Απιστία: Συμβαίνει τυχαία ή υπάρχουν λόγοι;

<div class="Section1">
<p class="110"><em><strong>"Μέχρι εκείνη τη στιγμή έτρεφα μεγάλο σεβασμό για τη γυναίκα μου. Όμως, δεν είναι ο άνθρωπος που νόμιζα ότι ήταν. Και τώρα διαπιστώνω ότι αμφι­σβητώ πλέον τα πάντα σε σχέση μ’ αυτήν. Δεν ξέρω ούτε καν αν την αγαπώ τώρα πια. Με αυτό που έκανε απέδειξε πως είναι άκαρδος, σκληρός και άστοργος άνθρωπος". Γιάννης, απατημένος σύζυγος. </strong></em></p>
<p class="110"><em><strong>Κείμενο της συγγραφέως και ψυχοθεραπεύτριας Πέγκι Βον. </strong></em></p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Όσοι αποφεύγουν να επωμισθούν την ευθύνη για το παραστράτημα του συντρόφου τους, είναι πιθανόν να κά­νουν την ακόλουδη σκέψη: «Αφού δεν φταίω εγώ, δα φταίει ο άλλος».Έτσι, λοιπόν, ρίχνουν ολοκληρωτικά το φταίξι­μο στον σύντροφο, ενώ οι ίδιοι κατακλύζονται από συναισθήματα οργής, η ένταση της οποίας εκφράζεται ποι- κιλοτρόπως, ενίοτε με συμπτώματα φαινομενικά αλλο­πρόσαλλης συμπεριφοράς. Ένας άνδρας εκδήλωσε τη λυσσαλέα οργή που τον κυρίευσε για την ερωτική περι­πέτεια της γυναίκας του, καταστρέφοντας, ένα προς ένα, όλα τα ρούχα της.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Η συμπεριφορά αυτού του άνδρα δεν είναι τόσο αλλό­κοτη όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αν λάβουμε υπ’ όψιν τον μακροχρόνιο προβληματισμό του για τη διευρυνόμενη γκαρνταρόμπα της συζύγου του, αλλά και τη ζήλια που ένιωδε για την ομορφιά της. Όταν ανακάλυψε ότι τον απατούσε, συνδύασε αμέσως την περιττέτεια με τα καινούργια ρούχα και έσπευσε να εκτονώσει την οργή του πάνω στα σύμβολα της παρεκτροπής.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Ακόμη και στις περιπτώσεις που αποφεύγονται οι βίαιες αναδράσεις μετά την αποκάλυψη της περιπέτειας, εκεί­νοι που προσάπτουν την ευθύνη στο ταίρι τους εμφανί­ζουν συνήθως στο εξής την τάση να επικρίνουν δριμύτατα κάθε αδυναμία του συντρόφου τους. Ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος, αλλά κατά κανόνα περιλαμβάνει κρίσεις που αφορούν τον χαρακτήρα: Ο σύντροφος στερείται ωριμότη­τας, διαθέτει ευάλωτη ηθική συγκρότηση, παρουσιάζει συμπτώματα έντονης ανασφάλειας.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Όσοι πλήττονται από τις εκτροπές των συντρόφων τους, άνδρες ή γυναίκες, είναι πιθανό να εκδηλώσουν πικρία και απογοήτευση απέναντι στους ανθρώπους που τους προκάλεσαν συναισθήματα ταπείνωσης και οδύνης. Συναισθή­ματα τα οποία συνήθως ενισχύονται από τους αποδέκτες των εξομολογήσεων. Ένας άνδρας που εκμυστηρεύθηκε με δισταγμό την περιπέτεια της γυναίκας του στον επιστή­θιο φίλο του, εισέπραξε την απάντηση όπ μόνο ένας τρε­λός θα λάμβανε υπ’ όψιν τις εξηγήσεις μιας μοιχαλίδας. Υπήρχε πιο αδιάσειστο τεκμήριο από πς πράξεις της; Ασφα­λώς όχι. Κατά τη γνώμη του φίλου, η γυναίκα του παθόντος ήταν μια εγωκεντρική σκρόφα που ήθελε κρέμασμα.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Τέτοιες αντιδράσεις θεωρούνται εύλογες, δεδομένης της ροπής που έχει η κοινωνία να χρεώνει την ευθύνη στον δρά­στη του εκτροχιασμού, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που οδήγησαν στην πράξη. Επικρατεί η τάση να κρίνουμε τον δράστη αυστηρά, να του προσάπτουμε τον χαρακτηρισμό του. «φαύλου» του «διεφθαρμένου» ή του «άρρωστου» που χρειά­ζεται βοήθεια για να συνειδητοποιήσει τα βαθύτερα ελατή­ρια της πράξης του. Αναρωπόμαστε γιατί παντρεύονται τέ­τοιοι άνθρωποι, αφού δεν προτίθενται να τηρήσουν τους γα­μήλιους όρκους, και Θέλουμε να τιμωρούνται παραδειγματικά για πς παρεκκλίσεις τους. Νιώθουμε δικαιωμένοι για τη στάση μας απέναντι τους, επειδή πιστεύουμε ειλικρινά ότι έχουμε να κάνουμε με έκτροπους ή ανήθικους ανθρώ­πους. Στην πλειονότητά τους, ωστόοο, δεν είναι κακοί άν­θρωποι και οπωσδήποτε δεν τους αναλογεί ολόκληρη η ενο­χή για τις εκτροπές τους. Ενώ όλοι έχουμε την τελική ευθύνη για τη συμπεριφορά μας, η απόφαση της εμπλοκής σε έναν παράνομο δεσμό δεν βαρύνει μόνο το πρόσωπο που την παίρ­νει. </p>
</div>
<p class="110"><strong>ΕΠΙΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ</strong></p>
<p class="110" style="text-align: justify;"><em><strong>Φάνηκε από την αρχή ότι δεν ταιριάζαμε. 'Ηλιτιζα πως εκείνη δα άλλαζε, όμως στην ουσία η σχέση ήταν καταδικασμένη εξ αρχής. Προερχόμαστε από δια­φορετικές τάξεις, δεν είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα.Παντρεύτηκα πολύ μικρή, το ξέρω. Όλοι μου έλεγαν να περιμένω, και είχαν δίκιο. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν δα είχε συμβεί αν είχαμε αποκτήσει μεγαλύτε­ρη σεξουαλική εμπειρία πριν από τον γάμο.</strong></em></p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Η ίδια η σχέση αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να αναζη­τήσει κανείς τις αιτίες που οδηγούν στο παραστράτημα. Τα πάντα μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο, εξετάζο­νται εξονυχιστικά. Μια από τις πιο δημοφιλείς ερμηνείες για το φαινόμενο των παράνομων δεσμών είναι η θεωρία του πρόωρου γάμου. Αφού παντρευτήκαμε νωρίς, προτού προλάβουμε να απολαύσουμε αδέσμευτοι τα μυστικά και τις χαρές του έρωτα, είναι φυσικό να στραφούμε κάποια στιγμή στη λύση της εξωσυζυγικής σχέσης για να ικανο­ποιήσουμε τα απωθημένα μας. Ο πρώιμος γάμος ενδέχε­ται να συμβάλει σε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά η θεωρία του αφήνει ακάλυπτες τις περιπτώσεις αναρίθμητων ατόμων με πλούσια ερωτική εμπειρία πριν τον γάμο που νοοταλγούν τις προγαμιαίες συνήθειές τους ύστερα από ένα-δυο χρόνια έγγαμου βίου. Κι ενώ οι περισσότεροι εισέρχονται στον γάμο με τη δέσμευση και την πρόθεση να εγκαταλεί- ψουν τις ερωτικές περιπέτειες, κάποιοι δεν κατορθώνουν ούτε καν να ανακόψουν τον ρυθμό των εκτροπών τους. Γνωρίζω ανθρώπους που έκαναν έρωτα με τρίτους κατά τη διάρκεια της δεξίωσης που προηγήθηκε του γάμου τους.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Η έλλειψη επικοινωνίας είναι μια ακόμη τυπική αιτία για την πρόκληση εξωσυζυγικών σχέσεων. Ωστόσο φαντά­ζει δύσκολο να τεκμηριωθεί ένας τέτοιος ισχυρισμός, αφού η ανεπάρκεια επικοινωνίας δεν μπορεί από μόνη της ν’ αποτελέσει γενεσιουργό αιτία για την απιστία. Συνήθως είναι απλώς το σύμπτωμα άλλων προβλημάτων.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Καθώς, όμως, κάθε ανθρώπινη σχέση έχει τα προβλήματά της, υπάρχει πάντα περιθώριο εντοπισμού τρωτών σημείων, ελλείψεων και αδυναμιών. Η θεώρηση, ωστόσο, της ύπαρξης της σχέσης που προκαλείται από κάποια αι­τία ανάμεσα σε μια συγκεκριμένη αδυναμία και την εξωσυζυγική περιπέτεια είναι κοντόφθαλμη, αυθαίρετη και ανεπαρκής. Δεν μπορεί να δώσει διεξοδική ερμηνεία σ’ ένα τόοο πολυδιάστατο πρόβλημα. Όσους διασπαστικούς παράγοντες κι αν επισημαίνουμε σε μια σχέση, θα υπάρ­χουν πάντα άλλοι τόσοι ικανοί να αιτιολογήσουν την κα­ταφυγή στην ερωτική εκτροπή. Συμπερασμαπκά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι είναι αδύνατον να κατανοήσουμε πλήρως τους λόγους που οδηγούν ένα συγκεκριμένο άτο­μο σε εξωσυζυγικούς δεσμούς, με αποκλειστικό κριτήριο την ανάλυση των συνθηκών του γάμου του.</p>

Σχετικά άρθρα