<p> <strong><big>Αντρέ Μωρουά</big> ( 1885-1967 , Γάλλος συγγραφέας)</strong></p>
<p><strong><br /></strong></p>
<p>Ο <strong>Αντρέ Μωρουά</strong> (<em>André Maurois</em>, <a title="26 Ιουλίου" href="http://el.wikipedia.org/wiki/26_%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85">26 Ιουλίου</a> <a title="1885" href="http://el.wikipedia.org/wiki/1885">1885</a> – <a title="9 Οκτωβρίου" href="http://el.wikipedia.org/wiki/9_%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85">9 Οκτωβρίου</a> <a title="1967" href="http://el.wikipedia.org/wiki/1967">1967</a>) ήταν Γάλλος συγγραφέας, λογοτέχνης και ακαδημαϊκός του εικοστού αιώνα. </p>
<div>
<p style="text-align: justify;">Ο Μωρουά γεννήθηκε στην πόλη Ελμπέφ του νομού Σεν Μαριτίμ με το αρχικό όνομα <strong>Εμίλ Σαλομόν Βίλελμ Χέρζόγκ</strong> (Emile Salomon Wilhelm Herzog). Οι γονείς του ήτανΑλσατοί εβραϊκής καταγωγής: ο κατασκευαστής Ερνέστ Χερζόγκ και η Αλίς Λεβύ-Ρουέφ-Χερζόγκ. Αλλά η οικογένεια είχε εγκαταλείψει την Αλσατία μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870-71 και είχε καταφύγει στη Νορμανδία, όπου διατηρούσε βιοτεχνία κατεργασίας μαλλιού (στο Ελμπέφ), οπότε ο γιος τους μαθήτευσε στο καλό Λύκειο «Πιέρ Κορνέιγ» στηΡουέν.</p>
<p style="text-align: justify;">Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Εμίλ κατατάχθηκε στον γαλλικό στρατό, όπου υπηρέτησε ως διερμηνέας και αργότερα ως σύνδεσμος με τον Βρετανικό στρατό. Το πρώτο του μυθιστόρημα, <em>Les silences du colonel Bramble</em> (<em>Οι σιωπές του συνταγματάρχη Μπραμπλ</em>, 1918), ήταν μία πνευματώδης αλλά και κοινωνικά ρεαλιστική καταγραφή των σχετικών εντυπώσεων και εμπειριών του, και σημείωσε άμεση εκδοτική επιτυχία στη Γαλλία. Μεταφράστηκε και έγινε επίσης δημοφιλές στη Μεγάλη Βρετανία και στις άλλες αγγλόφωνες χώρες. Πολλά άλλα έργα του Μωρουά μεταφράσθηκαν γρήγορα στην αγγλική (κυρίως από τον Χάμις Μάιλς), καθώς συχνά είχαν βρετανικό θέμα, όπως οι βιογραφίες του τωνΝτισραέλι, Λόρδου Βύρωνος και Σέλλεϋ.</p>
<p style="text-align: justify;">Το 1938 ο Μωρουά εκλέχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, στην 26η έδρα της. Ο Μωρουά ενθαρρύνθηκε και υποβοηθήθηκε στο να θέσει υποψηφιότητα για μέλος από τον στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν, πράγμα που το αναγνωρίζει με ευχαριστίες στην αυτοβιογραφία του το 1941, παρότι οι πορείες τους είχαν αποκλίνει απότομα, με τον Πεταίν να έχει γίνει πρόεδρος του φιλοναζιστικού γαλλικού καθεστώτος του Βισύ.</p>
<p style="text-align: justify;">Με την έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο Μωρουά διορίστηκε ως Γάλλος Παρατηρητής Αξιωματικός στο Γενικό Αρχηγείο του Βρετανικού Στρατού. Με αυτή του την ιδιότητα πήγε με τον αγγλικό στρατό στο Βέλγιο. Γνώριζε προσωπικά τους κυριότερους Γάλλους κυβερνητικούς πολιτικούς και στις 10 Ιουνίου 1940 στάλθηκε από αυτούς σε αποστολή στο Λονδίνο. Η κατάρρευση της Γαλλίας και η επακόλουθη ανακωχή τερμάτισαν αυτή την αποστολή. Ο Μωρουά, όντας σε αργία, ταξίδεψε τότε από την Αγγλία στον Καναδά, γράφοντας για αυτή την περίοδο της ζωής του στο έργο <em>Τραγωδία στη Γαλλία</em>. Αργότερα στον πόλεμο υπηρέτησε στις Ελεύθερες Γαλλικές Δυνάμεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Παρότι το «Αντρέ Μωρουά» ήταν αρχικά απλώς το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο, το κατέστησε επίσημο όνομά του το 1947.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Αντρέ Μωρουά απεβίωσε στο Νεϊγί-συρ-Σεν, κοντά στο Παρίσι, σε ηλικία 82 ετών, μετά από μακρά σταδιοδρομία ως συγγραφέας μυθιστορημάτων (το γνωστότερο είναι το<em>Κλίματα</em>), μυθιστορηματικών βιογραφιών (στις οποίες κυρίως διακρίθηκε), ιστορικών έργων, παιδικών βιβλίων, ακόμα και διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας. Τάφηκε στο κοιμητήριο του Νεϊγί-συρ-Σεν.</p>
</div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="toc" class="toc" style="text-align: justify;"> </div>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>