<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Νομίζω ότι αναζητώ συντρόφους με βάση το πρότυπο του πατέρα μου. Δηλαδή τα λεγόμενα κακά παιδιά που όμως μαζί μου θα αλλάξει και θα είναι τρυφερός. Αυτό πραγματικά με τρομάζει γιατί δε θα ήθελα να δημιουργήσω μία σχέση όπως των γονιών μου προβληματική με συγκρούσεις και βία. Νιώθω μία καθημερινή θλίψη εξαιτίας των παιδικών μου χρόνων και γενικότερα αντιμετωπίζω δυσκολίες στις καθημερινές μου συναναστροφές. Είχα επισκεφθεί μία ψυχολόγο η οποία μου διέγνωσε κάτι το οποίο γνώριζα. Χαμηλή αυτοεκτίμηση: Αλήθεια αυτό μπορεί να αλλάξει; Και πώς θα το ξέρω ότι άλλαξε; Νομίζω ότι βάλλομαι από παντού. </strong></p>
<div style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός. </strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="99" /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Νομίζω η θλίψη σας για την ανακάλυψή σας σχετικά με το πρότυπο που έχετε στον έρωτα σκίασε κάπως τη διάθεσή σας να δείτε πως έχετε μια μεγάλη δύναμη: Την κοινή λογική. Αυτό δεν είναι κακό βέβαια. Η ανακάλυψή σας αυτή δεν είναι κάτι που μεταβολίζεται ευκολότερα απ'όσο το κάνετε εσείς. Όμως δεν είστε μόνη σε αυτό. Αν μιλάτε όπως σκέφτεστε διακρίνω μια σαφήνεια στα λόγια σας και μια αποδοχή, παρά τις δύσκολες και θλιμμένες συνθήκες στις οποίες αναφέρεστε. Νομίζω πως σας αρέσουν τα "κακά παιδιά" γιατί όπως είπε κι ένας δάσκαλός μου "τα κακά παιδιά μπορούν να τραβήξουν την κόρη από την αγκαλιά του μπαμπά. Τα καλά παιδιά είναι σώγαμπροι κι όταν λέει ο μπαμπάς 'όχι' απλά συμφωνούν". Ίσως έχετε ανάγκη από δυνατές στιγμές γιατί το 'πρότυπο' είναι δυνατό μέσα σας. Αν ο πατέρας σας είναι 'κακό παιδί', ο άντρας σας πρέπει να είναι κάποιος που θα μπορέσει να αντέξει τόσο ώστε να σας κερδίσει. Ίσως έχετε καταβάλει πλεόνασμα ελπίδας σε κάποιον που θα σας "σώσει" από την οικογενειακή εστία όπου υπάρχουν έντονοι τσακωμοί και αυτή η αναμονή να μεταφράζεται από σας ως α)δεν αντέχω άλλο και β)αφού δεν αντέχω αλλά παρ'όλα αυτά δεν βρίσκεται κάτι για να ξεφύγω τότε μάλλον αξίζω αυτό που ζω. Όμως αυτός που πραγματικά σας τιμωρεί είναι ο εαυτός σας. Συνήθως ο εαυτός μας είναι που περιμένει βοήθεια όταν την ίδια στιγμή μετατρέπει όλη την ενέργεια που έχει στη διάθεσή του για να ενεργήσει, σε άγχος και αυτοκριτική. Όταν νιώθετε ότι βάλλεστε από παντού σταματήστε και κοιτάξτε γύρω σας. Ποιός είναι εκεί; Σας βάλλει όντως; Ή είναι ένα κακό παιδί που προσπαθεί να σας τραβήξει την προσοχή; Για ποιό λόγο; Τί θα κερδίσει από αυτό που κάνει; Κάντε ερωτήσεις λογικής, δηλαδή αμφιβολίας που σας ξεμπλοκάρουν συναισθηματικά. Αν η αμφιβολία ισχύει για σας, τότε εφαρμόστε την σε όλους τους υπόλοιπους. Έτσι δεν είναι το δίκαιο; Άλλωστε είναι άλλο η αμφιβολία και άλλο η αμφισβήτηση. Η πρώτη έχει σκοπό την κατανόηση, η δεύτερη την αντίσταση στην αλλαγή.</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>