται ξανά τον Τριανταφυλλόπουλο. Αν κλείσει καλά τα πλάγια, τότε πια θα είναι πιο σίγουρος στα μετόπισθεν.
Φαίνεται ότι του βγαίνει και η αλλαγή τερματοφύλακα με τον Στιλ να έχει καλές τοποθετήσεις, εξαιρετική σιγουριά στις εξόδους αλλά και μεγάλο πρόβλημα με τη μπάλα στα πόδια.
Με όπλο την άμυνα, ο Αναστασίου ποντάρει σε δύο πράγματα. Πρώτον ότι θα έρθουν οι νίκες που θα εξασφαλίσουν ηρεμία στην ομάδα. Την έχει ανάγκη. Ήδη με τις δύο σερί νίκες σε Κύπελλο και πρωτάθλημα, πάει με καλή ψυχολογία και χωρίς πάλι group therapy στο παιχνίδι- κλειδί της Ευρώπης με την Αϊντχόφεν. Και έπεται το ματς επαναφοράς σε πρωταγωνιστική τροχιά στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ. Δύο νίκες θα απογειώσουν τους Πράσινους και θα αλλάξουν άρδην την κατάσταση.
Δεύτερον ότι θα βρει τη σιγουριά του «μηδέν» πίσω για να φτιάξει το δημιουργικό κομμάτι πρώτα και την αποτελεσματικότητα έπειτα. Κρατήστε το πείραμα με τον Πράνιτς σε ελεύθερο ρόλο στην κορυφή του ρόμβου στο 4-4-2. Θα χρειαστεί για τη συνέχεια. Σκεφτείτε ότι λείπει σε αυτό το κομμάτι ο Ντίνας και πάνω απ’ όλους ο Μπεργκ .
Δείχνει να βρίσκει τον καλό εαυτό του ο Παναθηναϊκός. Το ζήτημα είναι όταν θα εμφανιστεί όπως τον θέλουν οι φίλοι του σε τι κατάσταση θα βρίσκονται οι αγωνιστικοί στόχοι του.