<p style="text-align: justify;">Όταν ήμουν στο λύκειο είχα βασανιστεί πολύ προσπαθώντας να μην αποκαλύψω το γυμνό μου σώμα ακόμα την ώρα που έπρεπε να αλλάξω. Ή έστω να κρατήσω ένα μέρος του καλυμμένο για να μη με δουν τα άλλα κορίτσια. Μεγαλώνοντας πάντα ένιωθα ντροπή για το σώμα μου, ένιωθα σαν να είναι κάτι που πρέπει να το κρύψω καλά για να μην εκτεθώ. Θα σας περιγράψω μια εμπειρία που πρόσφατα είχα σε ένα σπα ξενοδοχείου στο εξωτερικό. Βρέθηκα μαζί με τον σύντροφό μου όχι σε ένα απλό σπα αλλά σε ένα σπα γυμνιστών! Δίστασα πολύ αλλά εκείνος ήθελε να το δοκιμάσουμε. Και το δοκιμάσαμε. Ξαφνικά ένιωσα τόσο ντροπή που δεν περιγράφετε. Και δεν ένιωσα μόνο ντροπή για μένα που το σώμα μου αποκαλυπτόταν σιγά σιγά αλλά και ντροπή για τα εκτεθειμένα σώματα των άλλων που έβλεπα; Εκεί. Κοίταζα τα οπίσθια των γυναικών. Είναι πιο μεγάλα από μένα σκεφτόμουν είμαι τυχερή. Κοίταζα τα στήθη τους και τα σύγκρινα με τα δικά μου. Πιο πεσμένα, λιγότερο πεσμένα, πιο μεγάλα. Υποθέτω ότι είμαι πιο αδύνατη από εκείνη έλεγα, ευτυχώς που γυμνάζομαι, σκεφτόμουν… </p>
<p style="text-align: justify;"><br /> Και κοιτώντας έβγαλα και τα τελευταία κομμάτια υφάσματος που είχαν μείνει πάνω μου. Είτε το πιστεύετε είτε όχι ήταν πιο εύκολο να ξεγυμνωθώ εκεί παρά μπροστά σε έναν ερωτικό σύντροφο.  Όσο περνούσε η ώρα συνήθιζα τη γύμνια αλλά η ντροπή παρέμενε. Και ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να επικεντρωθώ στο τι ήταν αυτό που μου προκαλούσε την  ντροπή. Και τι ήταν αυτό που με έκανε να επικεντρώσω την προσοχή μου στο σώμα των υπολοίπων γυναικών σε κάθε εκατοστό κυτταρίτιδας που έβλεπα γύρω μου. Θα σας πω τα συμπεράσματά μου, έπειτα από πολύ ώρα γυμνού και παράλληλα, σκέψης.</p>
<ol style="text-align: justify;">
<li>Η τελειότητα απλά δεν υπάρχει.</li>
</ol>
<p style="text-align: justify;">Παρόλο που είμαι ικανοποιημένη με το σώμα μου νιώθω μια πίεση να φαίνομαι τέλεια. Κατάλαβα ότι από μικρή ηλικία έμαθα να ανταποκρίνομαι στα ανδρικά βλέμματα και να σκέφτομαι πως θα γίνω εκλυστική για να με ερωτεύονται. Όλες οι γυναίκες το κάνουμε. Όταν είμαστε σε μικρή ηλικία, φοράμε καυτά σορτς, τοπ, και ρούχα που εύκολα μπορούν να διεγείρουν έναν άνδρα. Μεγαλώνοντας αν δεν καταλάβει μια γυναίκα ότι ωριμάζει και αλλάζει και εκείνη και το σώμα της, φτάνει σε μια ηλικία που απορεί γιατί δεν είναι τέλεια. Και τότε την πιάνει πανικός. Πανικός που μπορεί να σου ρίξει την αυτοπεποίθηση και να νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου αλλά και στη σχέση σου. Το να μην είσαι τέλεια σημαίνει ότι υπάρχει κάτι άλλο καλύτερο από εσένα, ένα αντικείμενο τέλειο που δεν απλά δεν είναι αληθινό. Λοιπόν, για να μην τα πολυλογώ ξέρετε τι ανακάλυψα στο σπα γυμνιστών; Ότι καμιά και κανείς δεν ήταν τέλειος. Σε κάθε ανδρικό και κάθε γυναικείο σώμα υπήρχαν σώματα ατελή, με τα θετικά και τα αρνητικά τους στοιχεία. Όμορφα σώματα και μη. Αλλά κανένα δεν ήταν τέλειο.</p>
<p style="text-align: justify;">2. Δεν είναι κακό να βλέπουμε ξένο κόσμο γυμνό. Ανακάλυψα ότι το να βλέπεις άλλα σώματα γυμνά σε κάνει να νιώθεις πιο ελεύθερη με τον ίδιο σου τον εαυτό με το ίδιο σου το δέρμα. Και είναι μια μορφή ελευθερίας αλλά και μια νίκη απέναντι στα κόμπλεξ σου και στους ίδιους σου τους φόβους και τις ντροπές.</p>
<p style="text-align: justify;">3. Όταν κρίνεις άλλο κόσμο κρίνεις ουσιαστικά τον εαυτό σου. <br /> Συνειδητοποίησα ότι δίσταζα τουλάχιστον στην αρχή να κοιτάξω τον ίδιο μου τον εαυτό και εστίαζα στους άλλους. Προσπαθώντας να παρηγορήσω τον εαυτό μου για τις ενδεχόμενες ατέλειες που είχα ήθελα να επιμένω στις ατέλειες των άλλων για να κρυφτώ. Αυτό μας έχει μάθει η κοινωνία. Αντί να αγαπάμε ο ένας τον άλλο και στη συνέχεια να αγαπάμε και τον εαυτό μας, η κοινωνία μας μαθαίνει το κουτσομπολιό και την κριτική.</p>
<p style="text-align: justify;">4. Όταν αποκτήσεις την οικειότητα με το γυμνό σου σώμα, ουσιαστικά καταπολεμάς και τα κόμπλεξ σου. Συνειδητοποιείς ότι δε σε ενδιαφέρει πια τόσο πολύ να ισορροπείς σε ψηλοτάκουνα για να μη σε πουν κοντή να βάζεις τόνους μέικ απ στο πρόσωπό σου για να μην πει κανείς ότι γέρασες. Είπαμε, το τέλειο, δεν υπάρχει.</p>
<p style="text-align: justify;">5. Στη γιόγκα μας μάθαιναν ότι δεν είμαστε ούτε οι σκέψεις μας ούτε το σώμα μας. Η ύπαρξή μας δεν περιορίζεται μονάχα στα όσα φαίνονται ή όσα σκεφτόμαστε. Η πραγματικότητα είναι ότι ναι, όντως κάποια μέρα θα γεράσω, αναπόφευκτο το δέρμα μου θα χαλαρώσει και θα γεμίσω ρυτίδες. Ακόμα και τώρα που σας γράφω την εμπειρία μου το σώμα μου κάθε λεπτό αλλάζει. Το ίδιο και το δικό σας. Το τελευταίο μου συμπέρασμα; Συμφιλιώθηκα με τον εαυτό μου. Ήρθα πιο κοντά στη φύση γιατί και η φθορά, είναι ένα κομμάτι της φύσης μας που δεν μπορεί να αλλάξει. Έμαθα να αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου. </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Υπογράφει η Σαμάνθα Ρόουζ Αμερικανίδα Συγγραφέας. </p>